Het eerste deel in de Katamari-reeks was uniek. Uniek qua opzet en qua stijl. Het was de bedoeling om een kleverige bal zo groot mogelijk te maken door over kleinere objecten te rollen. Dit bizarre idee werd aangekleed met de meest absurde audiovisuele stijl. De soundtrack kende zijn oorsprong in de frivole Japanse popmuziek en was ráár, om nog maar te zwijgen van de vele figuren en voorwerpen die de spelwereld van kleur voorzagen.

Katamari Forever borduurt voort op dezelfde formule, die al in een handjevol Katamari-titels verwerkt is. Vreemd is dit natuurlijk niet, want de stijl en spelopzet zijn onlosmakelijk verbonden met wat Katamari is. Daar komt bij dat Katamari Forever een soort van compilatie van de voorgaande delen is. Het unieke is er echter wel enigszins van af. Dat neemt niet weg dat het spel nog steeds in het oog springt vergeleken bij andere titels.

Dat je in de huid van een groen wezentje kruipt en een bal voortbeweegt die je zo groot mogelijk moet maken door er voorwerpen aan te laten kleven, was, is en blijft uitzonderlijk. Katamari Forever kent bovendien een bijzonder gevoel voor schaal, wat op een dynamische wijze tot uiting komt. Naarmate de bal groter wordt, zal de camera steeds verder van je af gaan staan. Dit zorgt ervoor dat je op een gegeven moment over volledige monumenten kunt rollen, terwijl je het even daarvoor nog moest doen met paardenbloempjes.

Daarbij is de audiovisuele stijl uniek in zijn soort. Het opzienbarende kleurgebruik, de abstract vormgegeven personages en de maffe geluidseffecten maken van Katamari Forever een psychedelisch geheel. Dit is ook gelijk één van de sterkste punten van de reeks, al zal niet iedereen deze stijlkeuze waarderen. In vergelijking met de voorgaande delen is er bovendien een cel shaded-sausje overheen gegooid, die er samen met de weergave in hoge definitie voor zorgt dat Katamari Forever een plezierig spel is om naar te kijken.

Een heikel punt van de Katamari-reeks is de besturing. Met het ene pookje bepaal je de richting, terwijl je met het andere pookje rolt. Wanneer je voor het eerst een titel uit de serie speelt, zul je hier behoorlijk aan moeten wennen. Echt intuïtief is het namelijk niet. Ben je eenmaal aan dit systeem gewend, dan wil het allemaal prima lukken en zul je inzien dat het tegelijkertijd ook een bepaalde vorm van charme met zich meebrengt.

Toch had het zeker niet mi taan als ontwikkelaar Namco Bandai de besturing wat simpeler en intuïtieve gemaakt had. Het huidige systeem zorgt er namelijk voor dat de instapdrempel veel hoger ligt dan noodzakelijk en de karakteristieke stijl schrikt (onterecht) al genoeg mensen af. Bovendien heeft het gebruik van beide analoge knuppeltjes voor de besturing tot gevolg dat er weinig invloed uit te oefenen is op de camera, die geregeld ergens achter blijft steken.

Pal tegenover het uitzonderlijke concept staat het gebrek aan vernieuwing ten opzichte van de voorgaande delen. Alleen de mogelijkheid tot springen is in dit deel een wezenlijke aanpa ing. Voor de rest wordt het concept zo goed als volledig gerecycled. Een online spelmodus, die wel in Beautiful Katamari zat, schittert door afwezigheid. Nu stak deze modus niet uitzonderlijk goed in elkaar, maar in een verbeterde vorm zou deze wel degelijk van toegevoegde waarde kunnen zijn voor Katamari Forever.

Ondanks het bovengenoemde kritiekpunt is Katamari Forever wel degelijk de moeite waard als je genoten hebt van de voorgaande delen. Fundamenteel steekt het spel nog steeds alleraardigst in elkaar. De omgevingen zijn gevuld met een overdosis aan bizarre en minder bizarre objecten en wijken onderling behoorlijk van elkaar af, waardoor ze stuk voor stuk de moeite waar zijn om te doorlopen. Al is het maar omdat je beste prestatie terug te vinden is op een wereldwijde ranglijst en de nodige extraatjes vrij te spelen zijn door aan de meest uiteenlopende criteria te voldoen.

Een deel van de omgevingen stampt uit eerdere delen in de Katamari-reeks. Gelukkig draait het zeker niet om een simpele herhalingsoefening. De hergebruikte gebieden zijn door omstandigheden namelijk volledig zwart-wit en het is jouw taak om ze weer van de meest fletse kleuren te voorzien door er overheen te rollen. Dit komt verra end goed tot zijn recht, mede omdat in deze spelmodus goed gebruik wordt gemaakt van de karakteristieke visuele stijl. Daarnaast zijn deze gebieden zo hier en daar wat aangepast qua indeling en is er ook plaats gemaakt voor de nodige nieuwe omgevingen, die stuk voor stuk uitstekend in het Katamari-universum pa en.

Daarbij dragen ook de opdrachten enigszins bij aan de variatie. Mi ies draaien niet enkel om het zo groot mogelijk maken van je bal. Geregeld is het zaak om specifieke voorwerpen te verzamelen, zoals dieren of eetbare frutsels. Deze opdrachten zijn ook nog eens gerelateerd aan een overkoepelende verhaallijn, die zich kenmerkt door absurde, Japanse humor. Zo krijg je na vrijwel elke mi ie een soort van reclamespotje te zien, waarin vier heuse superhelden of een koningin met een belachelijk brede kaaklijn de vreemdste fratsen uithalen. Ook tijdens het spelen kom je geregeld dit soort onnozelheden tegen. Je opdrachtgever heeft bijvoorbeeld de neiging om constant snerpende opmerkingen te maken of de meest belachelijke vergelijkingen te trekken. Dit soort zaken sluiten perfect aan op het karakter van Katamari Forever en maken er een intere ant geheel van.