Het is vooral de beweging die zich goed leent voor een overzetting naar vr en ontwikkelaar Camouflaj doet dat met verve. Stel je even voor hoe Iron Man vliegt in de films en comics, met jets die uit zijn palmen schieten. Dit is precies hoe het in de game ook werkt, en dat is glorieus. Je stijgt op door je armen omlaag te houden, je palmen naar onderen te richten en de trigger in te drukken. Zoef, daar zweef je als superheld het luchtruim in.
Dit besturingssysteem maakt je een flexibele en razendsnelle superheld. Wil je naar voren racen, dan draai je je palmen naar achteren. En moet je kogels ontwijken, dan houd je je handen aan de zijkant om naar rechts of links te strafen. Deze besturing is het grootste pluspunt van Iron Man VR en laat je echt voelen alsof je Tony Stark bent.
I love you 3000
Het verhaal is amusant genoeg om je aandacht acht uur lang vast te houden. Het is enigszins voorspelbaar op die typische superheldenmanier. Tony Stark heeft zijn tijd als wapenfabrikant achter zich gelaten, maar een vijand uit zijn verleden heeft het nu op hem gemunt. Stark activeert daarom zijn oude kunstmatige intelligentie Gunsmith, die hem langzaam weer het wapenwereldje intrekt.
Ook het schieten is een genot en werkt precies zoals je zou verwachten. Je houdt je palmen naar voren om simpele kogels af te vuren. Als je je hand naar beneden kantelt, komt er een secundair wapen uit je pols tevoorschijn. Zo belaag je je vijand met doelzoekende raketten of clusterbommen. Gevechten zijn heerlijk chaotisch, waarbij je snel door het slagveld racet, kogels ontwijkt en de aanval kiest. Wij zijn nergens misselijk geworden, maar het moge duidelijk zijn dat je al wel vr-benen moet hebben om dit te doorstaan.
Je staat letterlijk minutenlang in een pauzescherm naar een laadbalkje te kijken, en dat na elke scène en elk gevecht.
Lange laadschermen
Een vr-game werkt pas echt goed als het je compleet onderdompelt in zijn wereld en je laat vergeten dat je een game speelt. Het is dan ook jammer dat Iron Man VR die illusie zo vaak verbreekt. Vooral de ellenlange laadschermen zijn een grote boosdoener. Je staat letterlijk minutenlang in een pauzescherm naar een laadbalkje te kijken, en dat na elke scène en elk gevecht. In virtual reality lijken laadtijden ook nog eens langer te duren, omdat je onderwijl niet even op je telefoon kan kijken.
Die laadschermen komen regelmatig op onhandige momenten. Zo zit je als Tony Stark in een vliegtuig wanneer je een drone door het raampje ziet. Er wordt geschoten en de zijkant van het vliegtuig breekt af. Dit kan een indrukwekkende scène zijn in vr, waarbij de brokstukken je om de oren vliegen. Maar nadat de drone schiet gaat het beeld op zwart, om je daarna pas het verwoeste toestel te laten zien. Dan denk je: aha, ik ben een game aan het spelen en de juiste asset moest worden ingeladen.
Verder is de game nogal eentonig. Op een paar baasgevechten na vecht Iron Man alleen tegen een legertje drones. Dat voelt niet bijzonder spannend, zeker niet omdat er maar zes verschillende vijanden zijn. Na een paar missies heb je alles wel gezien, maar de game rekt dit toch tot een uur of acht. De gevechten beginnen daardoor op elkaar te lijken, zeker als ze zich ook nog meerdere keren op dezelfde locaties afspelen.
Move it, Move-controllers
Tot slot zijn er nog problemen die horen bij het feit dat dit een exclusieve PlayStation VR-game is. Je moet vaak goed en precies mikken om je staande te houden tussen al die drones, maar de hopeloos verouderde Move-controllers zijn daar niet altijd accuraat genoeg voor. Daarnaast kom je door al dat rondvliegen regelmatig in de knoop met de kabel van de headset. Vooral in optionele timetrials word je gevraagd om in lastige rondjes te vliegen, waarvoor je 360 graden om moet draaien. De game waarschuwt je wel als je helemaal bent omgedraaid en de kabel je mogelijk laat struikelen, maar als ontwikkelaars zo’n waarschuwing moeten maken, is er al iets fundamenteels mis met de opzet van het spel.
Ondanks deze nadelen is Iron Man VR een compleet pakket met heel wat content. Naast het verhaal zijn er nog optionele trainingsmissies en kun je je ijzeren pak opleuken met nieuwe wapens om uit te proberen. Ook is het de moeite waard om een hogere moeilijkheidsgraad te proberen, aangezien je vaardigheden dan tot het uiterste wordt getest. Het is alleen jammer dat je dan nog steeds diezelfde zes drones aan flarden moet schieten en je door al die laadschermen heen moet worstelen. Dan voel je je niet echt een superheld.
Iron Man VR is nu verkrijgbaar voor PSVR.
Laatste reviews op Gamer.nl:
Reacties op: Iron Man VR is geen hoogvlieger
TripleDad
Verder lijkt het me iets te veel op een wave shooter, een van mijn minder favoriete genres.
TommyVercetti
clandestine666
Ik heb 'm even aan de kant gelegd aangezien ik gisteren de demo van Paper Beast heb gespeeld en er op slag verliefd op ben geworden. Erg trippy en nu in de aanbieding in de PS Store. Thanks anyway Erik!
ErikNus
Het is een oké game.
Nee jij bedankt!
Fordon_Greeman
pfipf0
ErikNus
TripleDad
Valt wel mee hoor. Ik vond diverse secties van TLOU2 enger dan HL:Alyx.
ErikNus
TripleDad
Snap ik, maar ik bedoel dat ik vond dat sommige stukjes plat TLOU2 enger waren dan HL:A VR.
Het enige wat enge stukje in HL:A vond ik waar je de zaklamp moest halen.
pfipf0
garciagarcia
Ik heb voor iedereen die betrokken is bij deze site een vraag. Bij veel reviews zie je aan de titel van het artikel al of de game in de smaak is gevallen ja of nee. Dan hoef je eigenlijk het artikel niet meer aan te klikken om te weten of de game als goed of matig/slecht beoordeeld wordt.
Vinden jullie dat de titel iets minder onthullend mag zijn of vinden jullie dit juist fijn?
Wellicht hebben jullie dit al eens getest als gamer.nl zijnde, maar ik kan me zomaar voorstellen dat bij een vagere titel er vaker geklikt zal worden op het artikel om erachter te komen hoe de game gescoord heeft. Ik denk dat redelijk veel mensen net als ik bij een zeer positieve titel of negatieve titel niet meer de moeite nemen om het artikel aan te klikken of helemaal door te lezen.
ErikNus
Wij houden juist niet van clickbait, en geven jullie liever de informatie die jullie willen. Daarom staan bijvoorbeeld de conclusie en het cijfer bovenaan. Wij weten ook wel dat niet iedereen het hele artikel wil lezen, dus als service zetten we het bovenaan. Als je dan nog meer wilt lezen, kun je altijd verder lezen.
garciagarcia