Videoreview Halo Wars

Waar Goblin Commander behoorlijk afweek van de opzet van de RTS-games zoals we die kennen, blijft Halo Wars opvallend trouw aan de kla ieke PC-RTS. Men heeft de PC-RTS als blauwdruk genomen en van daaruit gekeken welke spelelementen versimpeld konden worden. Hierdoor kan men teren op de beproefde concepten en balanceringsprincipes die de RTS door de jaren heen ontwikkeld heeft en hoeft men niet, zoals Goblin Commander mi chien teveel probeerde, het wiel opnieuw uit te vinden. Het is vergelijkbaar met wat Halo destijds met het first-person shootergenre deed. Ook daar werden geen revolutionaire veranderingen aangebracht, maar werd zorgvuldig gekeken naar hoe het genre het best op de console ingepast kon worden.

Halo Wars is qua opzet dus een kla ieke RTS waarin je een basis hebt waar je eenheden produceert en grondstoffen binnenharkt. De eenheden dirigeer je vanuit een bovenaanzicht over het slagveld en zijn afzonderlijk of in groepen te selecteren. Tot zover weinig nieuws. De veranderingen zitten hem met name in de uitwerking van deze aspecten. Zo hoef je bij het bouwen van een basis niet zelf te besli en waar je gebouwen geplaatst worden. Rond je basis zijn enkele vaste plekken waar je gebouwen neer kunt zetten en daar moet je het mee doen. Hierdoor blijft je basis compact en overzichtelijk, maar moet je wel een nieuwe basis stichten wanneer je meer gebouwen wilt plaatsen.

Ook het binnenhalen van grondstoffen is aanzienlijk versimpeld. Je hoeft geen speciale eenheden meer op en neer te laten rijden naar de plaats waar de grondstoffen gehaald kunnen worden. Je plaatst gewoon enkele supply pads en de goederen stromen binnen. Hoe meer je er plaatst, hoe sneller je grondstoffen toenemen en hoe meer je kunt produceren. Door de beperkte ruimte in je basis zorgt dit er echter wel voor dat je minder gebouwen kunt neerzetten en dus minder snel de sterkste eenheden kunt bemachtigen. Hierdoor blijft er ondanks de versimpeling nog een intere ante afweging over tu en technologische en economische vooruitgang. Simpel, maar doeltreffend.

Het aantal eenheden en upgrades in Halo Wars is vergeleken met de diepgaandere RTS-games behoorlijk beperkt. Je hebt drie typen voertuigen, drie typen infanterie, drie typen vliegtuigen en nog een aantal ondersteunende eenheden. Het lijkt niet veel, maar door zeer uiteenlopende mogelijkheden vullen ze elkaar perfect aan. Naast de standaard aanval kennen de meeste eenheden een speciale aanval die je eens in de zoveel tijd kunt uitvoeren. Infanterie kan bijvoorbeeld met granaten gooien, terwijl de Warthog eenheden kan overrijden of voertuigen kan rammen. Daarnaast kennen de meeste eenheden upgrades, die je in vaste volgorde zult moeten onderzoeken. Sommige van die upgrades maken je eenheden aanzienlijk waardevoller, zoals het kanon voor de Scorpion Tank. Het effect van de upgrades is altijd direct zichtbaar. Flauwe varianten als 'iets sterkere aanval' of 'iets meer verdediging' ontbreken gelukkig, wat overbodige complexiteit voorkomt.

Het echte knelpunt bij de console-RTS zit hem in het selecteren en aansturen van je eenheden. Ook hiervoor heeft Halo Wars goede oplo ingen achter de hand. Je zult mi chien iets je speelstijl moeten aanpa en, maar daarna dirigeer je met gemak je manschappen over het slagveld. Met een druk op de knop selecteer je alle eenheden op je scherm of alle eenheden op het hele speelveld. Door twee keer snel achter elkaar op de selectieknop te drukken, selecteer je alle eenheden van een bepaald type. Deze drie mogelijkheden omvatten samen de meeste dingen die je wil doen. Vooral het selecteren van de eenheden op je scherm, werkt erg prettig zodra je eenmaal je eenheden een eigen kant op hebt gestuurd.

Daarnaast houdt het mi ieontwerp van Halo Wars slim rekening met je beperkingen. Je zult niet al te vaak op meerdere plaatsen tegelijk hoeven te kijken en eenheden die je ergens achterlaat, zullen zelfstandig en tactisch verantwoord de vijanden onder vuur nemen. Hierdoor kun je je meestal met een gerust hart op je hoofdtaak concentreren. Gebeurt er toch iets elders op de kaart, dan kun je met het d-pad snel terug naar je basis of naar groepen eenheden elders op de kaart. Zonder dat je daarvoor eerst handmatig groepjes eenheden aan hoeft te maken.

Maar een RTS overzetten omvat meer dan het versimpelen van de besturing en spelelementen. Een consolegame speel je vanaf de bank, op een prachtige LCD-televisie met een stevig surroundsysteem, en dan verwacht je spektakel. PC-RTS games zijn vaak eerder statisch en spellen als Command & Conquer ontkwamen op de Xbox 360 niet aan dat gevoel. In plaats van naar een gevecht om leven en dood, zat je toch vooral naar twee leeglopende groene balkjes te kijken. Halo Wars biedt in dat opzicht een stuk meer spektakel. De souple e waarmee de Warthog over het speelveld beweegt, de impact van de Scorpion, de manier waarop een Spartan een vijandig voertuig bespringt en de bestuurder eruit gooit, alles heeft net dat beetje schwung wat vaak ontbreekt in RTS-games. Ook de landschappen waarin je speelt, met prachtige hoogteverschillen en gigantische bouwwerken, dragen bij aan de sfeer.

Halo Wars kent een singleplayercampagne die met vijftien mi ies ietwat aan de korte kant is. De mi ies blijven ook wat kleinschalig, waardoor het enigszins aanvoelt als een verkapte introductie op de multiplayer. Het moment van 'zo, laat nu maar eens zien wat je geleerd hebt', blijft achterwege. Veel mi ies haal je niet alleen door goed te spelen, maar ook wel met een lange adem. Daar tegenover staat wel dat de mi ies een duidelijke focus hebben en zich uitermate goed laten spelen met de controller. De campagne wordt ondersteund met een goed verhaal dat verteld wordt via prachtige tu enfilmpjes. Zoals we dat van Halo gewend zijn, steekt The Flood in de laatste helft van het spel de kop op, waardoor je je speelstijl iets zult moeten bijstellen en andere eenheden nuttiger blijken. The Flood lijken wel wat op de Zerg uit Starcraft, met veel kleine beestjes die je makkelijk kapot schiet, maar die door hun aantallen toch enorm veel schade kunnen aanrichten en praktisch niet uit te roeien lijken.

De hele singleplayercampagne speel je als de menselijke UNSC, de Covenant zijn alleen in multiplayer speelbaar. Ergens is het jammer dat er geen aparte Covenant-campagne is, wat als goede introductie had kunnen dienen voor de mogelijkheden van dit ras. Je vecht er weliswaar tegen, maar zelf de eenheden besturen geeft je toch een beter idee van hun mogelijkheden. De verschillen tu en beide ra en zijn qua eenheden redelijk groot, al is de tech tree wel grotendeels hetzelfde. Qua sterkte lijkt de UNSC met de enorm sterke Scorpion Tank iets in het voordeel, maar slimme spelers kunnen daar vast wel en remedie tegen verzinnen. De Covenant hebben op zich de sterkste eenheid van allemaal en ook enkele vervelende baasjes aan het begin.

Het is dan ook de multiplayer waarin Halo Wars echt zijn kracht zal moeten tonen. Je kunt met maximaal zes spelers spelen, maar wel altijd in twee teams onderverdeeld. Een potje Halo Wars wikkelt zich behoorlijk snel af, doordat de kaarten compact zijn opgezet en de productie snel op gang komt. Hierdoor is het opvallend geschikt om even tu endoor te spelen, wat vaak met RTS-games toch lastiger is. Je kunt uiteraard ook skirmishen tegen de AI, al zal je samenwerkende collega je niet al te snel bijvallen. Gelukkig is de tegenstand die de AI biedt, ook niet de allergrootste.

Waar Halo het first-person shooter op de console gestalte gaf, zo doet Halo Wars dit met het RTS-genre. Het legt een uitstekende basis dat ongetwijfeld door de vele games die nog komen als blauwdruk gebruikt zal worden. Toch is Halo Wars niet van dezelfde kla e die Halo had. Daarvoor mist het als spel net dat beetje vlees op de botten. De RTS zelf zit goed in elkaar, maar weet nergens echt te verra en. Er is niets fundamenteels mis met Halo Wars, maar het is ook nergens, om in Halo-termen te blijven, legendary.

Videoreview Halo Wars