Natuurlijk, het lag voor de hand dat Halo 4 geen teleurstelling zou zijn. Een serie als Halo zou Microsoft nooit laten verkwanselen. Maar we hadden op zijn minst verwacht dat de komst van een nieuwe ontwikkelaar af zou doen aan de typische Halo-feel. Of dat het avontuur juist te weinig risico’s zou nemen om de fans gerust te stellen. Maar Halo 4 doet aan geen van deze zwakteboden.
Verhalend
343 Industries houdt het narratief zowel voor hardcore fans als nieuwelingen aantrekkelijk door een nieuwe vijand te introduceren zonder de oude (de Covenant) buitenspel te zetten. De Forerunners zijn intere ante tegenstanders die nauw verweven zijn met de bestaande fictie. Hun toevoeging biedt Halo-fans een unieke blik in de fictionele geschiedenis van de serie. Een ander nieuw ras, de Prometheans, maakt minder indruk, maar introduceert wel een hoop toffe wapens. Een versplintering van de Covenant speelt ook nog een kleine rol. Die rolverdeling biedt een intere ant uitgangspunt voor de nieuwe Halo-trilogie die het vierde deel inluidt.
We willen niet te veel over het verdere verhaal verklappen, maar hoofdrolspeler Master Chief komt enkele jaren na het einde van Halo 3 terecht op Requiem, een planeet gekenmerkt door futuristische Forerunner-technologie. Requiem is een typische Halo-setting, maar herbergt tegelijkertijd meer variatie dan we van de serie gewend zijn. Dat komt voornamelijk door de invloeden van de Forerunners, die met prachtige stedelijke bouwwerken en gigantische installaties Halo 4 de feel geven van een geheel nieuw sciencefictionepos. Het is alsof je weer de eerste Halo speelt, opgeslokt wordt door zijn innemende wereld en spelenderwijs beetje bij beetje zijn complexiteit verkent.
Doorschieten
Naast de Forerunners, spelen ook andere bestaande individuen binnen de serie nu opeens een grotere rol. Halo 4 belicht bijvoorbeeld het leed van de Master Chief op persoonlijkere wijze dan voorgaande delen, zonder melodramatisch te worden. De hoofdrol is echter nog altijd weggelegd voor de actie, die ook in Halo 4 kenmerkend is. De singleplayer is net als voorgaande delen geen mengelmoes van triviale explosies en over the top gebeurteni en, in plaats daarvan hanteert het spel een wat lager tempo en stuurt het aan op een aaneenrijging van oog om oog, tand om tand-confrontaties.
Die gevechten met tegenstanders worden afgewi eld met rustige, verhalende spelmomenten of juist gescripte spelsituaties. Maar niet vaak. Nee, Halo 4 is een shooter in iedere zin van het woord, en confrontaties met indrukwekkend handelende tegenstanders leggen je regelmatig het vuur aan de schenen. Van ‘in herhaling vallen’ is dankzij Halo’s complexe kern niet echt sprake. Halo 4 kent wellicht iets te veel standaard spelsituaties, maar daarbinnen is genoeg diepgang te vinden waardoor het nooit aan als een standaard schietspel aanvoelt.
Bovendien is de game heerlijk moeilijk. De tegenstand kan zelfs op de normal moeilijkheidsgraad behoorlijk pittig zijn en de ammunitie is constant schaars. Het spel prikkelt je zo een juiste aanpak te kiezen, in plaats van als een nonchalante actieheld te schieten op al wat beweegt. De nieuwe wapens en gadgets (dat zijn er een heleboel) komen daarbij goed uit de verf. Een nieuw schild en een klein robothulpje bijvoorbeeld, hebben in meerdere scenario’s ons van de dood gered.
Adembenemend
Dat de Requiem zo fris aanvoelt, heeft ook te maken met hoe deze op het beeld wordt getoverd. Halo 4 bewijst dat de Xbox 360 met zijn gedateerde hardware nog steeds grafisch relevant kan zijn, want zeker de lichteffecten en het diverse kleurgebruik laten je af en toe versteld staan. Het geluid is eveneens van hoog niveau, al zijn we met stomheid geslagen dat het oude Halo-thema plaats heeft gemaakt voor generieke schietmuziek.
De technische gebreken die wél aanwezig zijn (zoals de beperkte schaduwval), worden opgevangen door enkele sublieme designkeuzes. De samensmelting van technologie en flora en aura kwam onder Bungie bijvoorbeeld niet beter uit de verf. Zeker aan het begin van de game blijft Halo verra en met zijn locaties. Wanneer een deurtje opent en er zich een nieuwe locatie aandient, word je keer op keer getrakteerd op adembenemende vistas of adembenemende futuristische bouwwerken. Altijd haarscherp, vol kleur en in een pa ende stijl die de gehele game wordt doorgezet.
Multiplayer
Waar de singleplayer dat echte Halo-gevoel ademt, daar is de multiplayermodus voor Halo-begrippen minder traditioneel. Vooral Call of Duty lijkt van grote invloed op hoe de modus in elkaar steekt. In navolging van Halo: Reach bouw je ook nu je eigen personage uit. Ditmaal heeft dat echter niet louter invloed op je uiterlijk, maar ook op de wapens en gadgets die je op het slagveld hanteert. Na goed te presteren kun je zelfs killstreak-achtige beloningen ontgrendelen en zo bijvoorbeeld betere wapens oproepen.
Het lijkt alsof de multiplayer daarmee iets minder uitgaat van eigen kracht, die natuurlijk schuilt in de Halo-driehoek van schieten, granaten gooien en slaan. Gelukkig zijn de bonu en die je op het slagveld ontvangt niet te overheersend. En dat een levelsysteem waarbij je je personage aan kunt pa en ontzettend verslavend kan zijn, wezen eerdere andere games al uit. Inhoudelijk is er dan ook weinig op de modus aan te merken, want de maps en modi zijn geheel Halo-getrouw van hoge kwaliteit.
Kwalitatief een streepje voor
Dat het spel Xbox Live de komende maanden domineert, staat buiten kijf. Het is echter nog maar de vraag of dat enkel de verdienste is van de multiplayer. De eerste mi ie van Spartan Ops, een uitgebreide episodische coöpmodus, is namelijk echt het spelen waard. We kunnen niet wachten op de andere mi ies. Ook omdat de eerste mi ie met een lengte van drie kwartier bijna doet vergeten dat de singleplayer met vijf uur aan de wel heel erg aan de korte kant is.
De lengte van de singleplayer is echter niet het allergrootste zwaktebod, dat is de veel te ingewikkelde verhaallijn. De singleplayer laat het niet na met Halo-jargon te smijten waar zelfs de doorgewinterde Halo-speler niet mee uit de voeten kan. Het is haast alsof 343 Industries de Halo-fan zo graag tegemoet wil komen dat er nul conce ies zijn gedaan om een toegankelijk avontuur te creëren. Aangezien niet iedere speler een Halo-fanaat pur sang is, vragen wij ons af of 343 Industries zich met een ingewikkeld plot als dit niet in de vingers snijdt.
Maar die twee minpuntjes staan een geweldige ervaring uiteindelijk niet in de weg. Mensen die onbekend zijn met de serie zullen genieten van de actie en de wereld, waar ware Halo-fans gaan smullen van de verhaalsetting en dit fascinerende kijkje in de keuken van de Forerunners. Bovendien kan iedereen uit de voeten met de verslavende en gebalanceerde multiplayer. Halo 4 laat de concurrentie zowel op kwantitatief als kwalitatief vlak keer op keer achter zich. Mi chien is dat nog wel het grootste compliment aan het adres van 343 Industries.