Het verhaal van Killer7 is minstens zo bijzonder als de graphics. Het heeft weinig zin om in details te treden, maar het komt erop neer dat je een huurmoordenaar (Harman Smith, gezeteld in een rolstoel) speelt in een wereld waarin verwoede pogingen gedaan zijn de eeuwige vrede te herstellen. Jij staat in om alle rotte appels die er nog over zijn, uit de weg te ruimen. Een opvallend aspect hier is dat je van gedaante kunt wi elen in zeven andere personages, elk met hun eigen vóór en nadelen en speciale eigenschappen.
De gameplay van Killer 7 is behoorlijk simpel, maar net als elk ander aspect van het spel, niet in een bepaald hokje te plaatsen. Het heeft de kenmerken van een actie-adventure, maar biedt de vrijheid van een rail shooter, met het verschil dat je dit keer de machinist bent, in plaats van de pa agier. Je kunt je in Killer7 namelijk alleen op en neer bewegen over een rechte (of soms kromme) lijn en op bepaalde punten een richting kiezen. Tegenstanders schakel je uit door over te schakelen naar een eerste persoonsperspectief. Je kunt je dan niet meer bewegen, maar wel vrij om je heen kijken.
Je boekt vooruitgang in Killer7 door puzzels op te lo en en deuren te openen. De puzzels bestaan vaak uit het invoeren van een code of combinatie, die elders in de omgeving te vinden is. Gesloten doorgangen kunnen vaak maar door één van de zeven personages geopend worden. Je kunt je echter te allen tijde transformeren in een ander personage, mits deze nog in leven is en reeds is geactiveerd. Dode personages kunnen weer tot leven gewekt door één personage, Garcian Smith. Als hij sterft, dan is het spel voorbij.
De zeven personages in Killer7, allen met Smith als achternaam, hebben elk zo hun unieke eigenschappen. Zo kan Dan Smith enorm sterkte kogels in zijn geweer laten, wanneer hij genoeg Demon Shell's verzameld zijn. Deze krijg je onder andere door tegenstanders op hun zwakke plek, die met een geel lichtje wordt aangeduid, te raken. Coyote Smith heeft de gaven sloten open te breken, terwijl Mask De Smith is uitgerust met een dubbele granaatwerper, waarmee hij tegenstanders én bro e muren, in één keer uit de weg weet te ruimen. De gameplay van Killer7 bevat behoorlijk wat backtracking. Om bijvoorbeeld één van de gestorven personages weer tot leven te wekken, zal Garcian Smith naar de plaats toe moeten waar deze gestorven is. Hier is een mooie silhouet met krijt op de grond getekend, waarnaast zich een mysterieuze bruine zak bevindt. Het vervelende is dat tegenstanders continu terugkeren wanneer je opnieuw een kamer betreedt, waardoor de kans aanzienlijk is dat Garcian ook het onderspit delft op weg naar waar zijn voorganger gesneuveld is. Wanneer je op die plaats al meerdere personages hebt geofferd, zul je zelfs meerdere keren dit pad af moeten lopen om ze allemaal weer tot leven te wekken. Bij het oplo en van de puzzels komt ook behoorlijk wat heen-en-weer wandelen, met de terugkerende vijanden van dien, om de hoek kijken.
Een ander euvel van Killer7 zijn de controls. Men heeft soms geprobeer net iets te origineel uit de hoek te komen, wat niet altijd even lekker uitgepakt heeft. Zo zorgt het overschakelen tu en het derde en eerste persoonsperspectief regelmatig voor irritaties. Vooral wanneer tegenstanders dichtbij dreigen te komen en je ze wilt ontlopen, ben je vaak bij voorbaat de pineut. Je dient namelijk terug naar derde persoonsperspectief te gaan en je om te draaien op het looplijntje, voordat je je uit de voeten kunt maken. Ook het feit dat je je tegenstanders eerst moet 'scannen', voordat je ze kunt zien en doden, wordt op den duur een beetje vervelend.
Over de grafische stijl van Killer7 is al genoeg gezegd. Bekijk de screenshots en oordeel zelf. Het is kunst en de kunstenaar lijkt met de technologie behoorlijk zijn visie te hebben kunnen benaderen. In die zin is het spel grafisch perfect te noemen, al zijn er bij de door ons gespeelde PS2 versie zo nu en dan wat framerateproblemen en andere bugjes op te merken.
Niet alleen visueel is Killer7 bijzonder trouwens, ook het geluid is erg vreemd. In de tu enfilmpjes hoor je nog gewoon spraak, maar ingame is dit vervangen door een soort gebrabbel met een heel raar geluidsfilter eroverheen en zo nu en dan een herkenbaar woordje. De menuschermen worden ondersteund door vreemde schaterlachen, schaterlachen die ook gebruikt worden om aan te geven dat er een vijand in de buurt is. Voordat je gescand hebt zie je ze namelijk niet, maar je hoort ze al wel. Spelen zonder geluid is bij Killer7 onmogelijk.