Net als in die game speel je een hulpeloos jongetje dat zich een weg moet banen door duistere omgevingen. En weer kan het ventje op de meest gruwelijke manieren om het leven komen. Dit keer niet door reusachtige spinnen of verraderlijke vallen, maar door wetenschappers, bewakers en wachthonden. Wederom word je in de wereld gedropt zonder enige vorm van uitleg, maar al gauw wordt duidelijk dat je op de vlucht bent. Je kruipt door een donker bos terwijl overal om je heen mannen met zaklampen naar je op zoek zijn. Wat heb je gedaan en waar ben je naar op weg? Dat wordt heerlijk aan je verbeelding overgelaten.
De hele wereld en het verhaal staan open voor interpretatie, maar wat in ieder geval duidelijk wordt is dat je in een dystopie leeft waarin allerlei vreemde experimenten worden uitgevoerd. Er is een soort slavenras gecreëerd (of zijn een hoop mensen tot slaven gemaakt?), hersenloze lichamen die niets anders doen dan bevelen opvolgen. Deze vleeshompen worden gebruikt in de meest intere ante puzzels van het spel, waarin jij via een apparaat de slaven kunt besturen. Je gebruikt ze om deuren te openen die te zwaar zijn voor het jochie, om op drukgevoelige sensoren te staan of om jou omhoog te gooien. Deze secties doen denken aan puzzelgame The Swapper, waarin je ook met meerdere lichamen in de weer bent.
In de slavenrij
In tegenstelling tot die game is Inside echter nergens heel moeilijk. De meeste puzzels bestaan uit het verslepen van kistjes, op het juiste moment springen of uit het zicht van wachters blijven. Er zit geen enkele opgave in waar je meer dan twee minuten over na hoeft te denken. Je wordt gelukkig niet met de oplo ing om je oren geslagen, de game geeft je namelijk geen hints. De controls en het gebruik van nieuwe obstakels worden niet uitgelegd en je mag lekker zelf experimenteren met je mogelijkheden.
Toch hadden we graag gezien dat de le en die je jezelf aan het begin van de game leert, later toegepast hadden moeten worden op moeilijkere puzzels. Zo moet je in een vroege sectie de bewegingen van een rij slaven imiteren om niet op te vallen. Het is een boeiend tafereel dat je meer binding geeft met de wereld. Deze mechaniek keert vervolgens niet meer terug, terwijl het juist voer had kunnen zijn voor ingewikkeldere puzzels. De game speelt heerlijk weg, maar door een gebrek aan uitdaging blaas je er in een uurtje of drie doorheen.
Meer Limbo is niet slecht
Dat is op zich niet erg, zolang de ervaring an sich intere ant genoeg is. Inside weet je aandacht tijdens het spelen gelukkig goed vast te houden. De donkere sfeer is verontrustend en laat je nadenken over de vreemde wereld waar je in terecht bent gekomen. De game schuurt langs intere ante thema's, zonder ook maar iets met nadruk te benoemen. Net als in Limbo nodigt het verhaal uit tot eigen interpretaties, maar dit keer hebben we uiteindelijk net iets minder emotionele verbinding met het spel. Na het einde van Limbo waren er in ieder geval duidelijke punten om over na te denken, een redelijk zichtbaar verhaal dat in je brein bleef kleven. Inside wordt aan het eind vooral erg vreemd. Hoewel dat prikkelend werkt, plukt het niet zo aan onze gevoelige snaren als zijn voorganger.
Degenen die Playdead een warm hart toedragen krijgen met Inside precies wat ze willen: een licht verteerbare puzzel-platformer in een grauwe wereld die aanzet tot nadenken. Wie iets anders had verwacht, zit mis. De game zet dezelfde lijn door die Limbo zes jaar geleden inzette, maar dan een stukje vreemder.
Inside komt op 29 juni uit op Xbox One en op 7 juli op pc. Gamer.nl testte de game op Xbox One.