De remasters, heruitgaves en hd-versies vliegen je om de oren, maar games die het verdienen én nodig hebben zijn zeldzamer dan een aardachtige planeet in het Goudlokjegebied. Homeworld en diens opvolger behoren tot die gevallen. Op de valreep van het millenium bracht Relic een real-time strategiegame uit die niet alleen visueel, maar ook qua gameplay in drie dimensies durfde te denken. Het concept van ruimtevloten die elkaar langs drie verschillende a en bevechten bleek zo revolutionair en zo goed uitgewerkt, dat er nog geen handvol games zijn die het aandurfden om de strijd met Homeworld aan te gaan. Eigenlijk komt alleen deel twee in de buurt.
Vorig jaar hebben we Homeworld al rijkelijk geprezen en bewierookt, dus we hoeven niet verder uit te wijden over Relics meesterwerk. Veel relevanter is de vraag met hoeveel zorg Gearbox Software Homeworld en (het minder revolutionaire, maar nog steeds heel goede) Homeworld 2 heeft gerenoveerd. Naast de remasters bevat de collectie ook de oorspronkelijke games. Ze zijn zo goed mogelijk intact gelaten, maar draaien nu zonder gedoe op de nieuwste besturing ystemen. De multiplayercomponent vind je niet meer terug in deze versies, omdat de dienst destijds gebruik maakte van het World Opponent Network, dat in 2008 de deuren sloot.
Je kunt de games op deze manier met een nostalgische bril op van begin tot einde uitspelen, maar de belangrijkste reden is een geschiedkundige: de oorspronkelijke cd-uitgaves zijn nauwelijks meer te vinden en dankzij deze digitale versie verliezen we geen culturele schatten aan de vergetelheid, zoals dat hoogstwaarschijnlijk wel met de uitbreiding Homeworld: Cataclysm gaat gebeuren. Naar verluidt is de broncode zoek.
Het risico van de remaster
Een game bewaren voor het nageslacht is natuurlijk een nobel streven, maar met de kennis en kunde van nu valt er aardig wat te verbeteren aan een jarenoude game. Bij zo’n project bestaat altijd het risico dat je als ontwikkelaar een ‘Lucas’ begaat, een game onnodig herschrijft en de speler achterlaat met Homeworld Special Edition, of doorschiet in je voorzichtigheid en het equivalent maakt van het overbodige Psycho (1998). Zo zullen puristen er van gruwelen dat schepen in Homeworld Remastered niet meer zonder brandstof raken, maar die mogelijkheid heeft in het origineel nauwelijks bijgedragen aan de strategische diepgang en mi en we daarom ook als kiespijn.
Bovendien maakt het ons gelukkig dat het spel automatisch grondstoffen voor je verzamelt zodra je klaar bent met een hoofdstuk. Een enorme tijdbesparing.
De interface is ook in positieve zin onder handen genomen en houdt nu het midden tu en de (te) subtiele weergave van Homeworld en de (te) sterk aanwezige besturing van deel twee. Het resultaat is een interface die alle informatie geeft die je nodig hebt en alle mogelijkheden laat zien, maar dat alleen doet zodra je een schip selecteert. We blijven nog steeds hannesen met de Build-, Research-, en Launch-knoppen in de rechterbovenhoek, maar de besturing van de remasters is de beste van de serie. De vier verschillende formaten zijn een slimme toevoeging, waar bezitters van uhd-schermen dankbaar voor zullen zijn.
Slordigheden
Er is ook een keerzijde. Het overzetten van Homeworld naar de Homeworld 2-engine leidt ertoe dat gevechtsformaties niet goed functioneren. Zodra je een formatie van kleine schepen een aanvalsbevel geeft, steken de piloten hun middelvinger op naar Fleet Command en breken ze de gelederen. Zodra ze zijn uitgevochten keren ze terug in een halfslachtige benadering van wat je hen hebt opgedragen. Een delta-formatie met twee bommenwerpers die op vaste afstand ver vooruit vliegen, bijvoorbeeld. We zouden haast op ‘Scuttle’ klikken om ze te straffen voor hun insubordinatie.
Dan zijn er nog de bugs. Naast de brakke formaties zijn we ook foutjes tegengekomen tijdens het doorspelen van de campagne van deel een. Zo konden we tijdens een mi ie halverwege het spel twee belangrijke schepen pas vernietigen toen ze naar een hele specifieke positie waren gevlogen. Eerst de ene, wachten tot nummer twee naar datzelfde punt sukkelt, dan pas de andere. Een slordigheid die niet in het origineel zit. Homeworld 2 Remastered hebben we niet op zulke fouten in het script kunnen betrappen, maar de originele versie heeft nu de nieuwe bug dat de uitlaatsporen van schepen er bizar onderbroken uitzien.
Elke technische hapering is op zichzelf niet voldoende om ons humeur te verpesten. We kunnen er best mee leven als een Resource Collector achter een asteroïde blijft hangen of als een Destroyer in een pa ieve modus koppig blijft schieten op een schip dat we proberen te kapen. Maar als groots opgezette potjes tegen de computer voortdurend eindigen met een crash, raakt ons geduld een keer op.
Twee games, één multiplayer
Met de teloorgang van de oorspronkelijke infrastructuur voor de multiplayer van beide titels, moet Gearbox een heel nieuw netwerk uit de grond stampen. De multiplayer bevindt zich nog in de bètafase en dat is aan alles te merken. We kunnen de lo e multiplayerclient alleen opstarten door commando’s toe te voegen aan een snelkoppeling, games blijven bij het laden regelmatig steken op ‘Downloading Content’ en crashes liggen op de loer bij langdurige schermutselingen.
Een intere ante zet van Gearbox is dat ze de multiplayer van beide games combineren. De beschikbare vloten verschillen aanzienlijk van elkaar en dit maakt nieuwe tactieken en combinaties mogelijk. Aan de andere kant brengt dat ook problemen rond de balans met zich mee. Zo zijn de HW1-vloten in het nadeel, in ieder geval als het gaat om kleine schepen, door de haperende formaties en het gegeven dat de squadrons van HW2-vloten veel goedkoper zijn in het gebruik.
Het zijn problemen die we desondanks dolgraag trotseren, want tegen menselijke tegenstanders spelen is ongemeen spannend. Er gaat niets boven het vangen van tientallen Attack Bombers en Corvettes met een verlammende Gravwell Generator of een Battlecruiser achter de linies van een speler, die naïef dacht dat mijnenvelden en een muur van fregatten ons zou tegenhouden, teleporteren.
Schitterend sterrenstof
Gearbox heeft steken laten vallen als het gaat om technische afwerking, maar voor de audiovisuele presentatie verdient de studio een tien met een griffel. Homeworld Remastered is mooi. Hypnotiserend, ontzagwekkend, kaak-van-de-grond-rapend mooi. Voor een groot deel is dat te danken aan de oorspronkelijke ontwerpen en ideeën van Relic, maar Gearbox is er volledig in geslaagd om de blokkerige schepen, de basale effecten, de groezelige texturen en de abstracte achtergronden te vertalen naar de standaarden van vandaag. De zwart-witte tu enfilmpjes zijn bovendien opnieuw getekend en zien er scherper uit dan ooit.
Het is knap hoe geloofwaardig de ruimteschepen eruit zien, met de talloze markeringen, groeven, verlichte raampjes en antennes. Die geloofwaardigheid maakt het des te indrukwekkender zodra die majestueuze slagschepen het vuur openen en uiteen spatten in gloeiend sterrenstof. Het kenmerkende lijnenspel dat ontstaat uit de uitlaatsporen van ronddartelende schepen ziet er betoverend uit – een stilstaand beeld doet geen recht aan het effect. Toen we een 4K-scherm aansloten en een potje begonnen tegen de computer, werden we finaal aan gort geschoten, afgeleid als we waren door het vliegpatroon van een eenvoudig verkenning cheepje.
Ook op het gebied van geluid is Homeworld grondig opgekalefaterd. Destijds moest alle geluid en muziek nog gecomprimeerd op een cd gepropt worden, maar in dit digitale tijdperk gelden deze beperkingen niet en alles klinkt helderder dan voorheen. Daarbij heeft Heidi Ernest, die in de eerste Homeworld de stem van hoofdpersoon Karan S’jet insprak, in de remaster van Homeworld 2 dezelfde rol op zich genomen. Zo klinkt de stem van Fleet Command en de emotionele kern van het verhaal altijd op haar best.
In de Homeworld Remastered Collection is overduidelijk veel liefde gestopt. Met veel toewijding en zorg zijn de graphics en het geluid naar het niveau van vandaag getild, met een overweldigend mooi hoor- en schouwspel als resultaat. De combinatie van de multiplayer van beide games levert intere ante situaties op en de vernieuwde interface pakt goed uit. Het is daarom des te spijtiger dat de technische afwerking zo te wensen overlaat. Homeworld Remastered had de definitieve versie kunnen zijn, maar door de onnodige bugs en terugkerende crashes voelt de heruitgave net niet als thuiskomen.