Londen is een van de meest populairebestemmingen voor liefhebbers van citytrips. De Britse stad heeft namelijk eenovervloed aan prachtige musea, belangrijke gebouwen en een a ortiment aan durewinkels die door een persoon met een gemiddeld inkomen beter niet bezochtkunnen worden, kwestie van een hartaanval te vermijden. Het idee vanontwikkelaar Flagship Studios om Londen als toneel voor hun nieuwste game tegebruiken is dan ook helemaal niet zo gek te noemen. Toch vallen er in dedigitaliseerde versie van de wereldstad weinig van de genoemde trekpleistersterug te vinden, het hele zooitje is namelijk door demonen overgenomen.Hellgate:London slingert ons zo'n dertig jaar de toekomst in naar een postapocalyptischeversie van Londen. De stad ziet er minder fraai uit doordat de hel isneergedaald naar de aarde. Om de verdoemenis te ontkomen heeft de mensheid zichondergronds moeten terugtrekken, helgespuis staat namelijk niet bekend omvredelievende invasies uit te voeren. Als mollen leven is echter niet deleukste bezigheid, waardoor er al snel een groep dappere krijgers de koppen bijelkaar steken om de duivelse invasie terug te drijven. De leden van dezeverzetgroep gaan door het leven als The Templar, een verzameling aanbikkelharde mannen en vrouwen die zich niet laten bang maken door wat duivelsemonters. Je hoort het al aankomen: als speler sluit jij je aan bij The Templaren is het aan jou om al die lelijkaards in de pan te hakken. “In de panhakken” is trouwens een verdomd accurate beschrijving als we de e entie vanHellgate: London proberen te vatten: hakken, hakken en nog eens hakken! Heelverwonderlijk is dat niet, gezien de ontwikkelaar achter het spel grotendeelsbestaat uit het team dat in het verleden verantwoordelijk was voor deDiablo-reeks, zeg maar de moeder van het hakgenre. Het eerste spel van FlagshipStudios (Mythos buiten beschouwing gelaten) wordt door velen dan ook gezien alsde spirituele opvolger van Diablo. Maar verdient Hellgate: London die titel wel?Als weeerlijk zijn: niet helemaal. Het magistrale spel van Blizzard zal nog evenmoeten wachten op een game die de titel van “beste dungeon crawler” kan overnemen. Hellgate: London zit echter volgoede ideeën en aspecten, met als grootste troef de diversiteit tu en deverschillende kla en. Flagship Studios heeft heel wat werk gestopt in hetuitbalanceren van de personages en hun bijhorende speelstijl, en dat isduidelijk te merken. Zo zal de ervaring van iemand die ervoor kiest om alsMarksman door het leven te gaan (knallen met vuurwapens in first-person mode) dusdanig verschillen van een speler die met een Blademaster(zwaarden hanteren in third-personmode) het spel speelt.  Bovendienis het zo dat niet alle kla en toegang hebben tot verschillende soortenwapens, ook qua uitrusting zijn er een hoop stukken die enkel door bepaaldepersonages gedragen kunnen worden. Hellgate: London zal dan ook vooral in desmaak vallen bij mensen die ervan houden om op zoek te gaan naar steeds weerdat ene nieuwe item waarmee ze hun personage stoerder en krachtiger kunnenmaken. Daarnaast beschikken alle kla en over unieke vaardigheden die tijdensgevechten ingezet kunnen worden, wat het feest helemaal compleet maakt. Al dezeaspecten zagen we in het verleden al een opduiken in Diablo, en nu we het tochover dat spel hebben kunnen we meteen de andere opvallende gelijkeni en evenbelichten.Zo bevatHellgate: London bijvoorbeeld bepaalde voorwerpen die, mits je wilt weten watnu precies de kenmerken ervan zijn, eerst geanalyseerd moeten worden. Eens jedat gedaan hebt is het mogelijk om, als het bijvoorbeeld om een wapen gaat, hetvoorwerp te modificeren door allerlei upgrades in de daarvoor bestemde ruimtente slepen. Op die manier kun je van een simpel zwaard een vuurspuwend slagwapenmaken, al is het bijvoorbeeld ook mogelijk om de reikwijdte ervan aan tepa en. Het personaliseren van voorwerpen gaat lekker diep, net zoals dat bijDiablo het geval was. Bovendien zijn er zoveel verschillende items in Hellgate: London te vinden datje niet snel een kans zult laten liggen om het dode lichaam van een versgeslachte demoon te inspecteren opzoek naar nieuwe hebbedingetjes. Tot nu toelijkt het alsof Flagship Studios een uitermate degelijk spel heeft weten neerte zetten, maar er kleven naast de sterke punten ook heel wat mindere dingen aande game vast. Allereerst zorgt de befaamde randomlevel creator voor de nodige frustraties. Het is trouwens al absurd dat eenspel met als basis het gebied Londen opeens de manier waarop de staddaadwerkelijk is opgebouwd gaat veranderen door alle straten en gebouwenvoortdurend van plaats te veranderen, maar dat terzijde. Alle opdrachten die jeuitvoert vinden plaats in volledig willekeurig samengestelde omgevingen, waardoorhet spel bij elke speelbeurt anders moet aanvoelen. Het is een leuk idee, maarde manier waarop de levels telkens worden opgebouwd is minder tof. Doordatomgevingen door een computer in elkaar worden gestoken is er van knap leveldesign weinig sprake. Je voelt tijdens je tocht door alweer een kale,ongeïnspireerde dungeon simpelweg aandat voorwerpen niet strategisch, maar willekeurig zijn neergezet doorartificiële intelligentie en niet door een mens van vlees en bloed. Hetresultaat is dat je dezelfde kisten, dozen en tonnen telkens weer tegenkomt,vaak zelfs in dezelfde formatie, maar gewoon op een andere plaats. Bovendienziet Hellgate: London er grafisch over het algemeen nogal grauw en flets uit,terwijl de animaties van de vijanden er regelmatig nogal stuntelig uitzien.Aanhangers van het dungeon crawler-genrezullen als tegenargument waarschijnlijk in te brengen hebben dat het vooralbelangrijk is dat het hakken goed verloopt, maar anno 2007 liggen deverwachtingen net wat hoger.Ook heeftde versie van het spel waarmee wij aan de slag gingen nog te kampen met heelwat vervelende bugs, zoals het opeens verdwijnen van monstersof plaatsen waar je met je personage spontaan blijft vaststeken. Het gebeurdetijdens onze spelse ie zelfs twee keer dat we na het uitvoeren van eenspeciale aanval regelrecht door de spelwereld vielen om daarna doodgewoon bijbegin van de dungeon geplaatst teworden. Hopelijk brengt Flagship Studios snel de nodige patches uit zodat deze ernstige schoonheidsfouten weggewerktkunnen worden. Nadat jeongeveer zo'n twintig uur in de singleplayer van het spel hebt gestoken (het hangter uiteraard van af hoe fanatiek je naar items op zoek gaat) rest er nog demultiplayer mode. Deze geeft spelers de kans om met een volledig nieuwpersonage samen met een hoopje vrienden op avontuur door de verloederde versievan Londen te trekken. Het systeem achter deze modus is vergelijkbaar met datvan Guild Wars: andere spelers kom je enkel tegen in centrale verzamelplaatsenwaar je je niet druk hoeft te maken over een nakende aanval van de vijand.Binnen zulke veilige zones is het mogelijk om met elkaar te communiceren om opdie manier een groep samen te stellen zodat je met z'n allen op pad kunt gaan.Naar allewaarschijnlijk zal Hellgate: London vooral op dit vlak een populair spelworden. Het gelijkaardige Diablo heeft in het verleden al bewezen dat hetgewoon super leuk is om samen met vrienden af te spreken om lekker op watbeesten te gaan hakken. Bovendien moet je online veel meer rekening houden metde sterke- en zwakke punten van de verschillende kla en, een groep die enkel bestaatuit Summoners heeft nu eenmaal een lage overlevingskans. Combineren en elkander peelstijl leren kennen is de boodschap, waardoor het spel opeens dat tikkeltjemeer tactisch inzicht van je vraagt. Let wel, alle reeds opgesomde minpunten uitde singleplayer gelden ook voor de multiplayer mode, helemaal vlekkeloos zalhet dus niet verlopen. Opvallendis dat Flagship Studios na lang twijfelen er toch voor heeft gekozen om enkeleintere ante functies, zoals het vormen van een gilde, enkel beschikbaar temaken voor spelers die maandelijks geld betalen, net zoals je dat bij een MMOmoet doen. Of de ontwikkelaar er goed aan heeft gedaan om spelers die alles uitHellgate: London willen halen te verplichten elke dertig dagen extra centen uitte geven valt nog af te wachten. Als verantwoording geeft men dat er heel watintere ante content klaarstaat om de betalers te belonen, bijvoorbeeld door seizoensgebondenactiviteiten en nieuwe vaardigheden aan te bieden. Het is vooral de vraag of aldie dingen uiteindelijk de moeite waard zullen zijn zodat we ons binnenkortniet bedrogen gaan voelen wanneer Flagship Studios ons een maandelijkserekening stuurt. Gelukkig blijven de meest belangrijke functies om metHellgate: London plezier te beleven gewoon beschikbaar voor iedereen, zelfs alheb je geen zin om maandelijks je zuurverdiende euro's uit te geven.