Er was eens een eiland genaamd Lemuria. Op dit eiland lag een grote schat verborgen, waar piratenkapitein Bartje Zwarthout naar op zoek ging. Tot Bartjes grote verbazing leefden er allemaal lieve tijgers, panters en andere katachtigen op het eiland die hem graag wilden helpen met zoeken. Kapitein Zwarthout zocht hoog en laag, maar kon de schat niet vinden en moest weer weg. Hij vroeg aan toverfret Mompie of hij op zijn kleine vriendjes wilde pa en tot iemand anders op het eiland kwam om met ze te spelen. Dat is alweer honderd jaar geleden, dus zijn de eilandbewoners erg blij om je te zien op het moment dat je aankomt en op zoek gaat naar de schat.
Het moge duidelijk zijn: Kinectimals is richt zich op de jongere gamer. Daarom is het ook jammer dat het spel niet volledig Nederlands gesproken is, maar slechts is ondertiteld. Het levert gelukkig geen al te grote problemen op, want Mompie is een uitstekende gids die niet van je zijde wijkt en alles wat gedaan moet worden ook duidelijk uitbeeldt. Daarbij is alles lekker laagdrempelig gehouden en spreekt alles redelijk voor zich, van de menu’s tot het spelen van het spel op zich.
Flapdrol!
We moeten dus op schattenjacht. Omdat je niet alleen op pad mag, moet je een vriendje kiezen en deze een naam geven. Als je de rij met onder andere een zwarte panter, jachtluipaard en koningstijger ziet, maakt het niet uit hoe oud je bent: wat zijn die beesten verdraaid schattig met hun semirealistische en cartooneske uiterlijk! Kiezen wordt je niet makkelijk gemaakt, maar gelukkig is jouw keuze niet definitief; je altijd nog kunt wi elen zonder dat hier negatieve consequenties aan zitten. Dit omdat de persoonlijkheid van je Kinectimal niet evolueert: het beestje is altijd vrolijk en kan geen hekel aan je krijgen of vals worden. Ook verhongeren is onmogelijk, dus je hoeft je nergens zorgen om te maken.
Het verschil tu en de beestjes onderling zit hem eigenlijk alleen in het uiterlijk en met het oog op de doelgroep is daar helemaal niks mis mee. Het is puur de keuze: die vind ik schattig dus die wil ik, er hoeft niet eerst een psychologische test of tabel vol statistieken doorlopen worden om te kijken welk beest bij je past. Het maakt het wi elen ook makkelijker, mocht je eens met een ander schattig snoetje willen spelen. Eenmaal gekozen mogen we het beestje een naam geven: wij noemen onze zwarte panter Flapdrol. Naast een naam is ook een object of tekening voor de camera te houden en zo te verbinden aan je vriendje die dan als foto buiten zijn hutje verschijnt. Heeft het echt nut? Nee, maar het is wel leuk bedacht.
Onvermoeibaar
Welk dier je ook meeneemt op reis, het avontuur op zoek naar de schat blijft hetzelfde. Je bezoekt gebied na gebied op het eiland die vrijkomen door zogenaamde ontdekkingspunten te verdienen en uitdagingen te voltooien. Deze punten verdien vooral je door met je Kinectimal te spelen en de hieraan verbonden opdrachtjes uit te voeren. Ga naar de trucjes-modus en je moet een reeks van bepaalde trucjes uitvoeren, zoals bijvoorbeeld doodliggen, omrollen en afliggen. Deze trucjes beeld je uit voor de camera en je Kinectimal doet ze (op vaak hilarische wijze) na. Met ballen en speelgoed draait het vooral om verschillende doelen raken door zelf te gooien. Het gooien met voorwerpen werkt niet perfect: als je hand buiten het bereik van de camera komt, wordt de beweging afgekapt. Logisch natuurlijk, maar het wordt je niet makkelijk gemaakt doordat je vaak dicht op je tv staat om met je Kinectimal te spelen waardoor langere personen (lees: volwa enen) eerder met hun ledematen buiten beeld vallen. Het is duidelijk dat Kinectimals letterlijk op de kleinere gamer is gericht.
De uitdagingen die je tegenkomt zijn vooral de spelletjes die je met je Kinectimal kan doen, maar dan met een score eraan verbonden. Zo moet je bijvoorbeeld zo snel mogelijk een obstakelparcours doorlopen of racen met een bestuurbare auto. Deze uitdagingen vormen ook gelijk de multiplayer van Kinectimals. De uitdagingen zijn tegen elkaar te spelen om te zien wie beter scoort. Met je beloning voor het halen van de hoogste tree - wat je soms een paar pogingen kost - kun je weer nieuw speelgoed kopen of het interieur van je hutje aanpa en. Al is het de vraag hoe vaak je de binnenkant van het huisje bekijkt, want de beesten zijn onvermoeibaar. Als je even niet weet wat je wilt doen, komt je Kinectimal zelf met een voorstel door speelgoed of een borstel te pakken. Het houdt de vaart goed in het spel en voorkomt saaie momenten.
De verhaalmodus is vrij lang en de variatie in spelletjes dik in orde, maar erg veel heeft het niet om het lijf voor de oudere gamer. Het blijft simpel en oppervlakkig vermaak waarbij elke vorm van diepgang ontbreekt. Toch leg je het spel na een paar uurtjes niet in de kast en dat is vooral te danken aan je extreem schattige kameraadje. Omdat hij altijd wel wat weet te doen word je aan het handje genomen op avontuur en vergeet je bijna de tijd. Nog een potje overschieten? Oh Flapdrol, ik kan tegen jou geen nee zeggen.