Kingdom Under Fire:Crusaders en diens vervolg Heroes waren op de eerste Xbox twee zeervermakelijke nichetitels die met een geslaagde mix van actie en RTS op zijnminst een eigen smoel wisten te tonen. Met de nieuwe generatie consoles zou jeverwachten dat ontwikkelaar BlueSide het geprezen concept verder uit zoubouwen. In plaats daarvan laat men het originele concept voor wat het is endoet men een poging te slagen in het verzadigde genre van de hack and slash-RPG's met  Kingdom Under Fire: Circle of Doom. Zoals wel vaker bij een RPG mag je bij aanvang van het speleen personage uitkiezen. Circle of Doom biedt zes verschillende personages.De keuze van het personage heeft niet alleen invloed op je vechtstijl, maar ookop het verhaal van het spel. Alleen stelt dat verhaal werkelijk niets voor enis het op zo'n bizarre manier in het spel verwerkt, dat je het evengoed geheelover het hoofd zou kunnen zien. Op de locaties waar je het spel op kunt staankun je namelijk ook gaan slapen waarna je in een droomwereld terecht komt. Diedroomwereld is niets anders dan één lullige locatie waar zo nu en danpersonages verschijnen. Het zijn deze personages die het verhaal vormen. Jekunt met ze praten en wanneer ze je niets meer te zeggen hebt, moet je ontwakenen een volgende keer weer slapen om het gesprek voort te zetten in de hoopuiteindelijk eens iets te krijgen wat op een quest lijkt.  Wat je precies moet doen bij die quests enwaar je de oplo ing kunt vinden is vaak erg cryptisch omschreven, zodat je maarwat doelloos rondloopt in de hoop dat je vanzelf een keer tegen de oplo ingaanbotst. Niet dat het verhaal ook maar enigszins relevant is in Circle of Doom. Je kunt namelijk de eigenlijke spelwereld gewoon helemaaldoorkruisen zonder dat je ook maar één minuut aandacht schenkt aan het verhaalzelf. Je loopt het rechte pad af dat de makers voor je uitgestippeld hebben,hakt alles in de pan wat je op je pad tegenkomt, doet ervaring op, vindt nieuweprullaria en maakt je personage steeds maar sterker terwijl de tegenstanders opje pad ook sterker worden. De doelloosheid van het geheel zorgt ervoor dat hetspel heel snel vervelend wordt en de repetitieve en enorm beperkte gameplaydragen daar vakkundig aan bij. Het hakken is enorm repetitief. Je kunt tweewapens tegelijk bij je dragen en beide wapens hebben maar één aanval. Meer dancontinu op dezelfde knop te rammen hoef je niet te doen. En dan zijn er nog de Special Abilities, speciale aanvallendie je niet echt in de schoot worden geworpen. Om deze te bemachtigen moet jenamelijk in de droomwereld eerst selecteren welke Special Ability je wilt leren(je kan er twee tegelijk aanleren), waarna je vervolgens een bepaald aantalspecifieke monsters moet neersabelen. Probleem is alleen dat je geen idee hebtwaar die monsters zijn. Ze kunnen zich bevinden op plaatsen waar je voorlopignog lang niet komt, of op plaatsen waar je allang geweest bent. Weet je welwaar je de monsters voor het laatst gezien hebt, dan betekent dat nog niet datje daar makkelijk naar toe kunt teleporteren. Je kunt namelijk alleen verplaatsen naar het begin van een eerderbezochte spelwereld, dus je moet soms hele stukken overnieuw doen om eruiteindelijk achter de komen dat de Special Ability die je verkregen hebtcompleet nutteloos is. Zo leerde ik mijzelf 'Clap' aan, waarmee ik niets meeren niets minder kon dan in mijn handen klappen. What the fuck?!

Voor de boeiende omgevingen hoef je dit spel ook zeker niette kopen. Wijds uitgestrekte landschappen hoef je niet te verwachten. De omgevingenbestaan uit een aaneenrijging van identiek ogende kamertjes en gangetjes waarinje minimale bewegingsvrijheid krijgt. De omgeving zit vol  met onzichtbare muren waar je te pas en teonpas in vast blijft steken. Of je nu in het bos zit, in de woestijn of in eengebouw, in e entie maakt het geen verschil. Interactie met de omgeving is erevenmin. Wanneer je je niet bezig houdt met het verhaal, dan is er niets tevinden in de spelwereld zelf. Geen kistjes die je kunt openen of potten die jestuk kunt meppen. Het enige wat van belang is zijn de hordes vijanden die jetegenkomt en in de pan moet hakken, daar komt alle de prullaria uit. Verderstelt het spel visueel overigens sowieso niet veel voor. De animaties zijnhouterig, de omgeving biedt niet bijzonder veel detail en de tegenstanders,paarse krokodillen, pa en vaak totaal niet in het plaatje. De muziek geeft aanwanneer er gevaar dreigt en stopt subiet wanneer dit gevaar weer geweken is. Deaanzwengelende tonen zijn even leuk, maar werken op den duur op je zenuwendoordat steeds hetzelfde deuntje wordt herhaald.Wat nog het sterkste aspect is van Circle of Doom is demanier waarop je de uitrusting van je personage samen kunt stellen. Centraalhierin staat je 'SP', wat neerkomt op je kracht of vermoeidheid. Elk wapengebruikt een bepaalde hoeveelheid SP wanneer je het gebruikt en sommigebepantsering, wapens, ringen en kettingen zorgen ervoor dat je SP sneller dannormaal hergenereert. De bedoeling is om een goede balans te vinden tu en deconsumptie van SP door je wapens en de mate waarin je SP automatischterugvloeit. Wanneer je bijvoorbeeld in het begin een veel te krachtig wapengebruikt, dan moet je tu endoor steeds even wachten totdat je weer een nieuweslag mag doen.  Wanneer je een nieuwlevel bereikt hebt kun je punten verdelen aan de factoren SP, HP (gezondheid)en Luck (geluk). Echte RPG-fanaten zullen lachen om de beperkingen van ditsysteem, maar voor een hack and slash­-gameals Circle of Doom is het nog net afdoende. Circle of Doom onderscheidt zich van de gemiddelde titeluit het inmiddels decennia oude hack and slash-genre door deimplementatie  van een uitgebreideonline-multiplayer. Je kunt in deze mode de volledige verhaallijn doorlopen metmaximaal vier personen, alsof je als het ware een MMORPG op zeer kleine schaalaan het spelen bent. En om het spel uitdagend te houden, worden tegenstanderskrachtiger en speciale objecten schaarser naarmate er meer spelers deelnemen.Echter, net als in de singleplayer zit ook hier de tergend langzame envreselijk repetitieve gameplay het spelplezier in de weg. Je hoeft totaal geenrekening te houden met de samenstelling van je team en het is al helemaalonnodig om samen te werken met je medestanders om krachtige tegenstanders teverslaan.  De toevoeging van deze modevoegt dan ook niet echt iets toe aan het spel.