'It was a dark, rainy night and I was sitting in my office.' Dat is ongeveer een zin waar een standaard film-noir (of game-noir) verhaal mee begint. Hotel Dusk begint compleet anders, namelijk met een verrader die door de hoofdpersoon wordt neergeschoten. Drie jaar later zal deze hoofdpersoon het karakter zijn waarmee jij het mysterie van Hotel Dusk mag oplo en. En dat is verdomd leuke klus.
Kyle Hyde, dat is de naam van de hoofdpersoon die jij speelt. Hyde is een ex-agent die in het jaar 1976 zijn collega en vriend Bradley neerschiet, die kostbare informatie had doorverkocht aan de georganiseerde misdaad. Hyde schiet in een filmpje dat voorafgaat aan het daadwerkelijke spel Bradley neer, waarna het lichaam van Bradley in een rivier valt. Het levenloze lichaam wordt echter nooit gevonden en Hyde gelooft dan ook niet dat zijn oude vriend daadwerkelijk dood is. Drie jaar later werkt Hyde niet meer voor de politie. Hij is ontslagen en verdient nu zijn geld door spullen van deur tot deur te verkopen. De baas waar hij voor werkt is echter een oude vriend van zijn vader en zijn baas zorgt ervoor dat Hyde nog wel eens een extra klusje kan doen als privé-detective. Voor zijn werk moet Hyde op een dag naar Hotel Dusk, waar alle ellende mee begint. Dit hotel heeft een bonte verzameling gasten, excentrieke medewerkers en een vreemde geschiedenis die gedurende het spel snel duidelijk zal worden.
Hotel Dusk is op zijn zachtst gezegd een speciaal spel. Mi chien is het woord spel hier zelfs niet voldoende, aangezien het meer een interactief verhaal is. Dat is ook meteen de reden waarom deze game niet door iedereen gewaardeerd zal worden. Grote delen van het spel kijk je namelijk alleen maar naar tekst die op je scherm verschijnt. Een e entieel onderdeel van de game is daarom de manier waarop de dialogen ontstaan en voortvloeien. Hotel Dusk doet dit op een enorm goede manier. De dialogen zijn, ondanks de grote lappen tekst, niet vervelend of saai en vaak genoeg wordt een nieuw punt aangesneden. Enige nadeel aan de gesprekken is dat het niet mogelijk is om stukken over te slaan of te versnellen. Je moet elk woordje dat gezegd wordt helemaal uitlezen, ondanks het feit dat veel mensen waarschijnlijk sneller lezen dan dat de woorden op je scherm verschijnen.
Het zijn echter niet alleen maar dialogen wat de klok slaat. Regelmatig zal Hyde op pad moeten om puzzels op te lo en en bepaalde aanwijzingen te zoeken. Dit gebeurt allemaal door gebruik te maken van de touchscreen van de DS. De DS wordt in Hotel Dusk niet op de conventionele manier vastgehouden, maar meer als een boek door de handheld aan de zijkant vast te pakken in plaats van aan de onderkant. Het scherm dat normaal gesproken het bovenste van de twee is, is nu het linker scherm en het onderste touchscreen wordt automatisch je rechterschermpje waardoor het geheel aanvoelt als een echt boek. Het besturen van Hyde door het hotel gebeurt door op je touchscreen aan te tikken waar je heen wilt. Dit scherm geeft de plattegrond van het hotel weer. In het linkerscherm is dan in 3D te zien waar je daadwerkelijk naar kijkt en wat je precies ziet.
Zodra je een bepaald gebied van dichterbij bekijkt, zal de 3D-weergave naar je rechterscherm verplaatst worden alwaar je bepaalde objecten en plaatsen kan onderwerpen aan een grondiger onderzoek.De omgevingen en objecten mogen dan wel allemaal in zeer gedetailleerde 3D-graphics worden weergegeven, de karakters in het spel zien er allemaal heel anders uit. De manier waarop de personages gemaakt zijn komt nog het dichtst in de buurt bij de videoclip 'Take on me' van de band A-ha. De karakters zijn volledig getekend en bevatten geen enkele kleur. Ze zijn zwart/wit en de lijntjes bewegen constant, ook al gebeurt er in principe niets. Verwacht geen hoogstaande animaties of realistische bewegingen, maar zeer artistieke plaatjes. Door de serene uitstraling van de karakters weet de ontwikkelaar de aandacht des te meer op de dialogen te richten.
De puzzels in Hotel Dusk zijn goed, uitdagend maar niet zo ingewikkeld dat je uren vastzit op één punt. Vaak lukt het om met logisch nadenken al een stuk verder te komen in het spel. Het zal soms echter toch voorkomen dat je willekeurig alle deuren, objecten en personen langs gaat om er achter te komen wat je volgende aanwijzing is. Vaak is het echter zeer duidelijk wat je moet doen zonder dat de puzzels te makkelijk worden. Zoals gezegd is duidelijk de meeste nadruk gelegd op het verhaal en dat is zonder enige twijfel ook het beste punt van het spel. De manier waarop de noir-stijl uitgewerkt is, is bijna perfect en te vergelijken met filmtoppers als Chinatown en Maltese Falcon. Vooral de karakters die in het hotel logeren en wonen zijn enorm goed uitgewerkt. Natuurlijk heeft iedereen zijn eigen geheimen en langzaam maar zeker ontdek je ieders verhaal. Soms lijkt het echter alsof het verhaal geforceerd gerekt wordt. Wanneer voor de speler het kwartje al gevallen is, is de hoofdpersoon nog steeds bezig met het hoe-en-wat van het geheel en lijkt het alsof Hyde niet al te snugger is.
Wat eigenlijk een beetje jammer is, is dat gesproken audio ontbreekt. De muziek is leuk en voegt wat toe aan de sfeer van het hotel, maar wanneer er zoveel gelezen moet worden met constant dezelfde muziek op de achtergrond krijg je soms toch de neiging om het geluid af te zetten. Wanneer alle dialogen echt ingesproken zouden zijn, zou dat een enorme verbetering kunnen zijn. Echter, het aantal dialogen in Hotel Dusk is zo enorm groot dat het waarschijnlijk onmogelijk zou zijn om alle gesprekken op een kleine DS-cartridge te zetten. Hotel Dusk: Room 215 is een enorm goede game geworden, waarbij het woord game de lading niet helemaal dekt. Het is een volledig interactief verhaal geworden waarbij een perfect combinatie is gevonden tu en een enorm goed verhaal en verbluffende graphics. De karakters zijn enorm goed uitgewerkt en de puzzels zijn van hoge kwaliteit zonder ooit echt frustrerend te worden. Niet iedereen zal de enorme lappen tekst kunnen waarderen, vooral omdat ze niet doorgespoeld kunnen worden. Het spel is, mede door het verhaal, enorm lineair, maar dat is eigenlijk geen probleem. Je wordt zo in het verhaal gezogen dat je het in één ruk uit wilt spelen. De kans dat je het spel daarna nog eens aanraakt is klein, maar dat is niet erg, want Hotel Dusk is een aparte ervaring die herspeelbaarheid eigenlijk overbodig maakt.