The Orange Box bestaat uit het originele Half-Life 2 en detwee aanvullingen, Episode One en Episode Two. Deze laatste aanvullingdebuteert met The Orange Box, Episode One kwam een tijdje geleden al op demarkt. Verder vinden we in The Orange Box nog de puzzelgame Portal en hetlangverwachte Team Fortre 2. Rond deze multiplayershooter die al in de vorigeeeuw werd aangekondigd was het lange tijd stil, maar Valve heeft zijn tijd goedbesteed en pakt uit met een geheel nieuwe, tekenfilmachtige look. Team Fortre 2 is over-the-top, in schril contrastmet het realisme dat tegenwoordig veelal wordt nagestreefd in first-personshooters. Met The Orange Box maken ook de Xbox 360-bezitters voor heteerst kennis met Half-Life 2. Het spel verscheen al voor de gewone Xbox, maarziet er op de 360 een stuk gelikter uit. De Source-engine is flink opgepoetst ennauwelijks is nog te zien dat we hier met een game te maken hebben die driejaar geleden al op de markt is gekomen. De besturing werkt prima op de Xbox360, al had wat bij betreft de knop voor het bukken op een andere plek gemogen.Nu zit deze op de linker analoge stick en druk je hem nog wel eens per abuis inwanneer je juist aan het wegrennen bent. Om vervolgens tergend langzaam te gaanen voor je weer op je benen staat, een aantal projectielen te mogen inca eren.Wel heeft Half-Life 2 op de Xbox 360 nog enkele framerate-problemen, die zich vooral voor doen wanneer net een nieuw deel is ingeladen.Als er op datzelfde moment ook een quicksaveplaatsvindt, dan schokt het spel enorm. Verder draait Half-Life 2 minstens zosoepel als dat we al van de PC-versie gewend waren. The Orange Box voelt overigens niet aan als eenbijeengeraapt zooitje, ook al zijn Portal en Team Fortre 2 toch echt andersdan de rest van het spel. Je kunt de verschillende onderdelen vanuit één menuselecteren. Voor elk van de games zijn flink wat achievements uit de hoge hoed getoverd, in totaal bijna honderd.Leuk is dat je de progre ie van de verschillende achievements vanuit het menu bij kunt houden. Wanneer jebijvoorbeeld twintig headshots moet maken voor een bepaalde achievement, kun je zien welk aantalheadshots je inmiddels al behaald hebt. Een erg handige toevoeging, omdat je zoeindelijk kunt zien of je wel op de goede weg zit om een bepaalde achievement te behalen. Ook tijdens hetspelen wordt je op de hoogte gehouden van je progre ie in deze achievements. Ietwat overbodig, maar op zich wel leuk is het feit dat de PC-versie hier ook van voorzien is. Echter wel zonder het o zo herkenbare ploep-geluidje. Ach ja, je kan ook niet alles hebben natuurlijk.
De voornaamste reden voor Episodic content zou zijn dat men in slechts een x aantal maanden en voor niet al teveel geld een nieuw hoofdstuk voor een spel maakt. Nou klinkt dat allemaal heel goed in de oren, zeker als die ontwikkelaar Valve heet. Dat staat garant voor kwaliteit. En uitstel, zo bleek later: Episode Two is nu, anderhalf jaar later, éindelijk verschenen. Was het het wachten waard?Het mogen dan flink wat maandjes geleden zijn in het echte leven, in het Half-Life 2-universum schrijven we slechts een paar uur na de treincrash die zich afspeelde op het einde van Episode One. Opnieuw stap je in de laarzen van Gordon Freeman, de enige man die de meest gekke dingen met zijn koevoet kan. Samen met Alyx Vance, dochter van de geleerde Eli Vance en één van je beste collega's, ben je op de vlucht voor de gevaarlijke Combine. Deze willen je namelijk koste wat het kost vinden. En, als het even kan, doden.
Now you're playing with portals. Super portals!
Nou was je sowieso al niet zulke vriendjes met de Combine gezien je verleden in het originele Half-Life 2, maar nadat je belangrijke data – gegevens die uiteindelijk cruciaal zijn voor moedertje Aarde! – tijdens de avonturen uit Episode One hebt weten te stelen uit de Citadel, zijn de rapen pas echt gaar! De Combine staan namelijk op het punt om een superportaal te openen om zodoende nieuwe versterkingstroepen over te plaatsen. Iets wat je dus moet zien te voorkomen, want een tweede catastrofe zou voor de mensheid funest zijn.
Er zit dus niets anders op dan een zware tocht te maken richting White Forest, een bosrijke en rotsachtige omgeving ver buiten het stedelijke gebied van City 17. Daar wachten de doktoren Dr. Kleiner, Alyx' vader Eli en Dr. Magnu on (een nieuw gezicht in het verzet, al scheen hij in deel één ook al gewoon rond te lopen) op je, veilig in een rebellenbasis, terwijl ze werken aan een plan om de Combine te dwarsbomen. Dat het naderen van White Forest niet zo maar een alledaagse wandeling is, merk je echter gauw genoeg. Het begin van het spel mag dan wel rustig beginnen, het duurt niet lang of je wordt opnieuw ondergedompeld van het ene naar het andere avontuur. Denk bijvoorbeeld maar aan ondergrondse grotten waar je giftige variaties op de Ant Lion tegenkomt, een hinderlaag resulterend in enorme shoot-out in een herberg of een onwijs wilde rit met Alyx….
…In een sportwagen welteverstaan. Wat dacht jij dan?
Maar goed, dat klinkt herkenbaar? Jazeker, het zijn precies die situaties die we eigenlijk al eerder hebben meegemaakt, maar… dan toch nét even iets beter. Dat komt vooral door de nieuwe omgevingen, gemixt met een gloednieuwe Source-engine. Nu je eindelijk City 17 écht uit bent en verlost bent van al dat huiselijk geweld, kun je genieten van de natuur die de schijnbaar Oost-Europese omgeving te bieden heeft. Niet dat het hier veel veiliger is overigens: naast dat het ontelbare aantal aan headcrabs, zombies en ander ranzig gespuis vaak genoeg je in de weg loopt, is het ook opnieuw de Combine die je geregeld tegen zal komen.
Met name de Hunter, een nieuwe vijand die sterk doet denken aan een mini-Strider, zul je nog wel de nodige vuurgevechten mee houden. De Hunters zijn iets groter dan mensen, maar nog wel in staat om je te achtervolgen in huizen, wat betekent dat je jezelf niet zomaar kunt verstoppen. Dat ze ook nog eens flink wat klappen kunnen verduren maakt het knokken met deze vijanden er niet makkelijker op. Kijk dan ook niet vreemd op als je halve wapenarsenaal op is gegaan aan een drietal van deze Hunters.
Gelukkig is er nog wel de Gravity Gun, dat als wapen ook prima kan dienen. Toch zul je deze vaker moeten gebruiken voor de gebruikelijke Source-puzzeltjes. Een beetje met de zwaartekracht spelen dus. Nu physics in een spel eigenlijk niet meer zo speciaal zijn, voelen de puzzels een beetje verplicht aan. Leuk dat het erin zit, maar hopelijk legt Valve hier in volgende Episodes niet meer zo de nadruk op. Dat zelfde geldt ook deels voor de tutorial: we weten nu wel dat je moet springen om over die doos te springen en dat je moet bukken om onder die kapotte deur te komen.
Dog is ook weer van de partij!
Voor de rest is er eigenlijk weinig negatiefs op te merken. Opnieuw laat Valve zien dat zij excelleren in de uitvoering van een singleplayer-ervaring. Net als in andere toppers als BioShock is het zo in Episode Two dat werkelijk elk hoekje tot in de details is uitgewerkt. Je kan het zo gek niet bedenken of er is wel aandacht aan besteed. Dat het tweede deel uit de Episodic content-reeks ook een stuk langer geworden is vergeleken zijn voorganger is ook mooi meegenomen. Al met al niets dan lof dus voor Episode Two, met de kanttekening dat wachten op het volgende hoofdstuk toch echt niet meer zo lang mag duren voortaan: meer willen we Valve, en rap een beetje!
Portal is mi chienwel het meest unieke en verra ende onderdeel van The Orange Box. Het isweliswaar een puzzelspelletje, maar met die aanduiding doe je het spel totaalgeen recht. Portal is namelijk, mi chien samen met Crush, één van de meestinnovatieve en beklemmende puzzelgames van de afgelopen tijd. En dat terwijlhet concept eigenlijk zo eenvoudig en voor de hand liggend is. Maar zoals welvaker gezegd wordt, briljantie schuilt in de eenvoud.Door Erwin BergervoetIn Portal draait alles om portalen. Met je speciale Portal Gun kun je twee portalenafschieten, een oranje en een blauwe. Door in het blauwe portaal te lopen stapje bij het oranje portaal naar buiten, en omgekeerd. De portalen kunnen alleenop bepaalde oppervlakken afgeschoten worden, wat de makers de mogelijkheidbiedt om allerlei complexe puzzels te verzinnen. Je dient bijvoorbeeldprojectielen en kisten via de portalen naar hun doel te leiden om zo deuren teopenen of bewegende platformen te activeren. Een briljante vondst, die eigenlijk zorgt voor de échtediepgang in Portal, is het feit dat je je snelheid behoudt wanneer je door eenportaal gaat. Val je bijvoorbeeld met een hoge snelheid in een portaal, danschiet je er ook met hoge snelheid weer uit. Dit ongeacht de richting waarinhet portaal staat. Staat het portaal waar je uit komt tegen een muur, dan vliegje aan hoge snelheid door het portaal en kun je op die manier lange afstandenoverbruggen. De puzzels zijn stuk voor stuk spitsvondig bedacht, maarvergen niet het onmogelijke. Doorgaans geldt dat het idee belangrijker is dande uitvoering. Wanneer je eenmaal op de goede weg zit, dan lukt het praktischals vanzelf. Zit je in de verkeerde richting te werken, dan zul je flink wathinder ondervinden, al is er niet persé één juiste oplo ing naar het doel.Toch zijn er nog wel wat puzzels waarbij je, ondanks dat je eigenlijk de goedeoplo ing hebt, meerdere pogingen moet wagen om je idee goed tot uitwerking tebrengen. Voor mijn gevoel waren dat de mindere puzzels van het spel. Portal is overigens meer dan een aantal puzzels achterelkaar in oplopende moeilijkheidsgraad. Het spel kent een heuse verhaallijn dieje werkelijk weet te integreren en mi chien nog meer dan de puzzels, jemotiveert om vooral verder te blijven spelen. Je maakt in Portal deel uit vaneen soort experiment maar krijgt steeds het gevoel dat er meer achter schuilgaat dan je werkelijk denkt. Je hebt het gevoel continu bespied te worden eniemand te helpen die je helemaal niet te hulp wil zijn. Het klinische uiterlijk draagt bij aan de beklemmende sfeer van het spel. Het verhaal eindigt meteen prachtige climax maar is met een viertal uurtjes mi chien wel wat aan dekorte kant.Na die vier uur hoef je Portal overigens nog niet op tebergen, want van een aantal puzzels is een geavanceerde variant beschikbaar dienog heel wat hoofdbrekens zal veroorzaken. Ook zijn er speciale uitdagingenwaarbij je maar een beperkt aantal portalen mag gebruiken of een beperkteafstand af mag leggen. Verder kun je de verhaallijn nog eens doorlopen met hetcommentaar van de ontwikkelaars, die je wat intere ante weetjes verschaffenover de totstandkoming van deze zeer originele en uitdagende puzzelgame. Portalis een echte aanwinst en letterlijk de kers op de taart van The Orange Box.Hoewel we de vorige pagina nog zeiden dat anderhalf jaar te lang wachten was, mogen we eigenlijk niet klagen. Het heeft immers niet minder dan acht jaar geduurd eer er een opvolger van Team Fortre op de proppen zou komen. En we weten niet wat jullie er van vinden, maar acht jaar is best een hoop! Het resultaat mag er echter wezen.Oorspronkelijk was Team Fortre een modificatie voor de oude kla ieker Quake. Toch zullen de meeste mensen het spel eerder kennen van de gratis toevoeging op de eerste Half-Life: Team Fortre Cla ic. In 1999 was er al het plan om een opvolger hiervan te creëren, welke nota bene zelfs nog een subtitel kreeg die 'Brotherhood of Arms' luidde. Toch hield de ontwikkeling op in 2000, want Valve ging bezig aan de Source-engine. Een radiostilte van niet minder dan zes jaar volgde, toen men medio 2006 aan de wereld liet weten bezig te zijn aan de vernieuwde Team Fortre 2.
"So proud, so cocksure, prancing about with yer heads full of eyeballs!"
Toch is 'vernieuwd' mi chien niet helemaal het juiste woord. Het spelconcept is namelijk identiek gebleven. Nog steeds heeft het spel twee teams, de rode en de blauwe. Je kiest een kleurtje (de teams zijn exact hetzelfde), vervolgens pak je een kla e uit, om daarna bijvoorbeeld een speciaal voorwerp (dat kan een vlag zijn, maar ook geheime plannen) te stelen en deze terug te brengen naar je eigen basis, of om bepaalde plekken in het level in te nemen. Tot dusver geen verschil met Team Fortre Cla ic dus, want dit konden we bijna tien jaar geleden dus ook al.
Echter, werp één blik op de screenshots en je ziet het gelijk: de graphics! Weg zijn de serieuze soldaten die men op een gegeven moment in gedachten had. Daarvoor in de plaats heb je een negental briljant bedachte kla en, geheel in strip-vorm, die weliswaar grotendeels overeenkomen met het origineel, maar nu veel meer een eigen – geflipte - persoonlijkheid hebben. De cartooneske plaatjes geven het spel nu ook veel meer een eigen smoel, maar maakt het spelen het ook echt helemaal waard. We kunnen nu alvast verklappen dat Valve er enorm goed aan heeft gedaan om het spel zo te ontwikkelen.
"Then he used his fight-money to buy 2 of every animal on earth, andthen he hurtled them into a boat. And then he beat the crap out ofevery single one of them!"
Neem nou de Demo-man eens. Deze Schotse Cycloop, zoals hij zich graag noemt, is een whiskeyzuipende grote donkere zuiplap die wel raad weet met granaten en ander explosieve speeltjes. Zin in een knalfeest, zorg er dan voor dat je de demo-man in je team haalt. Van een geheel andere orde is de Heavy Weapons-gast. Gewapend met zijn enorme machinegeweer genaamd Sacha is dit niet al te snuggere Ru ische heerschap in staat om het halve vijandelijke team neer te sproeien, wat hij overigens maar al te grappig vindt. Letterlijk duizenden kogels vliegen je om de oren als deze gozer bezig is. Groot nadeel is dat mijnheer Heavy enorm log en traag is, wat dan ook gelijk zijn zwakke punt is.
BONK!
Je doet er dus verstandig aan om de Medic, voorzien van Duits (hoe kon het ook anders?) accent, achter de Heavy Weapons guy te zetten, om deze constant te genezen dankzij de healing gun. Spelers die sociaal ingesteld zijn voelen zich vast thuis bij deze kla e, want naast de gezondheid van anderen tot wel 150% aanbrengen kan de Medic ook nog de Übercharge gebruiken: een speciale power-up die de medic én zijn patiënt (om het zo maar even te noemen) voor tien seconden onoverwinnelijk kan maken.
Daarnaast heb je ook nog de Scout (lekker snel rennen), de Spy (lekker vermommen), de Soldier (lekker met raketten klooien), de Sniper (lekker van ver af dood en verderf zaaien), de Engineer (lekker afweergeschut bouwen) en last but certainly not least, de Pyro (lekker iedereen van het vijandelijke team in de fik zetten). Allen hebben ze hun eigen voors en tegens, en het duurt dan ook even voordat je alles van ze weet en het onder de knie hebt. Is dat je dat gelukt, dan staat er heel wat moois op je te wachten. En dat is, voor je het je al afvraagt, best lekker ja!
Team Fortre 2 is namelijk alles wat je gehoopt had op het gebied van cla -based shooters. In de basis mag het dan lijken op een spel wat in wezen niet veel verschilt met het origineel, het is vooral het vermakelijke misdaadsfeertje wat ondersteund wordt door de stripachtige graphics die het hem doen. Een revolutie is het allerminst, daarvoor bieden de speltypes en de slechts zes mappen (al heeft Valve al laten weten elke maand met meer te komen) te weinig nieuws met zich mee. Maar een extreem goed onderhoudende game die enorm mee kan draaien in de top van het genre, ja, dat is Team Fortre 2 zonder twijfel te noemen.
Overigens moet er nog een kanttekening gezet worden bij de Xbox 360-versie van Team Fortre 2. Momenteel heeft het spel namelijk te kampen met enkele flinke netwerkproblemen waardoor je regelmatig terug naar het hoofdscherm wordt geknikkerd midden in het spel, zonder dat daar een directe aanleiding voor is. Valve heeft echter een patch beloofd die deze problemen uit de weg zal helpen. Ook bespeurden we nog enkele vervelende bugs. Zo werden we een keer midden in een hek gespawnd, we konden geen kant op en ook niet van team wi elen omdat het andere team al aan zijn quotum zat. Op zo'n moment mis je ineens de simpele mogelijkheid om jezelf om zeep te helpen en te respawnen.