Indiana Jones and the Staff of Kings (Wii) | Gamer.nl

Na eerdere trailers deze week is er een derde trailer van No Man's Sky uitgebracht.

Laten we eerlijk wezen: niemand verwacht ook maar iets van Indiana Jones and the Staff of Kings. De 'echte' Indiana Jones-game voor de PlayStation 3 en Xbox 360 is al lang en breed geannuleerd en aangezien LucasArts toch iets moet doen met een licentie die garant staat voor inkomsten, mocht ontwikkelaar A2M opdraven om een Indy-game voor de Wii, PlayStation 2 en PlayStation Portable van de lopende band af te laten rollen. Het is dan ook des te opmerkelijker dat Indiana Jones and the Staff of Kings, ondanks enkele ontwerpfouten, een enorm diverse en vermakelijke game is geworden.

The Staff of Kings is een kla ieke action-adventuregame die allerlei uiteenlopende gameplay-elementen op een goede manier met elkaar combineert. De hoofdmoot vormt hierbij toch wel het verkennende element, waarbij je langs randjes schuifelt en je over eindeloze dieptes heen slingert. Over deze omgevingen zijn her en der intere ante puzzels uitgestrooid, die nooit te moeilijk zijn maar toch ook niet dom aanvoelen.

Indiana Jones and the Staff of Kings maakt exce ief gebruik van bewegingsbesturing en soms krab je je even achter de oren of dat allemaal wel nodig was geweest. Zo heb je bij de handgevechten zowel hoeken als stoten, maar zal het gebruik hiervan in het heetst van de strijd absoluut niet uitmaken welke je toepast. Ook de verschillende manieren waarop je de vijanden met je zweep naar je toe kunt trekken, voelen compleet overbodig aan. Maar gelukkig is het allerminst storend, omdat deze aanvallen toch hetzelfde effect hebben. Wat wél storend is, is dat de game je voor de meest belachelijke dingen vraagt om als een idioot met de controllers te gaan schudden, zoals voor het wegrennen van een rotsblok. Ook wanneer je van een randje valt, moet je als een wildeman schudden om jezelf op te trekken. Het is overbodig, onlogisch en gaat na vijftien keer wel irriteren...

Hoewel de besturing bij vlagen wenkbrauwen doet fronsen, werken de gameplaymechanieken (platformen, puzzelen, brawlen en schieten) stuk voor stuk goed. De hiervoor genoemde handgevechten worden intere ant gemaakt door de zweep, die je gebruikt om vijanden naar je toe te trekken om ze vervolgens een paar beuken te verkopen. Verder kun je allerlei objecten als slagwapen gebruiken of kun je deze tegen de vijand aansmijten. Vijanden kun je ook grijpen, in een afgrond duwen en afmaken door ze in een specifiek object te rammen. Zo zul je poolballen tegen vijanden aansmijten, stoelen op hun hoofd stuk slaan en ze vervolgens met hun kop in het aquarium sodemieteren: de game zit vol met lekkere brawls en hoewel een aantal besturingsopties hierbij overbodig zijn, zijn ze op geen enkel moment storend of tegenwerkend.

Buiten vechten met de hand, heeft Indy ook zijn revolver beschikbaar. Op bepaalde momenten stuurt de game je in een on-rails schietsequentie. Deze sequenties zijn enorm simplistisch en waren meer dan een decennium geleden in de speelhal al even 'diepgaand', maar ze vormen wel een welkome afwi eling in de gameplay en pa en goed bij zowel de stijl van Indiana Jones als in deze game.

Hoewel het spel qua pure gameplay absoluut geen nieuwe standaarden weet te zetten of dingen doet die we niet allang kennen, voelt juist de mix van zeer uiteenlopende gameplay-elementen verfri end aan. De game krijgt vooral een boost door de enorm uiteenlopende omgevingen waarin het zich afspeelt. Zo start je in de Soedanese woestijn en beland je via de donkere straatjes van San Francisco in Maya-ruïnes in de Panamese jungle. De iconische Indy-sfeer wordt perfect gerecreëerd en de gameplay houdt binnen al deze verschillende omgevingen goed stand. De levels hebben allen een distinctieve look en bevatten diverse mysterieuze tombes en afwi elende gameplaystukken. Technisch gezien stellen de graphics niet al te veel voor (het oogt als een bovengemiddelde PS2-game), maar door het oog voor detail (zoals rondslingerende aapjes in de jungle en goed gevulde binnenlocaties) en de toffe settings weet het spel op het grafische gebied absoluut een positieve indruk achter te laten.

Door de afwi eling in zowel gameplay als locaties, blijf je bovendien gemotiveerd om verder te spelen. En elke keer als je een nieuwe omgeving betreedt of een nieuw stuk gameplay tegenkomt, stelt het spel niet teleur. In tegenstelling tot sommige andere licentiegames weet The Staff of Kings je, tot en met de knallende eindscène, geboeid te houden. Zo zijn er een aantal collectabels te vinden en is er bovendien een aantal coöperatieve levels aanwezig, welke je met twee mensen door kunt spelen (speler twee vertolkt de rol van de vader van Indiana Jones). Veruit de tofste bonus is echter de toevoeging van de volledige game Indiana Jones and The Fate of Atlantis, het legendarische adventurespel dat oorspronkelijk in 1992 verscheen.

Toch is het niet allemaal positivisme wat de klok slaat. Naast de bij vlagen zeer irritante beweginsbesturing, kan ditzelfde gezegd worden over de plaatsing van enkele checkpoints. Vrijwel alle checkpoints zijn perfect geplaatst, maar net de paar die dat niet zijn, halen het bloed onder je nagels vandaan. Zo is er één stukje waarbij je de complete schiettraining opnieuw moet doen als je even later doodgaat. Ook is er een checkpoint dat net voor een uitgebreid schietstuk is geplaatst. Aan het einde van dit stuk hangt je leven af van één stuk met bewegingsbesturing waarbij je meteen kunt sterven. Als je dit stukje faalt, kun je het gehele schietstuk óók opnieuw doen.

Toch weerhouden de genoemde punten Indiana Jones and the Staff of Kings er niet van om een daadwerkelijk geslaagd Indy-avontuur te zijn. De game kent een diverse mix aan gameplay-elementen in al even diverse locaties, die stuk voor stuk goed uitgevoerd zijn en je telkens stimuleren om door te spelen. De afwerking is in alle opzichten prima en aan het einde van het spel zou je eigenlijk nog even verder willen, en dat is een teken dat het goed zit.


Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou