Je enige leidraad is de verschijning van de jonge vrouw, die altijd net buiten je bereik wegloopt. Haar volgen brengt je in verschillende uithoeken van de stad en confronteert je met vreemde telefoongesprekken, mensen met dierenhoofden en andere ongemakkelijke verschijningen.
De sfeer van Here They Lie is op zich goed en doet denken aan de nachtmerriewereld uit Silent Hill. De wat grove en blokkerige graphics, versterkt door de relatief lage resolutie van de PlayStation VR, voegen ook echt wat toe aan deze sfeer. De wereld voelt tastbaar en dankzij virtual reality voel je je ook echt ‘daar’ in die stad. Helaas voel je je ‘daar’ ook behoorlijk mi elijk, zeker als je nog niet aan vr gewend bent.
Here They Lie maakt namelijk gebruik van een redelijk traditionele first-person shooter-besturing. En dat is eigenlijk beginnersfout nummer één bij het ontwerpen van een comfortabele ervaring. Als conce ie voor simulatieziekte implementeert het spel goddank ‘blink turning’. Dat betekent dat als je de joystick naar links of rechts beweegt, je niet vloeiend ronddraait maar in stappen. Vloeiend ronddraaien in vr is een garantie voor projectielkotsen.
Maar desondanks voelt het lopen meer als rondrijden op een segway en geeft het je al snel een zweverig, duizelig gevoel. Dit betekent dus regelmatig pauzes nemen, iets wat het spel zelf ook na elk hoofdstuk aanraadt.
Here They Lie heeft echter meer problemen dan fysiek ongemak. Hoewel het spel een aantal schrikeffecten op je loslaat, is de hoofdmoot van het spel ‘psychologische horror’, opnieuw net zoals Silent Hill. Het probleem is echter dat als je eenmaal gewend bent aan de vreemde sfeer, de spanning steeds minder wordt. In plaats daarvan voelt de game al snel als een walking simulator, waarbij er niet bijster veel gebeurt of van je gevraagd wordt. Her en der liggen cryptische briefjes, en regelmatig rinkelen er telefoons die je door ze aan te klikken kunt opnemen. De interacties zijn echter enorm beperkt, wat je ook onmiddellijk uit de sfeer haalt. Interactie is namelijk: kijken naar het oplichtende voorwerp en op kruisje drukken. Door de groezelige graphics en het grauwe kleurenpallet is het bovendien vaak onduidelijk waar je interactie mee kunt hebben.
Kiekeboe
En dan zijn er nog de monsters die je af en toe tegenkomt. Aangezien je geen wapens hebt, is de enige manier om deze te ‘verslaan’ ongezien langs hen sluipen. In eerste instantie lijkt dit heel spannend. Tot je ontdekt dat als je hen niet ziet, zij jou ook niet zien. Je kunt dus je hoofd afwenden en langs ze lopen zonder enig gevaar te lopen. Als je het spel eenmaal op deze manier hebt ‘gebroken’ is het laatste greintje spanning verdwenen en biedt de rest niets anders dan door het nachtmerrielandschap dwalen, wachtend op de volgende verschijning van de vrouw of het volgende hallucinatiemoment.
Here They Lie is een gemiste kans. Horror is bij uitstek geschikt voor vr, als de game daar ook daadwerkelijk iets mee doet. Deze game verandert al snel in een wandeling door een verlaten achterbuurt: ja, je voelt je ongemakkelijk en je schrikt van de vogels die plots opvliegen. Maar op geen enkel moment voel je je werkelijk in gevaar of heb je een uitdaging om te overwinnen.
Het enige wat het spel echt goed doet is ons doen verlangen naar een competente horrorgame in vr.
Here They Lie is nu verkrijgbaar voor €19,99 en alleen speelbaar op PS4 met de PlayStation VR-headset.