Waarschijnlijk weetje het wel, maar er is de laatste dagen erg veel te doen geweest rondom Kane& Lynch: Dead Men in de pers. Toch trekken we ons van heel die heisa evenniets aan en proberen we jullie een oordeel te geven over de kwaliteit van hetnieuwe spel gemaakt door IO Interactive, de ontwikkelaar die ons in hetverleden Hitman en Freedom Fighters bracht. Deze keer gaan we echter niet oppad met een kale knikker of een bende strijdlustige patriotten, maar leren wetwee mannen kennen die helemaal niets te verliezen hebben.Aan de ene kant hebben we Kane, een man die in zijn leven alheel veel dingen heeft gedaan die niet door de beugel konden. Zoals dat meestalgaat als je het met de wet op een loopje neemt, belandt onze Kane in de nor,waar hij na een tijdje vertoeven berouw blijkt te tonen. Zo stilaan gaat allesterug de goede kant op, mi chien kan hij binnenkort wel zijn vrouw en dochterterug ontmoeten. Maar dan duikt Lynch op, een doorgedraaide maniak die ervoorzorgt dat Kane weer helemaal in zijn oude gewoonten terugvalt, met een helehoop geknal, geweld en het opentrekken van een blik aan typisch Amerikaansescheldwoorden als gevolg. Denk echter niet dat Kane volledig tegen zijn zin de misdaad instapt, ook hij heeft een ziekelijke voorliefde voor geweld.

 Het komt er uiteindelijk op neer dat Kane en Lynch min ofmeer genoodzaakt een duo moeten vormen om samen The7, een groep invloedrijkecriminelen, een kopje kleiner te maken. IO Interactive heeft duidelijk haarbest gedaan om een leuk verhaal neer te zetten dat tijdens het verloop van hetspel goed overeind weet te blijven. Vooral de combinatie Kane en Lynch isuitermate vermakelijk, doordat de twee eigenlijk totaal niet kunnensamenwerken. Kane is qua karakter eerder iemand die eerst een plan bedenktalvorens te handelen, terwijl Lynch zijn gemoedstoestand opeens helemaal kanomslaan, met spontane woede-aanvallen als gevolg. Er vloeien heel watintere ante plotwendingen voort uit de relatie tu en de twee hoofdrolspelers,wat een verademing is na de soms wel erg platte scenario's waarmee menschietspellen voorziet. Bovendien beschikken beide personages over heelgeloofwaardige stemmen die hetgeen je voor ogen krijgt een stuk geloofwaardigerlaten overkomen.Naast het heel sterk neerzetten van de stemmen van depersonages, verdient Kane & Lynch: Dead Men ook een pluim voor de soundtrackdie in het spel terug te vinden is. IO Interactive weet tijdens de juistemomenten de muziek in te zetten die alles nog eens dubbel en dwars versterkt.Zo is er tijdens het level in de discotheek voortdurend een oorverdovendetechnobeat te horen die na een tijdje zelfs drukkend begint te werken, waardoorje zin krijgt om alle feestvarkens op de dansvloer puur van de stre neer teknallen. Ook zitten er naast het discolevel nog een paar mooi vormgegeven omgevingen in het spel, zoals een knap vormgegeven gevangeniscomplex of de mi ies die zich in de jungle afspelen.

 Hoe leuk het verhaal en de soundtrack dan ook uit de verfmag komen, speltechnisch weet Kane & Lynch: Dead Men niet te overtuigen. Erzijn bepaalde punten waar simpelweg meer tijd in had moet worden gestoken alvorenshet spel op de markt verscheen. Zo werkt het dekkingsysteem bijvoorbeeld helemaalniet lekker, terwijl we ondertu en al meermaals te zien hebben gekregen dat hetschuilen achter objecten perfect in consolegames toegepast kan worden. In hetgeval van Kane & Lynch: Dead Men ligt het probleem vooral in de manierwaarop je dekking dient te zoeken. Het is de bedoeling dat je gewoon tegen hetbetreffende object aanloopt, waarna je personage er zich vervolgens tegen zaldrukken. Klinkt simpel, maar vaak 'herkennen' de objecten niet dat je erdekking achter wilt zoeken. En als het ding dan toch heeft ingezien dat je hetwil gebruiken als schuilmuur is het nog maar de vraag of je überhaupt wel vanachter je dekking de vijand met kogels kan bestoken.Vaak is het namelijk zo dat je met je cro hair wel op eentegenstander mikt, maar dat de kogels achter de muur blijven steken. Meestal isde oplo ing dat je alsnog van achter je schuilplaats tevoorschijn moet komen,wat natuurlijk nogal belachelijk is. Ook je teamgenoten (later in het spelsluiten zich naast Lynch nog andere mensen bij je aan) zorgen voor frustratie omdatze niet beschikken over de nodige intelligentie om, als je aan het mikken bent,voor je geweer weg te blijven. Zo gebeurde het dat er tijdens het gooien vaneen granaat opeens een lid van mijn eigen team voor me liep, waardoor degranaat op zijn lichaam terugkaatste en tot overmaat van ramp net naast mijnvoeten kwam te liggen, met de dood als gevolg. Maar wees gerust, invergelijking met het muggenbrein waarmee de vijand is uitgerust bestaat je teamuit een bende bollebozen met een uitmuntend strategisch inzicht.Hoe is het mogelijk dat we in het tijdperk van uitermatekrachtige spelmachines nog steeds te maken moeten hebben met tegenstanders dietegelijk blind, doof en achterlijk zijn? Laat ik enkele komische, maar tegelijkschrijnende, voorbeelden geven van hoe de vijand reageert in bepaaldesituaties. Tijdens een mi ie waarin je geruisloos te werk moet gaan (je maaktin dit voorbeeld gebruik van een sniper rifle) doen de boeven het volgende: jeknalt één vijand neer door een welgemikt schot tu en de ogen, waardoor allevijanden rond hem angstig reageren. Vier van zijn vrienden zoeken dekking achtereen hoop zandzakjes, wat op zich slim gezien is. Niets is echter minder waar,want vanaf nu is het gewoon een kwestie van één voor één het rijtje hansworstenafknallen, van links naar rechts, zonder dat er ook maar iemand op het ideekomt om snel een andere schuilplaats op te zoeken nadat zijn buurman net doodin elkaar is gezakt. Op zulke momenten tovert Kane & Lynch: Dead Men een zuregrijns op mijn mond, terwijl eigenlijk de zweetdruppels van mijn voorhoofd naarbeneden zouden moeten sijpelen van de spanning. Er zijn nog tal van anderevoorbeelden te geven waar de A.I. de plank mi laat, zoals tijdens momentenwaarop de vijand beschoten wordt van twee kanten tegelijk. Op zulke momentenproberen de hersendode vleeshompen dekking te zoeken, maar meestal kiezen zedeze zo uit dat ze enkel uit het gezichtsveld van één kant verdwenen zijn. Valtnog mee te leven, een perfecte dekking zoeken is uitermate moeilijk, maar als jedan via de ongedekte kant op ze gaat schieten komt niet eens de natuurlijkereflex tevoorschijn dat ze zich omdraaien om terug te schieten. Ze blijvengewoon rustig zitten, wachtende totdat je ze genadeloos naar de eeuwigejachtvelden knalt. De erbarmelijke intelligentie achterwegen gelaten zijn ernog wat mindere punten aan Kane & Lynch: Dead Men verbonden, zoals het feitdat het een zeer lineair spel is. De weg die je moet volgen is volledigvastgelegd, wat de mogelijkheid tot verkennen helemaal ongedaan maakt. Dat iseen zonde, zeker gezien bepaalde levels veel potentie hebben tot het aanbiedenvan meerdere paden, bijvoorbeeld tijdens een mi ie in de jungle. Bovendien iser door die rechtlijnigheid ook geen sprake van leuke gameplaymomenten waarbijje gebruik moet maken van de sterke kanten van Kane, of die van Lynch omsituaties op te lo en. Het enige wat soms nodig is, is het uitrollen van eentouw om van een richel naar onder te rapellenof het occasionele drukken op een knop om een deur te openen. Daarnaast is hetenkel knallen dat de klok slaat, en dan nog op vijanden die beschikken over dereeds beschreven vorm van tactisch inzicht. Na het singleplayer gedeelte van Kane & Lynch: Dead Mentot een goed einde te brengen (in totaal nam het zo'n tien uur in beslag) wasik helemaal klaar om de multiplayer en dan vooral de co-op mode uit te testen.Tot mijn grote verbazing was de pret al snel afgelopen. IO Interactive heeftzich de moeite bespaard om het spel te voorzien van een voor de hand liggende onlineco-op mode die ervoor had kunnen zorgen dat hun spel heel wat meerwaarde metzich zou meekrijgen. Als troost krijgen we de mogelijkheid om een tweedecontroller aan te sluiten om zo op één scherm met z'n tweetjes te spelen, watvandaag de dag al helemaal achterhaald aanvoelt. Desalniettemin is er wel een multiplayer mode, genaamd TheFragile Alliance, aanwezig die toch nog voor het nodige plezier kan zorgen. Indeze modus is het de bedoeling dat één zijde de rol aanneemt van boeven,terwijl de andere kant als politieagenten moeten optreden. De boeven iets stelen, de agenten moeten dit verhinderen. Het klinkt simpel, maar als jewat langer gaat spelen begint The Fragile Alliance redelijk verslavend tewerken, zeker als je samen met een paar vrienden aan de slag gaat. Eenblijvende hit zal deze modus echter niet worden, net zoals Kane & Lynch:Dead Men niet in onze geheugens zal blijven zitten zoals IO Interactive dat metHitman wist te bereiken.