Al jaren weet Harvest Moon ons te vermaken met het boerenleven. Hoewel sommige delen in de serie beter zijn dan anderen, staat in elk deel het verbeteren van je leefomgeving door allerlei werkzaamheden op je eigen boerderij te vervullen, centraal. Des te meer je verbouwt, des te meer je de economie in je omgeving zal ondersteunen. Na een virtuele maand tuinbouwen krijg je dus nieuwe mogelijkheden en de kans om iets luxer te gaan leven. Ook kun je natuurlijk investeren in je boerderij, zodat je nog meer winst kan maken.
Island of Happine speelt zich af op een vreemde locatie vegeleken met de vorige delen. Je bent namelijk iemand die samen met een familie gestrand is op een verlaten eiland. Omdat er sporen van vroegere bewoning zijn op het eiland, besluiten je een nieuwe gemeenschap op te zetten waarbij jij, zoals verwacht, mag slaven op de boerderij. Na verloop van de tijd zullen er steeds meer mensen van de stad naar het eiland verhuizen. Deze mensen richten vaak een winkel op die jij kunt gebruiken om je boerderij verder te ontwikkelen. Later kun je tevens, net als in overige Harvest Moon-games, een vrouw of man krijgen (afhankelijk van het personage wat je gekozen hebt) en zo een klein gezin stichten.
Ten opzichte van de eerste Harvest Moon op de Nintendo DS zijn er een aantal verbeteringen aangebracht in de game. De graphics zijn hierbij het meest opvallend. Hoewel er in Island of Happine nog steeds gebruik wordt gemaakt van hetzelfde schuin-bovenaanzicht waar de serie om bekend staat, zijn er 3D-graphics gebruikt voor omgevingen, voorwerpen en personages. Daarnaast zijn de online mogelijkheden de grootste toevoeging als gekeken wordt naar de minpunten van het vorige deel. Door middel van het online-netwerk van Nintendo, het Nintendo WFC, kun je de voortgang van individuele boerderijen en eilanden bekijken en vergelijken. Hoewel het niet uiterst competitief opgezet is, is het zeker een toevoeging die de game wat meer waarde geeft.
Helaas heeft alles een keerzijde en heeft ook Harvest Moon: Island of Happine meer overheersende minpunten dan pluspunten. De besturing staat met vlag en wimpel bovenaan de lijst met meest frustrerende zaken uit de game. De volledige game wordt bestuurd met de stylus in combinatie met de vierpuntstoets (of de A-,B-,X- en Y-knoppen). Lopen doe je door middel van de stylus voor je personage te houden en voorwerpen pak je op door er op te tikken. Verder bedien je het gereedschap als het eenmaal geselecteerd is met de vierpuntstoets. Het vervelende aan de besturing is dat het nooit lijkt te doen wat je wilt. Op het moment dat je een stapel van bijvoorbeeld zeven aardappels wilt selecteren, gaat de game eerst de stapel onderverdelen over je de verschillende open plaatsen in je inventaris, waarna je ze met moeite op één van de kanten van de vierpuntstoets krijgt. In zijn totaliteit voelt de besturing gewoonweg niet soepel en alles behalve natuurlijk aan. Omdat er met geen mogelijkheid terug te gaan is naar de besturing met alleen knoppen, is dit met stip het grootste minpunt aan de game.
Als toevoeging aan de serie doet Island of Happine vrij weinig nieuws. Het gameplayconcept is alweer tig jaren oud en ook dit keer is er niet heel veel veranderd. Net als de vorige games komt het er in de game dus weer neer op een boerderij opzetten en runnen. Hoewel de game wel een verbetering is ten opzichte van Havest Moon DS, wordt alles onderuit gehaald door de onmogelijke besturing van de game. Degene die een echte Harvest Moon-game in zijn glorie willen ervaren, kunnen beter terug gaan naar één van de eerdere games in de serie en deze links laten liggen. Hoewel de game op zich niet slecht is, voelt het geheel als herkauwde kost.