Hades is de best spelende game van het jaar

Je kent het wel. Althans, je kent het principe, want de uitwerking is in Hades van een ongehoord niveau. Het excelleert waar zo’n beetje alle concurrenten genoegen nemen met ‘goed genoeg’. Vergeet de zware lading van een woord als roguelike of -lite: Hades is een game voor eenieder die goed met controllers overweg kan.

Gevoel

Je speelt Zagreus, de zoon van Hades. Nou blijkt de wachter van de hel niet per se een geweldig vaderfiguur en een gezonde vader-zoon-relatie staat laag op zijn prioriteitenlijstje. Zagreus probeert dan ook in allerijl uit de hel te ontsnappen. Iedere poging klimt de charismatische godenprins uit zijn slaapkamerraam in de hoop het rijk der stervelingen te bereiken. Dat betekent een fikse tocht omhoog, gevuld met obstakels als listige vallen, eindbazen en een boel lastige keuzes.

Als je alle vijanden in een van de vele afgesloten ruimtes verslagen hebt dienen zich meerdere deuren aan, die ieder leiden naar een bepaalde upgrade. Kies je voor de route van meer health, extra geld of ga je voor een nieuwe vaardigheid? Wil je zo’n vaardigheid, een boon, dan heb je nog de keuze uit bepaalde goden. Deze goden, van zowel de boven- als onderwereld, bieden ieder zo hun eigen upgrades.

Zeus is van de krachtige elektrische aanvallen, terwijl Hermes voorziet in meer snelheid. Boons van Dionysus, de Olympische god van wijn en geestdrift, zorgen ervoor dat je vijanden een dodelijke kater krijgen. Er zijn naast de boons nog meer manieren om Zagreus te upgraden, waarvan de zes verschillende wapens het interessantst zijn. Die garanderen ieder een verfrissende manier van spelen door hun veelvoud aan verschillende speelstijlen.

Het is heerlijk om in Hades met wapens en boons experimenteren. De speelstijlen die je jezelf kunt aanmeten zijn na tientallen uren spelen nog steeds overdonderend divers. Je kunt bijvoorbeeld de standaardaanval van je speer dusdanig verbeteren in snelheid, kracht en voorkomen dat je met iedere druk op de knop een hele groep vijanden neermaait. Ook in dat opzicht waan je je een god in Hades. Hades voelt heerlijker dan met een pen te beschrijven valt.

Dat gevoel is lastig uit te leggen. De animaties op het beeldscherm en jouw input op de controller verworden tot een symbiose die je pas begrijpt als je haar ervaart. Dat zit ‘m in het simplisme van je aanvallen, waarvan je precies weet wanneer ze welke vijanden waar raken. Of in hoe je tijdens de animatie van een shield charge alvast de knop kunt inhouden voor de volgende shield charge. En in de dash, waarbij je precies weet waar je naderhand zult eindigen; je dasht door lava zonder er over na te denken.

De pixelprecieze beweeglijkheid van Zagreus tapt uit spiergeheugen waarvan je niet wist dat je het had.

Een lust voor het oog

De snelle actie garandeert waar visueel spektakel. Boons van Poseidon zorgen ervoor dat er letterlijke golven zeewater door de hellekamers klotsen. Met name tijdens eindbazen dansen vele verschillende soorten aanvallen tegelijkertijd over het scherm.

Maar Hades is ook op een andere manier mooi: de game druipt stijl. Ieder scherm barst van de kleur en kleine details. De game oogt bij vlagen als een soort interactieve kleurplaat. Ondanks het isometrische perspectief zijn er zelfs imponerende vergezichten te vinden in de spelwereld, en personages worden tijdens dialoog vergezeld van prachtige portretten.

De setting van Hades, letterlijk de Griekse onderwereld, is inhoudelijk tot in de puntjes uitgewerkt. Na iedere run keer je terug naar het paleis van Hades, dat fungeert als je thuisbasis. Gedrenkt in het rode water van de rivier Styx wordt Zagreus daar begroet door vele bekende mythologische figuren, onder wie Hades zelf - vaak met een cynische opmerking over doelloze ontsnappingspoging nummer zoveel. In dit huis van Hades komt de setting echt tot leven: er zijn vele kamertjes te ontdekken en mogelijkheden om vrij te spelen.

Het loont om tegen de Goden en andere inwoners van het huis te praten: je ontrafelt gaandeweg de mysteries van de onderwereld en de banden tussen personages. Zij komen prachtig uit de verf door scherpe, vaak venijnig ingesproken dialoog. Het is ook bijzonder om te zien hoeveel gesproken tekst er in deze game zit; de kans dat je een bepaalde zin twee keer hoort is echt heel klein.

De implementatie van zoveel goede dialoog moet ontzettend veel werk hebben gekost. De soundtrack verdient het eveneens apart vermeld te worden. De muzikale begeleiding varieert van zacht harpenspel in de House of Hades tot snoeiharde metal tijdens baasgevechten.

Nooit meer stoppen met spelen

Hades is vooralsnog alleen beschikbaar op de Switch en op pc. Ik speelde op een 144 hertz-monitor, maar de game haalde een framerate van boven de 500, ook tijdens heftige gevechten. Op de Switch draait de game uiteraard minder. Er is op heel drukke momenten sprake van wat beeldvertraging, maar dat is geen grote doorn in het oog. In die zin maakt het niet echt uit op welk platform je deze game koopt, al is het gebruik van een controller wel aan te raden.

Zijn er dan geen nadelen? Nee. Althans, niet echt. Hades heeft niet de emotionele lading van Supergiants eerste game, Bastion. Maar het schrijfwerk maakt dat helemaal goed met zijn humor en scherpte. Het enige wat ik graag nog had gezien was een co-op-modus. Aan de andere kant zijn de arena’s daar niet echt voor gemaakt; zo’n co-op-modus vergt een hele andere ontwerpfilosofie.

Het is lang geleden dat een game me zo greep als Hades. Het is nog langer geleden dat ik een game speelde die alsmaar beter leek te worden. Met inmiddels bijna vijftig uur op de teller weet ik precies wat ik van Hades kan verwachten. Maar niets zorgt ervoor dat ik wil stoppen met spelen, een sentiment dat de endgame en het verhaal nog altijd uitstekend faciliteert. Hades is een zeldzaam totaalpakket. Niet eerder durfde ik een game zo makkelijk aan te raden.

2020 is een lastig jaar. Trakteer jezelf.

Hades is nu beschikbaar voor Switch en pc.

Meer reviews:

Conclusie

10

Legendarisch

Conclusie

Hades speelt zo, zó ontzettend vloeiend. Maar bovenal is het knap dat dit spel verder niets te wensen overlaat. Stijl, muziek, verhaal, setting, herspeelbaarheid: Hades is zo breed als het diep is en blinkt overal in uit. Zo ongenaakbaar in afwerking zijn games zelden.

Plus- minpunten

Setting en lore

schrijfwerk en voice-acting

geweldige muziek

veel speelstijlen en upgrademogelijkheden

bijna oneindig speelbaar

speelt als een trein

prachtige stijl

Een co-op-modus was leuk geweest