Je begint L.A. Rush met een strak vormgegeven introfilmpje, waarin het verhaal uit de doeken wordt gedaan. Straatracer Trickz houdt een huisfeestje, inclusief jacuzzivrouwen en stoere homies from da street. Wanneer hij in zijn garage staat op te scheppen over alles wat hij tot dusver bereikt heeft, wordt de rust verstoord door pie ai em pie Lidell. Lidell heeft voor twee miljoen geïnvesteerd in een straatrace competitie en ziet dit geld niet graag in handen van Trickz geraken. De aanvaarding eindigt in een si er en de twee wuiven elkaar met een “je hoort nog van me” vaarwel. Wanneer Trickz twee weken later echter terug van vakantie komt, is zijn hele huis leeg geroofd en zijn alle auto's uit de garage verdwenen. Oei oei, problemen!
Samen met bondgenoot T.Y. begin je weer onderaan de ladder en onder het motto “we hebben het eens gedaan, we kunnen het opnieuw” start je mee te doen aan straatraces. L.A. Rush is vrij opgebouwd. Je bepaalt zelf waar je heen rijdt, wat je gaat doen en hoe je er komt. Op je GPS-systeem staat aangegeven waar de evenementen plaatsvinden en middels een handig systeem kun je het spel een route voor je naar een bepaalde plek laten bepalen. De meest spannende (en bekendste) plekken uit Los Angeles zijn in het spel verwerkt, zoals Downtown, Santa Monica, Hollywood (inclusief verwoestbaar Hollywood-teken) en Beverly Hills. De straten zijn redelijk gevuld met verkeer en opgeteld kun je flink wat uurtjes rondrijden in de stad zonder op dezelfde locatie terug te komen.
L.A. Rush maakt ook in de races zelf gebruik van diens vrije karakter. Er is geen vastgelegde route die je moet volgen, maar je rijdt van punt naar punt. Middels een aanwijzende pijl in het midden van je scherm en het stadskaartje links onderin, navigeer je de auto door de straten van Los Angeles heen. Het spel nodigt je hierdoor uit zelf op zoek te gaan naar kortere routes. Tijdens de races kun je extra snelheid krijgen door gebruik te maken van nitro-boosts. Deze boosts vergaar je door muntjes op te pikken die over het raceveld verspreid liggen. Tevens is het mogelijk om de omgevingen in je voordeel te gebruiken. Zo kun je behoorlijke sprongen maken door over wel heel opzichtig geplaatste trailers met schansen te rijden. Leuk voor de actie, maar verder voegt het weinig toe.
De besturing van L.A. Rush is vrij vergeeflijk. De auto's liggen stabiel op de weg en zijn simpel van A naar B te sturen. De moeilijkheid zit hem meer in de omgeving. En dat is nou net iets dat enorm irriteert. Normale auto's lijken een drang richting jouw vehikel te hebben en knallen moedwillig frontaal tegen je aan. Uiteraard komt dit je snelheid niet ten goede, maar wat nog vervelender is, is dat het een slow-motion á la Burnout tot gevolg heeft. Waar je in Burnout een paar seconden later echter alweer keihard aan het scheuren bent, duurt het in L.A. Rush veel te lang voordat je de auto weer onder controle krijgt. Ook voegen de filmpjes niet echt wat toe, daar de auto's wel tot een bepaalde hoogte stuk kunnen, maar er geen spectaculaire barrels door de lucht vliegen.