Ik kon niet wachten, mijn eigen Xbox. Een vrij grote zware zwarte kast met een groene stip in het midden. Ingepakt alsof hij een nucleaire winter moest doorstaan greep ik de verpakking van het groene DVD doosje uit het geheel. Zo lang had ik naar dat moment uitgekeken, en nu, nu was Halo finally mine!!

Na het geheel aangesloten te hebben gleed ik het cd'tje de zwarte doos in. En na nog geen 20 seconden zat ik naar het oh zo herkenbare muziekje te luisteren wat we allemaal een keer gehoord hebben van de trailers. Monikkenzang of wat het ook mag zijn galmt door mijn kamer. Nog maar een tandje harder die versterker, het is tenslotte maar 1 keer feest met de komst van een nieuwe game. Op de achtergrond van het menu zie je een ringvormige apparaat draaien rond een planeet. Dus dat is het voorwerp waar deze game zijn naam aan heeft te danken.

De intro begeleid je door het ontdooi proces van “The Master Chief”, het hoofdfiguur in deze game. Een Cyborg, blijkt later, in een groen achtig uniform met een goud reflecterend vizier. Je bevind je aan boord van “The pillar of autumn”, een van de grote schepen uit de menselijke ruimte vloot. Na een blinde hyperjump zijn ze in de buurt van het ringobject beland. Maar ze zijn er niet als eerste. Het geallieerde ra engeheel “The Covenant” is je al voor. En zijn al geland. Nadat er groot alarm wordt geslagen omdat deze lieve leiers je schip zijn geënterd, is het aan jou de taak ze, het liefst met geweld, te verwijderen.

Halo is niet zomaar een spelletje, maar een game waar ik zo ontzettend van onder de indruk was dat ik nog steeds elke dag een leveltje speel. Om het een first person shooter te noemen is niet helemaal eerlijk. Binnen de gameplay van Halo is namelijk zoveel gevarieerdheid dat je deze game niet echt onder één noemer kan plaatsen, het is eigenlijk een mixje van alles. Je vecht mee met een groep mariniers maar geeft ze geen leiding, je zal geen urenlange gesprekken voeren maar er word wel gesproken, stealth is wel aanwezig maar wat je vooral wel te doen staat is het verrot knallen van alles wat los en vast zit en niet menselijk is. Halo zit vol met leuke geintjes, het leukste naar mijn mening de mogelijkheid om vijandelijke wapens te gebruiken. Niets is er leuker een Plama granaat aan een van de vele grunts te plakken. Als ze eenmaal in de gaten hebben dat ze beplakt zijn met dit leuke rokende bolletje is het al te laat. Gillend rennen ze als een kip zonder kop in rondjes totdat het apparaatje afgaat. Meestal komen ze je door de gang voorbij vliegen, zwaaiend met hun armpjes totdat ze de grote ijzeren deur achter je tegenkomen.

Gedurenede een tien level campaign is het de bedoeling er achter te komen wat Halo daadwerkelijk is en wie Halo heeft gemaakt. De eerste paar levels zijn bedoeld om de speler te laten wennen aan de controls. Eigenlijk viel het mij mee, als PC gamer de controls meester te worden. Na een uurtje gamen liep ik al vrolijk heen en weer te schieten en raakte ik alles dat ik moest raken. En dat zal je in de latere levels hard nodig hebben, omdat je echt volledig in het diepe wordt gegooid als je voor het eerst een Covenant spacecruiser bezoekt. Er is ook gedacht aan voertuigen. De eerste keer dat je de mogelijkheid krijgt een “warthog” te besturen pak je die kans met beide handen aan. De keuze om als bijrijder te zitten, als gunner of als bestuurder is leuk verzonnen, maar alleen bruikbaar in een coöp game of een multiplayer deathmatch. De besturing van deze wagen vergt nog enige oefening. De eerste paar keer heb je niet in de gaten hoe het voortuig zich laat besturen en knal je tegen elke boom, struik of rots aan. Als je eenmaal in de gaten hebt dat je ten alle tijden naar het blauwe pijltje rijdt wordt het geheel een stuk makkelijker. In de latere levels krijg je veel, maar dan ook veel meer kans dit leuke voertuig te besturen. Verder krijg je gedurende de campaign de mogelijkheid een scorpion tank, een ghost hovercraft en een banshee flyer te besturen. Deze werken bijna allemaal volgens het zelfde principe als de warthog en geven je afwi eling in de gameplay.