Mijn opdracht: vier straaljagers op een vliegveld vernietigen. Met één hand hangend aan een helikopter met mijn grijphaak en met in mijn andere hand een granaatwerper werd ik de militaire basis ingevlogen. Zo’n veertig meter boven de grond laat ik me vallen en kom ik netjes op mijn voeten terecht. De eerste twee straaljagers vliegen de lucht in met behulp van mijn granaatwerper. Vervolgens neem ik plaats achter een luchtdoelgeschut om enkele aanvallende soldaten omver te blazen en de derde straaljager ook maar meteen te slopen. Eenmaal bij de vierde straaljager aangekomen, blijkt het verzet iets groter dan gedacht. Bijna doodgeschoten schiet ik wanhopig mijn grijphaak op de laatst overgebleven straaljager af om in de cockpit enige veiligheid te zoeken. Terwijl ik gas geef, schieten de vijandelijke troepen de straaljager volkomen aan gort en al brandende rijd ik tu en deze vijanden door. Ik schiet mezelf uit de cockpit met mijn parachute en nog geen seconde later ontploft de straaljager plus vijanden. Mi ie geslaagd!
1000 vierkante kilometer
In Just Cause 2 kan alles en hoeft helemaal niets. De game is een free-roamer in de puurste zin van het woord. De spelwereld bestaat uit het gehele fictieve Zuidoost-Aziatische eiland Panau en dat behelst rond de 1000 vierkante kilometer, een gi-gan-tisch gebied waarin ook nog eens verschrikkelijk veel afwi eling zit. Zo kent Panau niet alleen een straalblauwe zee en mooie palmbaaien, maar ook sneeuwbergen en een woestijngebied. Het land is bezaaid met kleine dorpjes, militaire basi en, havens en een hypermoderne hoofdstad vol wolkenkrabbers. Waar Grand Theft Auto IV je echt het gevoel gaf dat je in een geloofwaardige, levensgrote stad speelde, geeft Just Cause 2 je het gevoel dat je je in een volledig land bevindt: een ongekende prestatie voor een game.
De spelwereld is echter het enige geloofwaardige element dat de game kent. Just Cause 2 is namelijk de meest onrealistische, ongeloofwaardige en overdreven actiegame die er op het moment te verkrijgen is, maar dat is alleen maar een groot pluspunt. Buiten zijn geweren en explosieven heeft Rico Rodriguez, hoofdrolspeler en geheim agent voor The Agency, namelijk twee uitermate handige gereedschappen ter beschikking: een grijphaak en een parachute. Met zijn grijphaak kan hij zich aan elk solide object vastgrijpen en meteen inrijgen. Zo kan hij makkelijk auto’s, boten, heli’s of vliegtuigen jatten door van een afstandje zijn grijphaak af te schieten, zich in te rijgen en plaats te nemen achter het stuur. Ook het beklimmen van hoge gebouwen wordt een eitje met deze grijphaak.
Baby Panay
Al deze onzin haalt Rico Rodriguez uit om de zittende president van Pauna, Baby Panay, uit het zadel te wippen. Sinds hij zijn vader heeft vermoord en zelf op de presidentszetel is gaan zitten, heeft Baby Panay een vijandige attitude tegenover de VS aangenomen. Tijd dus om deze dictator te vervangen en om er een Amerikanenvriendje neer te zetten die wél gewillig de oliekraan naar de Verenigde Staten openhoudt. Om het regime van Panau aan het wankelen te brengen, werkt Rico samen met de drie oppositiefacties van het eiland, met wiens hulp hij stukje bij beetje het land inneemt door vijandelijke basi en te veroveren. Toch weet het vervolg van Just Cause het gevoel van een gewapend binnenlands conflict niet zo goed over te brengen als het eerste deel, omdat de gevechten waaraan je computergestuurde maatjes meedoen erg kleinschalig zijn.
Daar tegenover staat dat Just Cause 2 het leukste element van de franchise, namelijk de fratsen die je uithaalt met je grijphaak, sterk heeft verbeterd. Niet alleen kun je op zeer eenvoudige wijze alle mogelijke voertuigen jatten, gebouwen beklimmen en snel wegvluchten: ook in de gevechten is je haak een uitermate nuttige en vooral enorm lollige toevoeging. Zo kun je vijanden uit wachttorens trekken en te pletter laten vallen, maar kun je ook vijanden aan de muur laten bungelen om ze vervolgens een lesje te leren. Het is zelfs mogelijk om een vijand aan een gasfles te attacheren en op deze gasfles te schieten, waarna de gasfles met vijand en al alle kanten opvliegt. Er zijn zo enorm veel lollige combinaties te bedenken, dat het slechts zaak is om je fantasie de vrije loop te laten gaan in Just Cause 2. Wat dat betreft is deze game een free-roamer in de puurste zin van het woord: je kunt echt alles doen wat in je opkomt en meestal heeft het nog een hilarisch resultaat ook.
Lust voor het oog
De gameplay zorgt dus voor enorm veel vermaak in een gigantische wereld, en het goede nieuws is dat deze wereld ook nog eens prachtig is weergegeven. De graphics van Just Cause 2 zijn haast onwerkelijk mooi voor een spel met zo’n gigantisch grote schaal en de technische jongens van de Zweedse ontwikkelaar Avalanche verdienen dan ook een pluim voor het kunststukje dat ze hebben afgeleverd. Je kunt kilometersver bergtoppen boven de wolken uit zien rijzen, maar ook het detail op kleine afstand is puik. Simpel gezegd kan de grafische engine van Avalanche alles, want ook de effecten die met ontploffingen en destructie gepaard gaan, zien er zeer verzorgd uit. Just Cause 2 is een lust voor het oog.
De smetjes op het blazoen van Just Cause 2 zijn gelukkig niet zo groot, maar ze zijn er wel. Zo hoef je deze game absoluut niet aan te schaffen vanwege het verhaal, want dat is belabberd. Natuurlijk ga je ook niet naar de nieuwste James Bond in de bioscoop om een Oscarwaardig script voorgeschoteld te krijgen, maar de verhaalvertelling van Just Cause 2 is wel erg pover en een beter verhaal had er op zijn minst voor gezorgd dat je acties van enige motivatie zouden worden voorzien. De tu enfilmpjes en voice acting zijn overigens van hetzelfde niveau als het verhaal.
Een ander minpuntje is het af en toe verschijnen van vijanden met raketwerpers die je met een zondag chot in één keer plotseling kunnen doodmaken. Dit komt ook door het onlogische gezondheid ysteem, waarbij je gezondheid niet geheel oplaadt nadat je een tijdje niet wordt geraakt, maar slechts ten dele – om de rest van je gezondheid op te laden heb je toch echt de hier en daar beschikbare gezondheidskastjes nodig: een systeem dat in Just Cause 2 absoluut niet werkt noch gewenst is, en wat er voor zorgt dat je in sommige mi ies redelijk grote stukken opnieuw moet doen door het niet altijd even sterke checkpoint-systeem.
Maar met deze opsomming hebben we alle minpuntjes wel benoemd en het zou flauw zijn om er te lang bij stil te staan, aangezien ze zich maar enkele malen voordoen en geen significante invloed hebben op het spelplezier. Want als pure free-roamer is Just Cause 2 mi chien wel het beste wat er op dit moment te verkrijgen is. De vrijheid is vrijwel eindeloos en alle spelmechanieken werken verschrikkelijk goed. Bovenal is Just Cause 2 een spel waar iedereen op zijn eigen manier plezier uithaalt: de een gaat voor de verhaalgedreven mi ies, de ander speurt de spelwereld af voor alle verborgen items, sommigen zullen overal en altijd chaos en ontploffingen creëren, anderen vliegen minutenlang door de prachtige natuur. Just Cause 2 tilt het free-roaming genre naar nieuwe hoogten en daar zijn we ontwikkelaar Avalanche zeer dankbaar voor.