Onze maatschappij heeft veel te danken aan die goede oude Romeinen die ongeveer tweeduizend jaar geleden de omgeving hier onveilig maakten. Beschaving, een rechtstaat, badhuizen en nog veel meer leuke speeltjes hebben de Romeinen ons gebracht. Dat deze beschaving nu nog tot de verbeelding spreekt, blijkt uit het grote aantal games waarin we een Romeinse stad mogen nabouwen. Zo ook Imperium Romanum, de spirituele opvolger van Glory of the Roman Empire. Het is moeilijk om Imperium Romanum echt een opvolger te noemen van Glory of the Roman Empire. Het moet meer gezien worden als een remake. Dat is tenminste hoe het spel als geheel aanvoelt, en dat is zowel positief als negatief. Glory of the Roman Empire was namelijk niet slecht, maar het spel kende een aantal vervelende aspecten die het spelplezier in de weg stonden. Imperium Romanum kent een compleet andere opzet. Het meest opzienbarende is dat het spel geen verhaallijn kent. De game bestaat uit een aantal losse, op zichzelf staande missies die geen ene moer met elkaar te maken hebben, iets dat het spel niet ten goede komt. Doordat de missies niet met elkaar verbonden zijn door één overkoepelende verhaallijn krijg je het gevoel alsof je simpelweg een aantal skirmish-missies aan het spelen bent. Datgene wat de missies aan elkaar zou moeten rijgen is een tijdlijn die in het kort de opkomst en ondergang van het Romeinse Rijk weergeeft. In deze tijdlijn zijn een aantal belangrijke gebeurtenissen vastgelegd, zoals de vernietiging van Pompeii en het begin van de Romeinse republiek. Om maar in clichés te vervallen: Rome werd niet in één dag gebouwd. Zo ook in Imperium Romanum. Het minpunt aan het bouwen van je stad is echter dat het precies zo speelt als elke game waarin je een stad moet bouwen in de Klassieke Oudheid. Het standaard recept voor city builder in het oude Rome ziet er als volgt uit. Men neme: Eén houthakker, steengroeve en visserij. Een soeplepel huizen om de eerder genoemde gebouwen van werkers te voorzien. Een snufje boerderijen die zorgen voor wijn, linnen, vlees en andere grondstoffen. Als laatste voegt men een bakkerij, slager en café aan het geheel toe om het op smaak te brengen. Laat dit geheel een tijdje sudderen en de simpele huisjes veranderen in iets grotere huizen, waardoor er weer meer mogelijkheden beschikbaar komen. Om het geheel af te maken voegt men tempels, soldaten en diplomatie toe naar eigen smaak. Dit recept wordt precies gevolgd door Imperium Romanum, waardoor je het gevoel krijgt alsof je het allemaal al vijf keer eerder gedaan hebt zonder dat je beseft dat dit een compleet nieuw spel zou moeten zijn. Wat wel gezegd moet worden is dat Imperium Romanum als spel beter aanvoelt dan Glory of the Roman Empire. Vooral het bouwen van de stad en het voldoen aan de behoeftes van je inwoners werkt een stuk aangenamer dan bij zijn voorganger. Je hebt veel meer het gevoel alsof datgene wat je doet ook daadwerkelijk effect heeft op je stad, iets dat bij Glory of the Roman Empire niet echt het geval was.

Daarnaast is de interface enorm overzichtelijk met zijn grote icoontjes en duidelijke taal. Zonder diep in allerlei verborgen menu's te hoeven zoeken, kan de gewenste informatie gevonden worden, iets dat vooral goed werkt bij de grondstoffen die je nodig hebt om je stad verder op te bouwen. Ook het uitzoeken van de gebouwen is makkelijk en toegankelijk wat vooral de beginnende speler zeer zal kunnen waarderen. Eén van de minpunten van Glory of the Roman Empire was het feit dat je bewoners nogal lui waren en geen zin hadden om een wandeling van twee minuten te maken om iets aan de andere kant van je bescheiden stad te halen. Ook in Imperium Romanum is dit weer aanwezig, zij het in mindere mate. Nog steeds zul je moeten zorgen dat er genoeg voorraad van alles is op verschillende plekken in je stad, maar door de eerder genoemde verbeteringen in de controle over je stad voelt dit helemaal niet meer aan als een minpunt. Het is eerder een uitdaging geworden om al je bewoners tevreden te houden dan dat je het gevoel hebt alsof ze je irriteren. Hoe goed de interface ook mag werken, de camera is een ander punt. Alles is overzichtelijk en de camera is makkelijk te bedienen. Punt van kritiek is echter de beperkte mogelijkheid tot uitzoomen. Vooral wanneer je stad een aanzienlijke grootte bereikt heeft is het overzicht snel verloren en zou je willen dat je nog flink wat verder zou kunnen uitzoomen. Het inzoomen in Imperium Romanum is echter geen enkel probleem. Tot op straatniveau kan alles goed bekeken worden wanneer. De oude mannetjes die gebukt lopen, vogeltjes die rondvliegen en de vissertjes die hun visjes in de plaatselijke vijver vangen. Het geheel doet vrolijk, kleurrijk en lekker toegankelijk aan, net zoals de rest van het spel. Verwacht echter niet dat Imperium Romanum de nieuwe grafische standaard zal zijn, maar dat is ook iets wat het spel niet pretendeert. Dat is dan eigenlijk ook het overheersende gevoel bij Imperium Romanum. Het spel is leuk, toegankelijk, niet al te moelijk of frustrerend, maar weet wel de juiste snaar te raken. De game doet niets, maar dan ook werkelijk niets, wat we niet al eens eerder gezien hebben. Dat is echter niet heel erg, want datgene wat het wél doet, doet het goed. En dat is iets wat bij zijn voorganger niet het geval was. Imperium Romanum is gewoon een degelijke city-builder waarbij we het gevoel hadden alsof we het allemaal al eens eerder gespeeld hadden, maar dan wel op een goede manier.