Deontwikkeling van Haze is niet zonder slag of stoot gegaan. Ontwikkelaar Free Radical Entertainment, bekend van onder andere de TimeSplittersreeks, is al een paar jaar bezig met hun eerste 'next-gen' titel. Hetspel zou oorspronkelijk niet alleen voor de PlayStation 3 uitkomen,maar ook voor de Xbox 360 en PC. Dat is uiteindelijk niet gebeurd wantHaze werd een exclusieve game voor Sony's console. Heeft Sony er verstandig aan gedaan deze game voor zijn concurrenten weg te kapen?Nectaris normaal gesproken een goedje dat in bloemen te vinden is en waarbijen honing van maken. In Haze is heteen performance enhancingdrug gemaakt door Mantel Global Industries. Deze corporatie levertprivélegers om zoveel mogelijk terroristen vakkundig teverwijderen uit delen in de wereld waar nogal eens problemen zijn. Indit geval moet Mantel de rebellen van de Promise Hand zien teverwijderen uit de Boa regio in Zuid-Amerika. De soldaten van Mantelmaken gebruik van nectar om ervoor te zorgen dat ze sneller, sterkeren beter worden dan hun vijanden. Iedere soldaat heeft een soortinjectieapparaat op zijn rug dat regelmatig een dosis nectar inspuitom ervoor te zorgen dat de soldaten constant zo goed mogelijkpresteren.De held in Haze heet Shane Carpenter en hij heeft zich net aangemeldvoor het leger van Mantel. Samen met een aantal collega's moet hij deleider van de rebellen van de Promise Hand oppakken. Natuurlijk gaater hier en daar iets mis, wat er uiteindelijk voor zorgt dat Jake metde rebellen meevecht tegen het grote Mantel waar hij ooit deel vanuitmaakte. Zo zal hij het dus ook moeten opnemen tegen zijn vroegerevrienden en collega's en blijkt dat de nectar je niet alleen sterkermaakt in gevechten, maar dat ook bepaalde waarheden verdoezeld wordendoor het gebruik van het goedje. Alhoewel het idee van eenoverlopende soldaat niet enorm origineel is, kent Haze toch welenkele intere ante kenmerken, waarbij vooral de nectar een goedetoevoeging zou kunnen zijn. In het eerste gedeelte van hetspel is de nectar je vriend. Je gebruikt het om sneller te helen vankogelwonden en om je vijanden beter te kunnen spotten in de dichtejungle van Zuid-Amerika. Op het moment dat je nectar inspuit, ietsdat met een druk op de knop gedaan wordt, ben je zo goed alsonoverwinnelijk. Vijanden lichten op als kerstbomen en zelfs vandichtbij zijn ze geen partij, wat ervoor zorgt dat het korte stuk datje als soldaat van Mantel speelt geen enkele uitdaging biedt. Je rentletterlijk door de levels heen zonder dat je ook maar hoeft om tekijken naar je teamgenoten en plaatsen om dekking te zoeken.Dat is eigenlijk maar goed ook. Erzijn namelijk verschillende redenen waarom je het spel liever zonderje medesoldaten speelt. Ten eerste zijn al je medestanders zoverschrikkelijk dom dat je alleen maar last van ze hebt. Ze lopen inde weg, schieten op je en zijn te dom ook maar een deuk in een pakjeboter te slaan. Dit geldt echter niet alleen voor je hulpjes maar ookvoor je tegenstanders, die zonder problemen in de polonaise door eendeuropening rennen waardoor je met één magazijnmakkelijk vijf slachtoffers kunt maken.Jeteamgenoten zijn niet alleen ongelofelijk dom, maar ook nog eensonwijs irritant. Wanneer je voor Mantel vecht lopen er constant tweeranddebielen om je heen die het nodig vinden om elke tien seconde 'Ilive for this shit' en 'BOOSH!' te roepen.Niet alleen je maatjes bij Mantel doen dit, maar ook de mensen van dePromise Hand roepen veel te vaak iets over een belofte die je zouhebben gemaakt, maar waar nooit echt iets over gezegd is. Op het moment dat je Mantelvaarwel zegt zeg je ook je geliefde nectar vaarwel. Natuurlijk krijgje, zoals elke verslaafde, last van een periode waarin je je drugenorm mist. Dat is de zogenaamde Haze. Zodra je hier doorheen bentgekomen zie je de echte wereld, niet beïnvloed door de nectar.Je ziet lijken van onschuldige mensen waar eerst niets was, je zietbloed waar eerst niets anders dan een muur was en je ziet dat jeeerdere acties eigenlijk niet door de beugel konden. Spelen als lid van de Promise Handis totaal anders dan spelen als iemand van Mantel Industries. Waar deMantel troepen het moeten hebben van techniek en brute krachtgebruiken de Promise Hand vernuft en tactiek. Aangezien de Mantelsoldaten volledig onder invloed van nectar zijn is het bijvoorbeeldmogelijk om te doen alsof je al dood bent, om zo even je wonden telaten helen. Ook kunnen van simpele granaten nectargranaten wordengemaakt die ervoor zorgen dat de Mantelsoldaten een overdosis nectarbinnen krijgen waardoor ze op alles schieten wat beweegt, inclusiefandere Manteltroepen. Ook kunnen granaten gebruikt worden als landmijnen door ze te begraven, wat uitzonderlijk weinig van pas komtgedurende het spel.Tot nu toe klinkt Haze als eendegelijke game die, op de afschuwelijke kunstmatige intelligentie na,weinig dingen fout doet. Niets is echter minder waar. Het spel biedtop geen enkel moment een echte uitdaging. We illustrerenhet even met een voorbeeld. Op een gegeven moment zul je een dorpjevan de rebellen moeten beschermen tegen een enorme aanval van Mantel.Het hoogtepunt van deze aanval vindt plaats op het plein voor dekerk. Je krijgt zelfs wat extra granaten om overal te begraven. Elkegamer verwacht op dat moment tientallen vijanden die van elke kantkomen terwijl jij met je laatste paar kogels deze bottleneck probeertte verdedigen. Helaas...de aanval bestond uiteindelijk uit een stukof vijftien soldaten die in groepjes van drie verschijnen. Binnenenkele seconde was dit gevecht over en had je je granaten voor nietsbegraven.

Om de uitzonderlijke saaievuurgevechten wat af te wi elen zitten er ook nog een aantal stukkenin waar je in een voertuig mag rijden. Jeeps, buggy's en andere grotevierwielers mogen door lege omgevingen worden gestuurd. Dit doet eenbeetje aan Halo denken, aangezien je ook in Haze maatjes kunt meenemendie al je tegenstanders uitschakelen uit de bijrijder toel. WaarHalo echter alle voertuigen een eigen gevoel hebben en, soms na watoefenen, heel erg goed te besturen zijn, kent Haze geen enkelvoertuig dat goed te besturen is. Ze voelen allemaal heel erg stroefen onbestuurbaar aan. Daarnaast is het niet mogelijk om als bijrijderin te stappen terwijl je door de computer gestuurde vriend achter hetstuur klimt zodat jij eens alles mag afschieten wat beweegt. Iets dat vooral tijdens het rijdenopvalt is het feit dat het spel eigenlijk niet zo heel goed uitziet.De framerate is, waarschijnlijk dankzij de lage resolutie, ergstabiel. Dit heeft echter wel zijn tol geëist. Personages dierondrennen zien eruit alsof ze uit een spel van drie jaar geledenkomen en de omgevingen doen vaak kaal en doods aan. Ze zien ernergens uit alsof het echt zou kúnnen zijn. Haze voeltkunstmatig en klinisch aan, iets dat de afdeling art-direction zichzeker mag aanrekenen. Ook de beperkte originaliteit in de wapens isiets dat Haze parten speelt. Soms wens je gewoon dat de ontwikkelaarseen flinke dosis nectar ingespoten kregen zodat er wat origineels uitzou komen. Als laatste is daar nog de stemmen, die eerder algenoemd werd. Niet alleen zijn de teksten enorm cliché, maarze zijn ook nog eens zonder overtuiging ingesproken.Wat wel een pluspunt is is hetfeit dat Haze helemaal coöperatief uitgespeeld kan worden. Vanaf hetbegin kan er elk moment iemand in de game springen om samen met joute ervaren hoe erg de game tegenvalt. Ook de online multiplayer zalnergens potten breken in vernieuwing, zelfs niet met de door nectargesteunde Mantel en de slimme Promise Hand.Mensen die al langer gamen wetendat elke game een een bepaald gevoel heeft. Dit is iets dat moeilijkuit te leggen is, maar het is iets dat een game kan maken of breken.Haze voelt als geheel gewoon niet goed. Het verhaal is op zichorigineel, maar er wordt bar weinig mee gedaan. De graphicszijn niet om over naar huis te schrijven en de vuurgevechten zijnnooit een echte uitdaging. Nergens heb je het gevoel dat Haze eentopgame is. De game is met hangen en wurgen een middenmoter, maar eenvoldoende verdient dit toch echt niet.