Met Jam With The Band keren we terug naar vervlogen tijden. De hype van muziekgames hebben we alweer een jaar of twee achter ons gelaten en Nintendo geeft haar titels over het algemeen inmiddels wat sneller buiten Japan uit. Jam With The Band is echter een muziekgame bij uitstek en verscheen zo’n twee jaar geleden al in Japan. Het eerste deel in de serie, dat hier nooit verscheen en eigenlijk nauwelijks verschilt van deze variant, zag zelfs al in 2004 het levenslicht. Gelukkig maakt dit alles voor de game zelf totaal niets uit. Welke trends ook gebroken worden, Jam With The Band is gewoonweg een heerlijk ritmespelletje.
Een muziekgame hoeft eigenlijk maar in twee dingen uit te blinken: de soundtrack en de manier waarop je moet inspelen op de muziek. Jam With The Band doet beiden. Om te beginnen is de opzet ontzettend simpel: je kiest een instrument en partij en drukt op het juiste moment de gevraagde knop in om de goede noot te spelen. Je hoeft dus geen rare fratsen met het touchscreen uit te halen of gekke knoppencombinaties te onthouden. Elk instrument bespeel je op dezelfde manier, dus je weet eigenlijk vanaf het begin waar je aan toe bent.
Pittig
Maar vergis je niet. Jam With The Band biedt behoorlijk wat uitdaging. Hoe verder je komt en hoe complexer de nummers zijn, hoe sneller en vaker je moet wi elen tu en de verschillende noten. Zeker op de hoogste moeilijkheidgraad is dit een feest. Dan moet je namelijk maar liefst tien knoppen gebruiken. Je handoog-coördinatie wordt dan plots enorm op de proef gesteld, ondanks dat de opzet oh-zo simpel is. Juist dit maakt het zo leuk om keer op keer weer dat ene nummer te spelen. Je merkt namelijk dat je steeds behendiger wordt en wilt hierdoor doorgaan tot je ook op de hoogste moeilijkheidsgraad minstens een acceptabele prestatie neerzet.
En heb je even genoeg van het uitdagende karakter van de game, dan kun je altijd nog de longen uit je lijf schreeuwen in de zangmodus. De microfoon van de Nintendo DS registreert je stem helaas niet echt accuraat. Je moet de DS behoorlijk dicht bij je gezicht houden voordat ‘ie überhaupt geluid detecteert, waardoor je de songteksten nauwelijks meer kunt lezen. Ook lijkt het niet al te veel uit te maken of je nu op exact de juiste toonhoogte zingt. Zeker niet de beste modus uit de game, maar aangezien het eigenlijk niet meer dan een leuk extraatje is en de hoofdmoot zo leuk is uitgewerkt, is het ook niet erg storend.
Deuntjes
Zoals gezegd mag ook een goede soundtrack niet ontbreken in een ritmegame. In Jam With The Band ontbreekt het hier zeker niet aan. Er is bijvoorbeeld echt moeite gedaan om de meest ‘foute’ nummers in één game te verwerken. Lady Marmalade, Material Girl en The Final Countdown; de ‘foute’ hits uit de jaren zeventig en tachtig zijn goed vertegenwoordigd. En ondanks dat deze nummers mi chien geen muzikale hoogstandjes zijn, het is wel een feest om ze na te spelen. Het zijn tijdloze nummers die nagenoeg iedereen bekend in de oren klinken, je gelijk in een vrolijke stemming brengen en stiekem zo leuk zijn dat je ze keer op keer naspeelt.
Maar hier is het niet bij gebleven. Ook kun je aan de slag gaan met kla ieke etudes, jazzmuziek en zelfs werken uit het samba- en reggaegenre. Aan afwi eling is dan ook geen gebrek. Minstens zo intere ant zijn het handjevol nummers uit andere Nintendo-games. Denk aan een Zelda-, Mario- en F-Zero-medley. Deze medleys vormen echt het neusje van de zalm. Gekozen is om de meest bekende deuntjes uit de serie te mixen met wat minder voor de hand liggende, waardoor je vaak positief verrast wordt door een plotselinge wending binnen een werk. Voor je het weet ben je dan ook een paar uur verder, enkel en alleen omdat je alle partijen afgaat om te ontdekken hoe goed bepaalde composities eigenlijk in elkaar zitten.
In totaal zitten er vijftig nummers in de game en dat is, zeker voor DS-begrippen, meer dan genoeg. Het is dan ook lovenswaardig dat Nintendo via het online netwerk ook nog een aanzienlijk aantal nummers beschikbaar stelt. Spijtig is wel dat je hier een klein beetje in beperkt wordt. Je kunt maximaal vijftig nummers opslaan. Dit is op zich een enorm aantal, maar het is toch wat jammer dat je de gedownloade nummers niet meer kunt verwijderen. Even een deuntje downloaden om te kijken of je het wat is, doe je door deze beperking dan ook iets minder snel. Toegegeven, het zou onredelijk zijn om dit als een echt minpunt aan te dragen, maar het is het melden waard.
Eigen muziek
Jam With The Band is een erg sterke muziekgame. Van een echte carrièremodus is geen sprake en qua presentatie is het zeker niet indrukwekkend, maar het aantal nummers en de veelvoud aan partijen zorgen ervoor dat er genoeg te doen is en de game speelt heerlijk weg. En als je denkt dat je alles hebt gezien, dan heeft de game nóg een verra ing te bieden. Je kunt namelijk je eigen composities samenstellen. Dit doe je door ofwel enkel de hoofdmelodie in te spelen en de rest van de partijen door het spel te laten invullen of door noot voor noot te werk gaan. De studiomogelijkheden zijn lekker toegankelijk en tegelijkertijd verra end uitgebreid en het is tof dat je je eigen werken online kunt delen. Muziekgames mogen dan wel een beetje pa é zijn, Jam With The Band is simpelweg te leuk om geen aandacht aan te besteden.