Al sinds de officiële aankondiging in 2006 wordt er behoorlijk wat gespeculeerd en geroepen over Heavy Rain. Lang bleef onduidelijk wat het nu precies voor soort spel zou worden, maar ook toen dat eenmaal wat duidelijker werd, bleven de nodige vragen. Zorgt de unieke besturing niet voor een veel te pa ieve ervaring? Hebben je keuzes eigenlijk wel invloed op het verhaal of is het niet meer dan schijn? En is het verhaal zelf überhaupt wel de moeite waard of heeft ontwikkelaar Quantic Dreams niet, net als bij Fahrenheit, gekozen voor plotwendingen die ten koste gaan van de geloofwaardigheid? 

Bekijk hier de videorecensie van Heavy Rain

De antwoorden op deze vragen zijn eigenlijk vrij simpel. Heavy Rain is namelijk een ontzettend sterke titel en of het nu gaat over de besturing, het verhaal of de presentatie, op geen enkel vlak word je teleurgesteld. Het is mi chien geen spel in de traditionele betekenis van het woord, maar het is een ervaring die je eigenlijk niet mag mi en. Tegelijkertijd is het een ervaring die je echt zelf moet ervaren. Deze recensie doet dan ook totaal geen eer aan het verhaal en alles wat daarbij komt kijken, simpelweg omdat het vertellen hierover ten koste gaat van je eigen ervaring.

Origami

Wat we wel kunnen vertellen, is dat Heavy Rain draait om de Origami Killer. Deze mysterieuze, maar daardoor niet minder ziekelijke persoon ontvoert kinderen, vermoordt hen een paar dagen later en laat ze achter met een orchidee op hun borst en een origamifiguurtje in hun hand. Wanneer Sean Mars, een tienjarig knaapje, midden op de dag spoorloos verdwijnt, zie je de bui eigenlijk al hangen. Ook hij is ontvoerd door de Origami Killer. Zijn vader Ethan is dan ook totaal van de kaart als hij hierachter komt. Wat volgt is een ultieme poging om Sean te redden.

Maar Ethan Mars is niet de enige die achter de Origami Killer aanzit. Ook privédetective Scott Shelby, FBI-agent Norman Jayden en de raadselachtige Madison Paige zijn op zoek naar de moordenaar, ieder met andere motieven. Uniek aan Heavy Rain is dat je afwi elt tu en deze personages. Hierdoor komt het voor dat je een bepaalde plek tweemaal bezoekt, maar dan met een ander persoon en dus met een totaal ander doel. Soms kruisen de paden zelfs en ontmoet je een ander personage, waar je even later zelf mee speelt. Het zorgt voor een ontzettend filmische en dynamische manier van spelen.

Keuzes

Het verhaal ontrafelt zich namelijk vanuit meerdere perspectieven, waar je zelf ook nog eens invloed op uitoefent. Een van de speerpunten van Heavy Rain is immers dat je keuzes moet maken. Soms zijn ze vrij alledaags. Scheer je je als je klaar bent met douchen of laat je je baardje staan? Ga je even werken en haal je je deadline of heb je daar maling aan en kijk je televisie? Dat dit soort alledaagse zaken vooral in het begin van de game voorkomen, zorgt ervoor dat het spel wat traag op gang komt. 

Maar ben je hier eenmaal doorheen, dan is het een opeenstapeling van intense momenten en sta je al gauw voor serieuze morele keuzes. Help je iemand die mishandeld wordt of ga je er gewoon vandoor om zo zelf geen enkel risico te lopen? Een behoorlijk aantal keuzes heeft ook echt invloed op het verloop van het verhaal. Dit is erg sterk uitgewerkt en het zorgt ervoor dat het de moeite waard is om scènes meerdere keren te spelen. Vaak is dit effect zelfs behoorlijk onverwacht en merk je pas uren later de consequenties van een keuze. 

Op dit vlak steekt Heavy Rain met kop en schouders boven andere verhalende games uit. Er zijn wel meer titels die meerdere eindes hebben, maar nergens heb je zo sterk het gevoel dat je zelf verantwoordelijk bent voor het daadwerkelijke verloop van het verhaal. Het is zelfs zo dat twee spelers een totaal ander ervaring kunnen krijgen. De plaatsen die je bezoekt en de grote gebeurteni en liggen dan wel al in grote lijnen vast, maar wat je doet en wie je tegenkomt, kan al naargelang je eerdere keuzes behoorlijk verschillen. Tel daarbij op dat het verhaal zich op een fantastische manier ontvouwt, er dingen gebeuren die je totaal niet ziet aankomen en je het verhaal vanuit meerdere perspectieven beleeft. Heavy Rain gaat dan ook een stapje verder dan de meeste verhalende games. 

Besturing

De manier waarop al deze situaties in het spel verwerkt zijn, maakt het ook nog eens erg tof om te spelen. Om wat voor handeling het ook gaat, overal voelt het enorm vanzelfsprekend wat je moet doen. Als je achtervolgd wordt tijdens een autoritje en een tegenligger moet ontwijken, dan beweeg je de controller zo snel mogelijk naar de kant waar je naartoe wilt. Het is alsof je het stuur omgooit. Tegelijkertijd is deze manier van besturing erg intens. Een verkeerde of te late reactie kan namelijk fataal zijn. De hoofdpersonages kunnen namelijk gewoon dood. Gebeurt dit, dan gaat het verhaal gewoon verder, maar dan zonder hen.

Mocht je door de spanning onverhoopt verongelukken en op de kop terechtkomen, dan kan het dus zomaar voorbij zijn. Overleef je de klap, dan heb je geluk. Maar dat betekent niet dat je er dan al bent. Je moet dan meerdere knoppencombinaties maken om zo bijvoorbeeld je gordel los te maken en naar de deur te grijpen. Merk je dat je deur niet opengaat, dan heb je maar een beperkte tijd om naar een oplo ing te zoeken. Je wordt immers achtervolgt. Hoe vervelender de situatie, hoe minder tijd je hebt en hoe moeilijker de handelingen en opdrachten worden. 

Maar het is niet zo dat Heavy Rain enkel een aaneenschakeling van momenten is waarbij je reflexen getest worden. Meestal loop je gewoon rond en kun je zelf ervoor kiezen om een actie uit te voeren. Doordat je als vier totaal verschillende personages speelt en de situaties onderling erg verschillen, doe je ook telkens iets anders. Het ene moment ondervraag je nog een verdachte terwijl je napuft van een hevige achtervolging, terwijl je even later kamer onderzoekt om op een nieuw spoor te komen. Een kleine kanttekening is wel dat de besturing soms niet accuraat genoeg is en het af en toe niet helemaal duidelijk is wat je nu precies moet doen, wat vooral komt doordat de icoontjes nogal op elkaar lijken. Maar over het algemeen werkt de besturing zo fijn en zo intuïtief, dat je je hier totaal niet aan stoort. 

Totaalervaring

De manier waarop het verhaal gepresenteerd wordt en de context waarin je handelingen uitvoert, maakt van Heavy Rain een prachtige totaalervaring. Het lijkt bijvoorbeeld vanzelfsprekend dat je niet wilt dat je hoofdpersonages sterven, omdat je dan mi chien wat hints mist die kunnen leiden naar de Origami Killer. Maar wat Heavy Rain juist zo'n uniek spel maakt, is dat dit lang niet het enige is wat er speelt. Voor je het weet heb je namelijk een emotionele band met de personage. Hun achtergrond, hun emoties en hun intenties: alles is ontzettend sterk uitgewerkt en komt zo overtuigend over. Het komt dan ook maar zelden voor dat personages uit een spel je zo nauw aan het hart liggen als in Heavy Rain. 

Dit is vooral te danken aan de overtuigende manier waarop de personages zijn neergezet. Ze gedragen zich niet overdreven emotioneel of afstandelijk. Ze reageren juist enorm menselijk en persoonlijk op situaties. Ze hebben het zelf ook merkbaar lastig met het maken van een lastige keuze. Een goed voorbeeld hiervan is de mogelijkheid om hun gedachtes boven te halen. Doe je dit, dan merk je dat ze zelf ook in dubio zijn als ze voor een lastige opgave staan. Dat ze zelf ook niet zo goed weten wat ze moeten doen, wat de juiste keuze is. 

Muziek

Ook de presentatie draagt hieraan bij. Ontwikkelaar Quantic Dreams heeft een deprimerende sfeer neergezet, die zijn weerga binnen de game-industrie eigenlijk niet kent. Vanaf het moment dat Sean ontvoerd wordt, regent het bijvoorbeeld continu. Dit lijkt mi chien een klein detail, maar het geeft de gebeurteni en een ander gevoel mee. Het fijne straatbeeld van buren die elkaar gedag zeggen en kinderen die op straat spelen, maakt al snel plaats voor een grauwe, grimmige sfeer. Heavy Rain is dan ook geen 'leuke' game. Het is een duister, naargeestig avontuur.

Ook de achtergrondmuziek draagt bij aan deze sfeer. Niet alleen de soundtrack zelf, maar ook de manier waarop het inspeelt op de gebeurteni en. De opzwepende muziek tijdens een achtervolging cene, de treurige melodie als het tegenzit. Maar ook het script mag niet vergeten worden. Het is voor gamebegrippen goed geschreven en ook nog eens verra end overtuigend ingesproken, al helemaal als je nagaat dat je zelf kunt bepalen op welke manier je antwoordt. Zo hier en daar zijn er wat zinnen die onnatuurlijk overkomen, maar over het algemeen kun je hier alleen maar lovend over zijn. 

En dan hebben we het nog niet eens gehad over het oog voor detail. Gezichtsuitdrukkingen zijn zo tekenend voor de manier waarop de personages zich voelen, dat de dialogen eigenlijk onnodig zijn om hun emoties duidelijk te maken. En ieder personage heeft zo z'n eigen trekjes, die je steeds meer opvallen naarmate je verder komt in het verhaal. De kleine technische puntjes, bijvoorbeeld dat het wat onnatuurlijk uitziet als personages elkaar ku en of een object vasthebben, neem je dan ook al gauw voor lief. Heavy Rain is namelijk een ervaring zoals je die maar zelden ziet.

Bekijk hier de videorecensie van Heavy Rain