Vier kinderen stranden met een bootje op een mysterieus eiland. De kleinste van het stel wordt meegenomen door enge Goblin-wezentjes. De schurken brengen hem naar de Goblin-koning, die zorgwekkende plannen heeft met het onschuldige mensenkind. De drie overgebleven kinderen komen bij bewustzijn en gaan op zoek naar hun vermiste broertje. Met deze sprookjesachtige inleiding begint een avontuur met drie kinderhelden die het in zeven kleurrijke levels op een vreemd eiland opnemen tegen opmerkelijke en grappige vijanden.

De speelstijl van Kids vs Goblins kun je in het genre scharen waar ook Raid Leader en Battleheart zich in begeven: een toegankelijk actiespel met lichte rollenspelelementen. De drie helden nemen het in compacte levels tegen een vast aantal vijanden op. Bij een succesvolle afronding worden de punten geteld en worden nieuwe krachten aangeschaft voor de volgende uitdaging. Door een lijn te trekken van een personage naar een vijand wordt een doelwit ingesteld; de standaardaanval wordt dan telkens automatisch uitgevoerd op die tegenstander. In plaats van de strijders één voor één opdrachten te geven, kun je ook tweemaal tikken op een vijand om er met z’n allen op los te gaan.

De drie helden

Het sprookjesachtige karakter is een van beste eigenschappen van Kids vs Goblins. De makers hebben naar eigen zeggen inspiratie gevonden in de tekeningen van Anton Pieck en de film Labyrinth van Jim Henson. De omgevingen als het fort en de grot van de goblins en de opzwepende muziek pa en allemaal goed bij elkaar.

De drie hoofdrolspelers zijn al van een afstand te herkennen als avonturiers. De stevige Bernie draagt een berenvel, waarbij de slagtanden van de beer over zijn rode haar en sproeten bungelen. Als wapentuig heeft hij een schild met berenklauwafdruk en een houten hamer met een venijnig metalen puntje. Mark is een elfachtige jongen; een slanke den met blauwe ogen en een boog. Ally is een soort jong kruidenvrouwtje met de mystieke krachten van een rat. Zij is er vooral voor de magische aanvallen en de handige technieken om anderen in leven te houden of uit de dood te doen herrijzen. De drie completeren het standaardplaatje van een rollenspel waarbij één personage de klappen van dichtbij uitdeelt, een tweede van afstand schiet en een derde met magische spreuken de groep herstelt of beschermt.

Ook de tegenstanders zijn met veel liefde vervaardigd. En ook al loop je af en toe clichématige vijanden als krabbetjes tegen het lijf, dan nog maken creatievere voorbeelden zoals een ridder op een dik varkentje met hanenkam en een granaatwerper met een enorme neus weer veel goed. En lijkt die heks met magische aanvallen waardoor het hele scherm donker wordt niet als twee druppels water op David Bowie in Labyrinth? Als we het gratis verkrijgbare digitale prentenboek met uitleg over het spel mogen geloven, was dit inderdaad de bedoeling. Ook de Engelse kinderstem die zorg draagt voor de voice-over bij de tu enscènes heeft een sprookjesachtige geheimzinnigheid.

Meer diepgang

Voor een spel met zo’n vrolijke insteek – soms neigt het zelfs naar Disney-niveau met die vrolijke snuiten en olijke overwinningsdeuntjes – kent Kids vs Goblins eigenlijk best veel diepgang. Hoewel het spel na een toegankelijk en vermakelijk begin kort inzakt met een “is dit alles?”-gevoel, wordt het snel duidelijk dat het spel meer heeft te bieden dan vijanden aanwijzen en wachten tot je wint of sterft.

Door twee spells toe te wijzen aan een personage, kun je plannen wat je in een gevecht gaat doen. Je kiest spells uit drie categorieën: attack, support en heal. Voor een gevecht maak je dus een keuze: laat je Ally de groep ondersteunen of richt je je op het gezond maken van de drie personages? Daarnaast moet je ook rekening houden met wat de spreuk precies doet en hoeveel blokjes van de op te laden spellmeter deze gebruikt. Tijdens een gevecht kun je ook van stance wi elen, waardoor je bijvoorbeeld schakelt tu en een meer aanvallend of verdedigend ingestelde spreukenlijst.

Dit systeem van spells zou weinig nut hebben als je gewoon twintig keer een simpel level kunt uitspelen om steeds sterker te worden. Maar dat is nu juist zo handig aan Kids vs Goblins: de personages zelf kunnen niet sterker worden; je kunt niet ‘grinden’. Het is aan jou om weerstand te bieden aan telkens grotere uitdagingen door spreuken slim toe te wijzen en tijdens een gevecht de juiste besli ingen te maken. Tuurlijk, je kunt door stenen te verzamelen in gewonnen gevechten steeds meer van de meer dan zestig spreuken verzamelen, maar daarmee win je nooit zomaar.

Het gaat om de juiste voorbereidingen treffen en daarna een slim gevecht leveren. Bij dat laatste moet wel aangetekend worden dat tijdens een gevecht niet altijd heel even duidelijk is wat de spreuken doen. Daarvoor moet je eerst een menu in duiken. Ook wordt effectief vechten wel eens tegengewerkt door de onhandige bewegingen van de personages. Soms blijven ze maar wandelen om een betere positie in te nemen.

Gevarieerde mi ies

Naast het handige gebruik van spreuken zorgen ook de mi ies voor de nodige variatie. Hoewel er slechts een handjevol locaties zijn, wordt er goed afgewi eld met allerlei voorwaarden. Speel je een mi ie in ‘roulette’, dan kun je helemaal niets van tevoren instellen en krijg je elke 30 seconden een willekeurige spreuk. Ook zijn er mi ies waarin je een verplichte spreuk moet meenemen of gebruiken, of juist wordt beperkt in je keuze. Dit houdt de uitdaging er zeker in. Even opkijken van je scherm zoals in dit genre normaal gesproken makkelijk kan, resulteert al snel in de ondergang van de drie kindertjes.

Eigenlijk is er weinig mis met Kids vs Goblins, zeker niet op het gebied van gameplay en sfeer. Wel is het wel duidelijk te merken dat het ontwikkelteam niet in staat is geweest de productiewaarden van de grote jongens bij te benen. De omgevingen zijn dan vol inspiratie ontworpen, het regi eren van een scène en de naadloze overgang tu en spannende gevechtsmuziek en een rustige scène was iets te veel gevraagd van Stolen Coach. Stromend water dat er uitziet als een platte ondergrond is ook niet meer van deze tijd. Allemaal geen doodzonden, maar daardoor komt de magische sfeer soms net iets te gekunsteld over.

Aan de kunstmatige intelligentie schort ook het een en ander: vijanden en skeletten die met je meevechten, blijven soms op onverklaarbare wijze op hun plek staan. Overigens lijkt de keuze om de game niet op de eerste iPad te laten verschijnen een tikkeltje overdreven – zo ongelooflijk vooruitstrevend is de grafische techniek nu ook weer niet. Ook blijft de game soms hangen, zelfs als je het advies van de makers om alle andere apps te sluiten hebt opgevolgd.

Kids vs Goblins blijft een zeer vermakelijke game die je op meerdere niveaus kunt spelen. Het is prima geschikt om snel een simpel leveltje te spelen, wat stenen te winnen en het dan weer af te sluiten. Aan de andere kant kun je ook voor een echte uitdaging gaan en een level kiezen waarin je de spreuken goed moet indelen en tijdens het gevecht moet opletten wat je doet. Het mag dan niet de knappe technische afwerking van zijn concurrenten Raid Leader en Battleheart hebben, maar door de vrolijke uitstraling en de afwi elende uitdagingen heeft het een sterk eigen karakter gekregen waarmee het trots tu en de andere grote titels kan staan. En hoewel we het niet meerekenen in de beoordeling van deze game, is het natuurlijk ook een leuke bijkomstigheid dat Kids vs Goblins in Nederland is gemaakt.