De aanzet voor dit tafereel: een retrofuturistische toekomst waarin de mensheid hun geest heeft overgezet naar robotlichamen om zo de kans op het eeuwige leven na te streven. De kunstmatige intelligentie achter dit proces is echter op hol geslagen en de hoop is gevestigd op één overgebleven hoofd dat in een laboratorium uit een diepe slaap wordt gewekt. In deze wonderlijke situatie besturen spelers dit hoofd, weliswaar in een vliegende helm. De futuristische stormhoed heeft bovendien de mogelijkheid om de controle over te nemen van robotlichamen.
Shag carpets
De bizarre opzet wordt gecomplementeerd door de setting van Headlander: een swingende sciencefictionwereld uit de jaren ‘70 – een mix tu en films als Logan’s Run en Saturday Night Fever. Ieder scherm is overgoten met deze 70’s stijl, inclusief een bijhorend oververzadigd kleurenpalet en in elke ruimte minimaal één shag carpet. Deze gedateerde visie van de toekomst is een van de beste aspecten van de game en maakt het ontdekken van het alsmaar groeiende doolhof een lust voor het oog.
Progre ie door dit hedonistische robotoord boek je door het overnemen van robotlichamen en hun bijhorende wapens. Deze komen in verschillende kleuren die overeenkomen met de kleurcodes van gesloten deuren. De lasers die de robots afvuren ketsen bovendien terug, waardoor er ruimte ontstaat voor enkele simpele puzzels. Door het ontbreken van een springknop is het zo vaak het geval dat er via een muur een deur geopend moet worden, om daar vervolgens als losgekoppeld hoofd doorheen te vliegen. Deze mechaniek zorgt voor enkele vermakelijke opzetjes, die dankzij meerdere goedgeplaatste grappen niet snel vervelen.
Hedonistische herhaling
Naast de mogelijkheid tot het overnemen van robotlichamen en vliegen zijn er andere upgrades te vinden. Deze verschillen van snelle aanvallen en een schild tot de mogelijkheid om een robotlichaam te verlaten terwijl deze blijft schieten op vijanden. Het is jammer dat de speler geen van deze upgrades ook daadwerkelijk hoeft te gebruiken in de rest van de game. Deze blijft na een sterke introductie de hele game hangen in herhalingsoefeningen.
Headlander stapt slechts een enkele keer af van deze eensluidende puzzels en gevechten. Zo dient zich halverwege een originele, maar uit de kluiten gewa en schaakpuzzel aan. Het is meteen het summum van de game, waar de eindbaasgevechten dankzij de matige schietactie in Headlander telkens uitmonden in frustrerende kamikazeoefeningen.
Ditzelfde lot treft ook het verhaal. Wat begint als een serieuze sciencefictionvertelling dat intere ante onderwerpen als transhumanisme betast, mondt al snel uit in een acht uur durende komische nabootsing, doordrenkt met flauwe grappen over hippies en drugsgebruik. In beide gevallen lijkt het alsof Double Fine halverwege geen tijd of inspiratie meer wist te vinden om de game meer diepgang te geven. Daardoor voelt Headlander met name in het begin als een potentiële topper in het Metroidvania-genre, maar lukt het de game uiteindelijk niet om deze belofte ook waar te maken.
Headlander is verkrijgbaar voor PlayStation 4 en pc.