Review

Infernal
subtitle
Infernal kent een veelbelovend verhaal, waarbij jij de rol van duivelsdiender vertolkt. Echter, de verhaallijn blijkt één groot cliché en ook de gameplay waarin het duivelse aspect is geïntegreerd, weet niet te overtuigen. De game is zeker niet slecht, maar er had veel en veel meer uitgehaald kunnen worden. Nu blijven we zitten met een game die iets doet wat andere games jaren geleden al beter deden.
- Pluspunten
- Mooie graphics. Speelt lekker weg
- Minpunten
- Verhaal stelt ondanks potentie enorm teleur. Duivelse foefjes slecht in de game geïntegreerd. Brengt helemaal niets nieuws. Tergend slechte tussenfilmpjes. Korte game, zonder extra speelmodi en zonder multiplayer
intro text
Het kwade trekt
iedereen aan. Het is één van de merkwaardige eigenschappen van de mens, de
interesse in daden die iedereen veroordeelt als moreel onaanvaardbaar. De
populairste films gaan over oorlog en over criminelen, we blijven maar
doorlezen over de holocaust, en ook in het medium der games is deze hang naar
het kwaad doorgedrongen. Uiteraard in de vorm van actiespellen waarin je
tientallen bad guys omlegt met een
volautomatisch machinegeweer, maar ook op andere manieren. Zelf de slechterik
spelen bijvoorbeeld. En hoe komt dit beter tot uitdrukking dan de duivel zelve
dienen. Infernal geeft je deze speciale mogelijkheid, wat moet leiden tot een
unieke ervaring.
Maar is die ervaring wel zo uniek? Nee. Want als
hoofdpersoon Ryan Lennox één of andere Amerikaanse geheim agent was geweest met
wat extra krachten, had het verhaal en de gameplay maar ietsje pietsje
aangepast hoeven te worden, en we hadden eenzelfde speelervaring gehad. Het
klinkt erg interessant: je speelt als lid van de duivelse geheime dienst, en
vecht tegen je voormalige werkgever, de geheime dienst van de hemel. Maar in
plaats van een origineel verhaal neer te zetten en allerlei morele dilemma’s te
verweven in het plot, gaat het ongeveer zo: de mensen van de hemel hebben een
apparaat gemaakt waarmee ze zonder medeweten van God de wereldbevolking tot
slaaf willen maken, en de duivel wil er een stokje voor steken. We hebben het
al zo vaak gehoord, maar dan met een willekeurige Russische schurk of een Arabische
terrorist in de rol van de slechterik. Jammer, jammer, jammer. Tijdens het
spelen heb je haast het idee dat een clichématiger verhaal dan dat van Infernal
gewoonweg niet mogelijk is, en dat met zo’n groot potentieel aan mogelijkheden.
Maar laten we bij het begin beginnen. Infernal is een derdepersoons
shooter waarbij jij de rol van Ryan Lennox vertolkt. De Etherlight, de geheime
dienst van de hemel, kon jouw werkwijze niet geheel appreciëren, en zodoende
word je horkerig afgeserveerd. Maar dan komt Lucifer met een offer you can’t refuse: voor hem gaan werken of
kapotgeschoten worden door de wraakbeluste Etherlight. Het is kiezen tussen
twee kwaden, en je kiest voor het Kwaad: je gaat werken voor de Abyss, de
aardse geheime dienst van de duivel. Dan ga je op pad met als doel de
Etherlight tegen te houden.
De game speelt zoals je dat van een third-person shooter mag
verwachten. Je knalt er lustig op los, zoekt dekking, duikt weg en knalt weer
verder. Bovendien heeft de duivel je ‘gezegend’ met enkele speciale trucjes. Zo
heeft elk wapen een infernal attack, wat simpelweg wil zeggen dat het
desbetreffende schiettuig een iets vernietigender uitwerking heeft. Ook kun je
jezelf voor enkele seconden teleporteren (om een vijand even van achter te
bestoken of om een knopje in te drukken waar je anders niet bij kunt) en kun je
ook andere dingen teleporteren. Zowel levende als dode vijanden verander je van
plek, net als bijvoorbeeld grote kisten die in de weg staan. Andere objecten
teleporteren werkt tamelijk stroef, maar jezelf teleporteren gaat gelukkig
lekker vloeiend. Om gebruik te maken van deze duivelse krachten, heb je mana
nodig. Mana verkrijg je door vijanden aan gort te schieten, maar ook door je te
bevinden in ‘duivelse’ gebieden, zoals onderaardse stelsels of verwoeste
gebouwen. Bovendien heb je een infernal
vision, waarmee je allerlei plekken ontdekt waar health en mana ligt,
alsook andere objecten die zich aan het blote oog onttrekken (ingegraven mijnen
bijvoorbeeld).So far, so good, zul je misschien denken. En daar zit een
kern van waarheid in. Infernal is namelijk best wel leuk om te spelen. Het
dekking zoeken werkt bij nader inzien toch wel redelijk (hoewel niet altijd
even goed), het spel ziet er erg goed uit en het geheel voelt verzorgd aan.
Echter, wanneer je de game objectief en kritisch bekijkt (en dat moet bij een
review) dan moet je concluderen dat Infernal op een aantal gebieden simpelweg
tekort schiet. De gevechten zijn enorm scripted, wat vooral te merken is in een
later level op een vliegdekschip. Als je naar een dekkingsplek loopt, komen er
even drie vijanden aan, en als je die hebt omgelegd en naar de volgende
dekkingspositie rent, komen er weer drie aan. En zo gaat het maar door en door.
De vijanden zijn niet in alle gevallen even snugger. Hoewel ze je flankeren en
dekking zoeken, zullen ze altijd een voorwaartse beweging naar je toe maken,
ook al gaat dat ten koste van hun dekking.
Bovendien voegt Infernal in geen enkel opzicht ook maar iets
toe aan het genre. Alles wat Infernal doet, is al eens beter door andere games
gedaan. Wanneer je een derdepersoons actiespel speelt, dan wil je pure
intensiteit, vijanden die stijlvol meters naar achteren vliegen, liters bloed,
een constante voortstuwing van een interessant verhaal. Niets van dit alles zit
in de game. Bovendien is daar nog de tergend slechte voice-acting. Werkelijk in
elke scène is Ryan Lennox ongelooflijk cynisch, zelfs als hij tegenover de
meest verschrikkelijke tegenstander staat. Het is dan heel moeilijk om de game
serieus te nemen. De duivel heeft een stem zoals je van de duivel zou
verwachten: zwaar en kwaadaardig. Maar het klinkt cliché en irriteert. Ook
Barbara, een vrouw die je bijstaat, praat zonder emotie als ze dat wel zou
moeten doen. De beweging van de lippen helpt ook niet mee, want die is slecht.
De game zou bij momenten juist voortgestuwd moeten worden door tussenfilmpjes,
maar door dit soort gebreken is het tegendeel waar.
Samenvattend kun je zeggen dat Infernal een leuk spelletje
is om even doorheen te spelen. Tijdens het spelen zul je je niet ergeren, het
is één vloeiende speelervaring. Echter, dergelijk games waren er jaren geleden
ook al. Bovendien is er géén multiplayer en zijn er géén extra speelmodi, en
dat na een tamelijk kort verhaal. Het is jammer dat Infernal de interessante
invalshoek op geen enkele manier heeft weten uit te buiten en er zelfs in
geslaagd is één van de meest clichématige games van de afgelopen tijd te
produceren. Het lijkt alsof de makers een game in elkaar knutselden en er op
het laatst nog even wat duivelse dingetjes doorheen flikkerden. Niet dat deze
aspecten nou zo slecht zijn uitgewerkt, maar er had veel en veel meer mee
gedaan moeten worden. En dat is eigenlijk het verhaal van de hele game: de
potentie is op geen enkele manier uitgebuit.
Reacties op: Infernal
EvilMonkey900
LUPUS
DarkBasic
Petaluma
HydropilloW
strikeman
een shooter speel je niet om het verhaal maar om gewoon dom lui af te knallen,
Als je een verhaal wil hebben ga dan een rpg spelen ofzo.
retiredkamikazepilot
EvilMonkey900
Chris76
masterwillems
Mesijs
Goldadon
Chris76
finalfantim
http://www.gamer.nl/doc/35954/3
Mesijs
@ finalfantim: Kijk, elke game heeft minpunten, er bestaan 0 games zonder. Echter, bij sommige spellen overtreffen de pluspunten de minpunten op zo'n overweldigende manier dat er een zeldzame 10 wordt uitgedeeld. Het is altijd een afweging tussen de plus- en minpunten, maar bij een 10 kun je er vanuit gaan dat de genoemde minpunten niet al te boeiend zijn en geen grote rol spelen, en de pluspunten werkelijk geweldig zijn. Nogmaals, geen enkele game is foutloos, en alleen een 10 geven aan 100% volmaakte spellen kan gewoonweg niet. Dan hadden we net zo goed de 10 niet in ons cijfersysteem kunnen opnemen.
SonnyBlack
inoj
DocXXX
dakaflemanan