Hotline Miami 2: Wrong Number – Verkeerd verbonden | Gamer.nl

Hotline Miami 2: Wrong Number – Verkeerd verbonden | Gamer.nl

Vanaf vandaag is de Gamer.nl-podcast elke maandag te beluisteren! Deze week hebben Erik, Joe en Ron het over Nintendo's nieuwe hardware en strategie op mobiele systemen, de spanningen tussen Konami en Hideo Kojima én vertelt Ron over Battlefield Hardline.

Hotline Miami was een aangename verra ing toen het in 2012 voor de pc verscheen. Een bloederig actiespel, waarin je als hallucinerende huurmoordenaar het ene na het andere gebouw ontdeed van zijn bewoners. Na lovende kritieken deed het 2D-spel van het tweekoppige Dennaton Games andere platformen aan, waar de game nog veel meer fans vergaarde. Nu is de Zweedse ontwikkelaar terug met het vervolg.

Meer is goed

Wrong Number laat veel van het originele spel intact, en dat is goed nieuws. De gameplay is nagenoeg hetzelfde: met je moordenaar doorloop je de levels, opgedeeld in allerlei kamers en bevolkt door verschillende vijanden, en laat je alles en iedereen achter in een hoopje bloed. Tactiek is daarbij van groot belang: wie zonder na te denken zijn geweer op een maffiamaatje leegt, zal dat niet lang overleven. Vijanden in andere kamers worden gealarmeerd door de schoten en rennen met shotgun en al achter je aan. Het is dus slimmer om met een doordacht plan te werk te gaan. Je duwt de deur in iemands gezicht, gooit een mes naar zijn vriend aan de andere kant van de kamer, en slaat de bewusteloze stakker kapot met een loden pijp.

Net als in het eerste deel zijn de levels dus meer een soort puzzels, die je met beleid op moet lo en. Je gaat extreem vaak dood – een herstart is gelukkig met één druk op de knop gedaan – en je geduld wordt soms danig op de proef gesteld. Als je na tien minuten werk toch afgeknald wordt door de laatste vijand in het huis, kun je soms je toetsenbord wel het raam uit gooien.  Aan het eind krijg je een score gebaseerd op je prestatie en het is verdraaid moeilijk om een respectabel puntenaantal neer te zetten. Voor de topscore moet je echt snel door een level heen en je bloedige moorden als combo's aan elkaar rijgen.

Deel 2 is dus meer van hetzelfde, met de nadruk op meer. Het spel is aanzienlijk langer dan zijn beknopte voorganger, het duurt zo'n 10 tot 12 uur om het einde te halen. Bovendien speel je daarna de Hard Mode vrij, een extreem moeilijke modus voor de echte puristen. Er zijn meer vijanden en je verliest een aantal vaardigheden, zoals locken op je tegenstanders. Tot slot is er nog een level editor waarmee je zelf mi ies in elkaar kunt knutselen en natuurlijk die van anderen kunt spelen. De editor is op dit moment nog in alfa, dus daar kunnen we weinig zinnigs over zeggen.

Ook de aparte sfeer van het origineel is weer volop aanwezig. De neonkleuren druipen aan alle kanten van het scherm, pulserend op de beat van heerlijk trippende soundtrack. De elektronische synth wordt dit keer afgewi eld met wat meer drum 'n ba , en dat past prima in het geheel. De aandacht die Dennaton aan presentatie heeft besteed druipt van elke pixel in de game, waardoor je je echt in het begin van de jaren '90 waant. Het pauzemenu lijkt precies op het menu van een videospeler en als er een flashback begint lijkt het alsof er een videoband wordt teruggespoeld.

Groter is slecht

Tot zover het goede nieuws, want er zijn ook aardig wat harde noten te kraken over Wrong Number. De game innoveert weinig en biedt vooral nieuwe levels en personages. Dat is overigens totaal niet erg, zeker niet met een spel dat zo goed is als Hotline Miami. De aanpa ingen die wel gedaan worden, verpesten het echter behoorlijk. De grootste boosdoener is de grootte van de levels. Waar het origineel zijn etages vooral in kleine kamers opdeelde die je tactisch moest doorkruisen, maakt dit tweede deel gebruik van soms enorme ruimtes. Die keuze pakt niet goed uit; je wordt constant beschoten door vijanden die zich buiten de randen van het scherm bevinden. Er is niks zo frustrerend als gedood worden door een shotgun die je nooit had kunnen zien aankomen. Gevolg is dat je constant met de linker shiftknop vooruit probeert te scrollen, maar zelfs dan komen de aanvallen uit het niets. Het spel wordt op die momenten meer trial-and-error dan tactiek: pas als je een keer dood gaat, weet je waar je vijand zit en schiet je dan maar blindelings in zijn richting tot hij het loodje legt.

Een ander minpunt zijn de nieuwe personages. Er is natuurlijk niks mis met een beetje variatie, maar het spel dwingt je zo nu en dan om met bepaalde figuren te spelen. Daar zitten een paar heel vervelende bij, zoals de soldaat met een zwaar geweer die geen andere wapens op kan pakken, zelfs niet als ze aan zijn voeten liggen. Er is in deze scènes maar één krat munitie per scherm te vinden, dus vaak zit je met een leeg wapen te speuren naar kogels. Dat geeft je juist minder vrijheid in plaats van meer: zodra je munitie op is, word je gedwongen om geruisloos te werk te gaan. Een andere mi ie geeft je de controle over niet één, maar twee personages. De een heeft een kettingzaag, de ander een pistool. De besturing laat het hier echter totaal afweten. Het tweede figuur blijft vaak achter een muur hangen en is dan met geen mogelijkheid mee te krijgen.

Hondsdolle rondjes

Sowieso zijn er nog wel een aantal van dit soort bugs te vinden. Honden lijken soms wel hondsdol en blijven ellenlang rondjes draaien tot je ze afschiet. Vijanden blijven achter deuren hangen en zijn dan ineens niet meer te raken. Maar ook het gedrag van tegenstanders is soms onverklaarbaar: als je je pistool afvuurt worden wachters aan de andere kant van het level wel gealarmeerd, maar die in kamer naast je niet.

De reden waarom je al die mensen om moet leggen blijft overigens vaag. Wie het verhaal in het eerste deel al moeilijk kon volgen, zal met Wrong Number nog grotere problemen hebben. Het verhaal springt alle kanten op, wi elt tu en negen verschillende personages en stuitert ook nog eens heen en weer in de tijd. Het is daarom moeilijk om een connectie te maken met de cast van Hotline Miami 2. In een spel als deze is dat uiteraard geen grote zonde; het gaat vooral om de keiharde actie.

Met die actie zit het in Hotline Miami 2 gelukkig wel goed. Een aantal vreemde keuzes zorgen er echter voor dat Wrong Number gewoon een minder goede game is dan het origineel. Dat maakt het niet per se een slecht spel, verre van dat zelfs; ondanks de lichte teleurstelling na lang wachten is dit vervolg voor fans van het eerste deel een verplicht nummer.

Voor deze review is de pc-versie van Hotline Miami 2: Wrong Number getest. De game is verkrijgbaar voor PlayStation 4, PlayStation Vita, PlayStation 3, Windows-pc, Mac en Linux.

In verband met technische problemen is het voor ons alleen mogelijk om bestaand beeldmateriaal van onze mediaserver te plaatsen op de frontpage. Met de lancering van Gamer.nl V6 wordt het probleem verholpen. Tot die tijd komt het voor dat we gebruik moeten maken van oud beeldmateriaal.


Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou