Een roodharig mannetje met puntoortjes, een verlaten kerker en een vliegend bolletje als hulpje; even lijkt het alsof Double Fine in een inspiratieloze fase een ode probeert te brengen aan de oude The Legend of Zelda-games. Maar dan met een koddige stijl en dito humor. Al snel blijkt echter dat Hack ‘N’ Slash het niet zo nauw neemt met genreconventies en met één mechaniek je gehele gedachtegang verandert. In plaats van een zwaard krijg je namelijk de beschikking over een enorme USB-stick. Met dat wapen kun je de achterliggende code van een object tevoorschijn halen en veranderen, oftewel hacken. Hack ‘N’ Slash, pun intended, dus.
Voorbeeldje: je staat voor een gesloten deur, je raakt de deur met je stick en er verschijnt vervolgens een schermpje waarmee je de OPEN status van de GateDoor-variabele om kunt zetten van false naar true. Vervolgens gaat de deur open. Hetzelfde geldt voor allerlei andere objecten. Zo kun je het gedrag van NPC’s aanpa en, bepalen hoeveel vuurballen er gespawnd worden of invullen hoeveel hartjes je krijgt als je een struikje in de fik zet. Hoe creatiever je als hacker denkt, hoe mooier het resultaat. Wees echter niet bang dat deze hack-krachten je een overdaad aan vrijheid geven. Hack ‘N’ Slash is namelijk niet de actie-RPG die je in eerste instantie zou verwachten. Het is een inventieve puzzelgame, waarbij je creatief moet omgaan met je krachten en de achterliggende codes van alle objecten.
Puzzelen als een programmeur?
Heb je nog nooit in je leven met C++, Javascript of een andere programmeertaal gewerkt? Geen probleem. Double Fine confronteert je niet met ellenlange informatica-handleidingen. Alles wordt op een natuurlijke, logische wijze aan je voorgelegd en het is in veel gevallen aan jou hoe diep je wilt gaan. Wil je een vijand doodmaken door zijn health op 0 te zetten? Dat kan. Wil je een vijand zo programmeren dat hij jou beschermd en anderen aanvalt. Dat kan ook. Hack ‘N’ Slash is heerlijk toegankelijk, maar nodigt je tegelijkertijd ook uit om te experimenteren.
De uitdaging ligt bij Hack ‘N’ Slash niet in hoe goed of slecht je kunt programmeren. Mi chien leer je gaandeweg wel degelijk iets over de logica van programmeren, maar uiteindelijk is Hack ‘N’ Slash gewoon een puzzelgame die je een probleem en enkele hulpmiddelen voorschotelt. Ook later in de game, wanneer je echt diep in de code moet graven om een puzzel op te lo en, kom je goed weg zonder programmeerervaring.
De game excelleert vanwege een aantal slimme puzzels, maar slaat ook regelmatig de plank mis. Er zijn puzzels waarbij het aanpa en van codes direct leidt tot de oplo ing, maar er zijn ook puzzels of obstakels die wat meer traditioneel loop- en zoekwerk vereisen. In het eerste geval vraagt de game om het uiterste van je denkvermogen, in het tweede geval voel je je een speler van de zoveelste 2D-puzzelgame. Derhalve mist Hack ‘N’ Slash vooral een gevoel van samenhang.
Hacken en zagen
De kracht van Hack ‘N’ Slash zit hem in de insteek dat je actief kan spelen met genreconventies. Ironisch gezien is de zwakte juist dat de game nog steeds te veel vervalt in genreconventies. Puzzels worden regelmatig onderbroken door oppervlakkige platformgameplay of dat frustrerende backtracken. Het 2D-avonturenjasje van Hack ‘N’ Slash zit de bijzondere hackmechaniek te veel in de weg. Dat geldt ook voor het verhaal: in het begin lach je nog om de leuke woordgrapjes en de flauwe invulling van een Zelda-achtig narratief, maar later in de game skip je elke dialoog steeds sneller. Het ontbreekt die typische Double Fine-humor in Hack ‘N’ Slash aan inhoud. Wat wel gedurende de hele game overeind blijft is de kleurrijke, sympathieke grafische stijl. In combinatie met de effecten van alle hackkrachten vormen de bo en, kerkers en moera en een charmant geheel.
Het grootste euvel van Hack ‘N’ Slash is echter dat je gehinderd wordt door technische slordigheden of dat het leveldesign gewoon net niet goed genoeg uit de verf komt. De kans bestaat dat je in een object vast komt te zitten en een gehele puzzel opnieuw moet oplo en, omdat je simpelweg geen andere keus hebt dan het level te resetten. Hack ‘N’ Slash geeft je de illusie dat je met hackkrachten alle controle hebt, en dat is een verfri ende insteek, maar het is vaak te makkelijk om de game ‘kapot’ te hacken. Het zal bij het werk van een programmeur horen dat je zo diep in je code zit dat het op een gegeven moment gewoon in elkaar stort, maar als je gewoon een platform tegen een ander platform wilt zetten verwacht je niet dusdanig vast te komen zitten dat je opnieuw moet beginnen.
Desondanks verdient Hack ‘N’ Slash alle lof om zijn op het eerste gezicht zo simpel lijkende twist. Het zorgt meerdere malen in de game voor een uitdagende, unieke en verfri ende puzzelervaring. In zoverre zelfs, dat je daadwerkelijk het gevoel krijgt dat je een hacker bent. Helaas blijft de gedachte je achtervolgen dat je een experiment aan het spelen bent dat eigenlijk meer geschikt is als modding-tool. De Zelda-insteek die Double Fine heeft gekozen werkt natuurlijk goed als marketing-vehikel, maar komt vooral flauw en geforceerd over. Negeer je echter alle context, dan staat er nog steeds een uitstekende puzzelgame.