Hogwarts Legacy biedt precies waar Harry Potter-fans op hopen

In het eerste halfuur van Hogwarts Legacy word je aangevallen door een draak, maak je een duizelingwekkende achtbaanrit door de banken van Goudgrijp en kom je terecht in een behekste kluis, waar je na het oplossen van een cryptische spiegelpuzzel onverwachts wordt aangevallen door levende standbeelden. Deze samensmelting van opwindende actie met duistere mysterie trekt al meteen sterke parallellen met de Harry Potter-films. Een gevoel dat nog meer wordt aangedikt wanneer de proloog eindigt en de camera langzaam inzoomt op een stenen Warner Bros-logo, terwijl bekende orkestgeluiden je in de oren klinken.

Hogwarts Legacy is op z’n allersterkst wanneer je je laat leiden door het verhaal en je het gevoel krijgt de hoofdrol te spelen in een fantasy-thriller. Maar de game is veel meer dan ‘gewoon een verhaal’. Het is een grootschalige tovenaarssimulatie en tevens een openwereldgame. Wanneer je in ondergrondse kerkers zwevende plateaus naar je toetrekt met Accio-spreuken, lijkt het gek genoeg zelfs ook een beetje op een platformer. Hogwarts Legacy is een game van heel veel elementen: van het simuleren van een magisch schoolleven, tot het neerslaan van een koboldenopstand met bruut geweld, en van het vangen en temmen van fabeldieren, tot het voltooien van allerlei zijmissies verspreid over een grote wereld. Met die brede opzet is het Wizarding World-avontuur van Avalanche voor ieder wat wils, en daarmee eigenlijk precies datgeen waar fans sinds het moment van aankondiging op hopen.

Hogwarts Legacy draait om jou: een tiener met toverkrachten, wie door professor Eleazar Fig wordt uitgenodigd om toe te treden in het vijfde jaar van Zweinsteins Hogeschool van Hekserij en Hocus-Pocus. Al snel ontdekt Fig dat er veel meer in jou zit dan een snelle lichtflits of een eenvoudige zweefspreuk. Jij kunt namelijk sporen van een oeroude vorm van magie zien die andere tovenaren aan het blote oog onttrekt. Aangezien een groep opstandige kobolden onder leiding van de vijandelijke Ranrok deze magie in handen wil krijgen om de macht te grijpen in de Tovenaarswereld, word jij onbewust een belangrijke pion in een gevaarlijk spel. Reden genoeg voor de professoren van Zweinstein om jou een bijzonder traject in te leiden, waardoor je al gauw net wat meer opvalt dan jouw medestudenten.

Naast het volgen van lessen op school trek je meermaals buiten de kasteelmuren om sporen van die oeroude magie te traceren en erachter te komen wat de kobolden ermee van plan zijn. Vaak doe je dit samen met je mentor Fig, maar als een eigenwijze puber trek je ook meermaals op eigen houtje de wijde wereld in. Regelmatig betrek je daar een medeleerling bij, zoals de eigenwijze Zwadderich-leerling Sebastian, wie jou maar al te graag een duistere spreuk of twee leert.

Om de zoveel tijd tref je een verlaten toren of kasteel aan waarbinnen zich een trial bevindt; een soort van tovenaarsproef die jou meer leert over de oeroude vorm van magie. Deze ondergrondse trials uiten zich in The Legend of Zelda-achtige kerkers vol met magische boobytraps – zoals bruggen die plots beginnen te wapperen als een tapijt – en verschillende soorten puzzels, die jij als kundige tovenaar in je eentje moet oplossen.

Het terugkerende dungeon crawling-element is misschien wel het meest verrassende aspect aan de gameplay van Hogwarts Legacy. De puzzels en twists die je tijdens de trials (maar ook vaak genoeg daarbuiten) tegen het lijf loopt zijn misschien niet van hetzelfde niveau als die voorbeeldige Nintendo-franchise, maar zijn desondanks creatief en vaak ook nog eens behoorlijk uitdagend. In plaats van een pijl-en-boog of een bom hanteer je hier vooral je toverstok, die je op de meest vindingrijke manieren moet gebruiken. Zo zet je een spreuk als Accio in om jezelf op een plateau over een afgrond te tillen. Mensen met een beetje kennis van de spreuken in Harry Potter hebben gegarandeerd een streepje voor met de puzzels.

De wijze waarop je spreuken gebruikt in Hogwarts Legacy is eigenlijk stukken interessanter dan we hadden verwacht. Dat blijkt ook uit de gevechten, die er in tegenstelling tot de boeken en films veel ruiger aan toe gaan. Zo kun je bijna alle spreuken die je in je mars hebt tijdens gevechten benutten. Dat levert vaak spectaculaire taferelen en interessante combinaties op. Vooral de tientallen combo’s die je kunt maken houdt het gevechtssysteem in Hogwarts Legacy constant vermakelijk. Denk er bijvoorbeeld aan om een tegenstander eerst te bevriezen met Glacius voordat je de explosiespreuk Confringo gebruikt; dat levert een enorme schadeklap op!

Vechten in Hogwarts Legacy is ongekend bruut en om eerlijk te zijn schuurt dat wel een beetje met de verder zo familievriendelijke Harry Potter-reeks. Wie zich een beetje thuisvoelt in actiegames kan in ieder geval zijn lust botvieren. Je kunt Hogwarts Legacy bijna een button-masher noemen; vechten gaat er bij wijlen chaotisch aan toe, draait volledig om reactiesnelheid, en met een beetje training kun je er heel goed in worden.

De meeste spreuken leer je door lessen te volgen aan Zweinstein. Hoe beter je je best doet op school, hoe meer spreuken je ontgrendelt en hoe sneller je jezelf ontplooit. Tegelijkertijd biedt de school veel meer dan slechts het leren van spreuken. Tijdens een vak als Kruidenkunde kom je bijvoorbeeld in aanmerking met de wondere wereld van magische kruiden en kweek je vleesetende plantjes, en tijdens Toverdranken maak je allerlei magische brouwseltjes. Het vak Verzorging van Fabeldieren – dat in de boeken gegeven wordt door publiekslieveling Hagrid – laat je kennismaken met magische wezens en leert je hoe je ze in het wild moet benaderen.

Naast geestige filmpjes en enkele subtiele minigames stellen deze lessen helaas weinig voor. Je speelt er vooral spreuken vrij en leert bijvoorbeeld welke potions je kunt maken om je te helpen tijdens je buitenschoolse activiteiten. In de kassen van Zweinstein kun je aan de hand van tips van professor Garlick monsterplantjes zoals de schreeuwende Mandragora’s laten groeien, die je vervolgens als een soort pokémon kunt inzetten tijdens gevechten. De meeste tijd in Zweinstein ben je dus eerder kwijt aan huiswerk dan aan de lessen zelf. En aan het ronddwalen in het kasteel natuurlijk! 

Zweinstein is namelijk grandioos: je bent zeker een paar uur kwijt als je het kasteel fatsoenlijk wil leren kennen. Dat is niet gek; in de boeken was het kasteel al groot, en dit is de eerste keer dat het in zijn totaliteit is gerealiseerd. Zo bestonden locaties als het klaslokaal van Geschiedenis van de Toverkunst en de lerarenkamer tot dusver alleen maar op papier, maar nu zijn ze voor het eerst echt te zien en te ervaren. Wie de boeken een beetje kent merkt op dat Avalanche Software zich onwijs goed heeft verdiept in het bronmateriaal. De plattegrond van Zweinstein klopt precies en er zijn allerlei kleine details in en rondom het kasteel verspreid die de grootste fans dolblij maken.

Zweinstein is een visueel spektakel; hetzelfde geldt voor het naastliggende winkeldorpje Zweinsveld en de schitterende natuurlandschappen. Wel jammer is dat al die wonderbaarlijke details vaak even de tijd nodig hebben om in beeld te komen. Hogwarts Legacy wordt constant geplaagd door ladende textures, wat resulteert in pop-ins. Dit stoort vooral wanneer je door de open wereld sjeest op een bezemsteel of Hippogrief, wanneer bomen opeens bladeren krijgen of de gevels van het kasteel plotsklaps veranderen. Maar ook tijdens tussenfilmpjes gebeurt er van alles op de achtergrond, waardoor het af en toe net lijkt alsof de grond aan het trillen is.

Hogwarts Legacy is een prachtige game, maar laat op technisch vlak soms dus te wensen over. Echt storende glitches bleef ons bespaard, op een schaap die opeens door een deur kwam waggelen na. Het zijn voornamelijk technische imperfecties die je niet aan het oog onttrekken, alsmede de npc’s die er, in contrast met de schitterende achtergronden, enorm krakkemikkig uitzien.

Deze oneffenheden verpesten de gigantische belevenis van Hogwarts Legacy voor menig speler gelukkig niet. Avalanche Software heeft met diens design, wereldopbouw en het nauwkeurig bestuderen van Rowling’s bronmateriaal een zo’n trouw mogelijke Wizarding World-ervaring gecreëerd. Hogwarts Legacy gaat zeker bij Harry Potter-fans een grote glimlach op het gezicht toveren.

Hogwarts Legacy verschijnt aanstaande vrijdag op PlayStation 5, Xbox Series X en S en pc. De game komt op 4 april naar PlayStation 4 en Xbox One en op 25 juli naar Nintendo Switch. Voor deze recensie is de PlayStation 5-versie gespeeld.