De games die je het meest bij blijven zijn meestal de games die je niet ziet aankomen. Ze komen als het ware uit de lucht vallen. Onaangekondigd vinden ze een weg in je console of handheld en verra en ze je met een overvloed aan kwaliteit. Het gebeurt niet zo snel, want uitgevers die een goede game in ontwikkeling hebben, laten je dit het liefst zo vaak en ver mogelijk voor de release weten. Maar soms, heel soms, komt er weer zo'n game die je onverwachts bij de strot pakt om je niet meer los te laten. Henry Hatsworth in the Puzzling Adventure is zo'n game.
Dankzij het gebrek aan hype heb je er mi chien moeite mee je iets bij deze titel voor te stellen. Is het vergelijkbaar met Nintendo's Profe or Layton, waar je door een prachtig getekend dorpje wandelt terwijl je breinbrekers oplost? Nee, het lijkt daar in de verste verte niet op. Henry Hatsworth is een game die zo goed gebruik maakt van het extra scherm dat de Nintendo DS bezit, dat je je afvraagt waarom niemand hier eerder op gekomen is.
Henry is een Engelse avonturier op leeftijd die een magische hoed vindt waarmee hij toegang krijgt tot een puzzelwereld. Terwijl hij zijn tweedimensionale platformavonturen in de 'echte wereld' gewoon meemaakt op het bovenste scherm, bevindt deze puzzelwereld zich op het onderste scherm. Vijanden die je in de platformwereld verslaat, worden in blokjes omgezet op het onderste scherm. Daar moet je ze zo snel mogelijk doden door drie blokjes van dezelfde kleur op een rij te krijgen. Er komen namelijk steeds meer blokjes bij en bereiken de vijandige blokjes de top, dan komen ze weer terug in de echte wereld.
Dat klinkt een stuk verwarrender dan het eigenlijk is. Je kunt namelijk tijdens het platformen met een druk op de knop schakelen naar de puzzelwereld. De echte wereld staat dan gewoon even stil, zodat je rustig je aandacht van het bovenste scherm af kunt houden. Wel blijven de blokjes zich ook opstapelen terwijl je van platform naar platform springt, dus met één oog het onderste scherm in de gaten houden is een vereiste. De ontwikkelaar heeft het je echter gemakkelijk gemaakt door duidelijke noodsignalen aan te geven wanneer blokjes op het punt staan het bovenste scherm te betreden.
Het puzzelen op het onderste scherm is vrij simpel, maar werkt wel erg verslavend. Naast de vijandige blokjes die je weg moet werken, zitten er ook tal van items verscholen in verschillende blokjes. Deze items hebben meestal betrekking op het platformspel op het bovenste scherm. Zo kun je je hartjes weer opvullen, vijanden van een elektrische schok voorzien of je meter opvullen waarmee je speciale moves uit kunt voeren en voorwerpen als bommen kunt smijten. Door blokjes op het onderste scherm weg te werken, creëer je zelfs extra platformen in de platformwereld. Je kunt het puzzelscherm dan ook het beste als tactische toevoeging van de platformgame beschouwen.
Alsof de unieke combinatie van platformen en puzzelen nog niet goed genoeg is, mag het niveau van het platformgedeelte van de game met goed recht uitstekend genoemd worden. Waar de eerste paar levels nauwelijks uitdaging vormen, daar krijg je in de derde spelwereld al flinke uitdagingen voor je kiezen. De game blijft steeds nieuwe vijanden en voorwerpen naar je toegooien die vragen om nieuwe tactieken. Soms verschijnen er zoveel vijanden op het beeld dat het zo'n hectische boel wordt dat het hoofd er nog maar nauwelijks koel onder blijft. Vreemd genoeg wordt Henry Hatsworth gepositioneerd als game voor de jongere spelers onder ons. De gestaag stijgende moeilijkheidsgraad en Engelse schermteksten maken het daarentegen vooral voor geharde gamers een leuke ervaring.
Daarbij kun je in het heetst van de strijd van theetijd gebruik maken. Henry is natuurlijk een echte Engelsman en zoals het een Engelsman betaamt, lust hij op zijn tijd wel een kopje thee. Dan komt hij even helemaal tot rust en, zoals in het echt ook vaak gebeurt, verandert hij in een allesvernietigende robot. Henry is dan even onschadelijk en vernietigt alle vijanden op het scherm alsof het niets is. Toch is het niet genoeg om tegen te gaan dat de moeilijkheidsgraad van de game erg schommelt. Electronic Arts kon duidelijk niet goed kiezen tu en de vrijblijvende, jongere spelers en ervaren gamers.
Henry Hatsworth is ook op audiovisueel gebied een prima game. De omgevingen waarin je terecht komt zien er allemaal kleurrijk en gedetailleerd uit. Wel zijn het weer de standaard lava-, water- en jungle-omgevingen. De muziek is uitstekend en blijft vaak in je hoofd zitten en ook de geluidseffecten werken aanstekelijk. Personages praten mompelend, in plaats van dat ze de geschreven tekst uitspreken, vergelijkbaar met Banjo-Kazooie. Ja, ook op dit gebied biedt Henry Hatsworth veel voldoening.