Bishop is je naam, een soldaat uitgerust met nanotechnologie waardoor je sterker bent dan de gemiddelde huurling. Een figuur genaamd Archer heeft echter de controle over je en gebruikt je als middel om een kernbom te bemachtigen. Aanvankelijk heb je ook geen geheugen en weet je niet waarom je het allemaal doet, maar langzaam worden steeds meer details over je verleden onthuld. Het verhaal blijft echter tot het einde toe onduidelijk, maar laat wel stof tot nadenken over. Het is echter vooral aan kapstok om het spel aan op te hangen.

Verhaal of niet, waar het op neerkomt is het neermaaien van tegenstanders. Het element dat kill.switch van de ma a zou moeten onderscheiden is de nadruk op dekking zoeken en gebruik maken van je omgeving. Je kan achter zowat elk object in de omgeving dekking zoeken en vanaf daar je tegenstanders onder vuur nemen zonder zelf een al te groot doelwit te zijn. Je kan er ook voor kiezen om blind te vuren, wat de nauwkeurigheid er echter niet groter op maakt en veel kogels en tijd kan kosten. Het klinkt allemaal vrij basic maar juist omdat het zo simpel is, zorgt het voor erg leuke en verslavende gameplay. Na een paar minuten gespeeld te hebben zoek je al dekking alsof je nooit iets anders gedaan hebt en het van schuilplaats naar schuilplaats rennen, steeds opnieuw dekking zoeken en tu endoor schoten lo en ziet er erg spectaculair uit en is ook erg leuk.

Een ander punt dat de gameplay van kill.switch zo verslavend maakt, is de erg sterke AI. De AI routines zijn wellicht niet echt uitgebreid, maar de dingen die ze doen zijn doorgaans logisch en bieden je een flinke uitdaging. Zo zal de AI wanneer je zelf links om een muurtje zit te schieten, proberen je van de rechter kant te verra en. Je zal dus veelvuldig van kant moeten wi elen om niet in de rug geschoten te worden. De AI zelf zorgt er op zijn beurt ook voor dat hij niet te snel het loodje legt. Wanneer hij je probeert te naderen gaat ook de computertegenstander van schuilplaats naar schuilplaats en zal hij niet tevoorschijn komen wanneer hij weet dat je op hem richt. Ook met een granaat weet de AI wel raad, ze zullen zich namelijk zo snel mogelijk uit de voeten maken en springen het liefst naar veilige locaties, als deze er zijn.

Je bent in kill.switch echter niet verplicht om dekking te zoeken. Je kan ook gewoon op de kla ieke wijze tu en je tegenstanders door rennen en strafen in de hoop zo de kogels te ontwijken, maar vooral in de latere levels blijkt dit alles behalve effectief. De reden hiervoor is de unieke healthbalk, welke bij de inslag van een kogel een flinke deuk oploopt. Wordt je echter even niet geraakt dan zal je health tot ongeveer driekwart van hetgeen eraf gegaan is, terug vollopen. Wordt je dus meerdere keren snel achter elkaar geraakt, dan is het exit. Wanneer je netjes dekking zoekt wil je nog wel eens een paar kogels scheppen, maar zelden zo snel achter elkaar dat je in één keer sterft. Wanneer je gewoon rond rent, zal dit veel eerder gebeuren.