Greed Corp is het eerste spel dat zich situeert in het Mistbound-universum, een fantasiewereld waarin de Nederlandse ontwikkelstudio W! Games veel van zijn toekomstige games hoopt te situeren. Nu is een turn-based strategiegame niet het meest voor de hand liggende genre om een nieuwe wereld eens goed op de kaart te zetten. Het blijft een beetje een niche waarbinnen het ook nog eens lastig is om een intere ant verhaal te vertellen. Toch weet de gameplay van Greed Corp perfect neer te zetten waar het om draait in Mistbound.
Mistbound is een apocalyptische maar tegelijk sfeervolle wereld waarin vier facties vechten om de schaarse grondstoffen. De wereld is bezaaid met gigantische mijncomplexen die al het land stukje bij beetje ten gronde richten. En juist deze kwinkslag uit het Mistbound-universum is in Greed Corp het unieke spelelement: de vernietiging van het landschap.
Het landschap van Greed Corp bestaat uit hexagonale tegels van verschillende hoogtes, die als een soort pilaren uit de mist omhoog rijzen. Bovenop die pilaren speelt de actie zich af. Door harvesters te plaatsen, die nodig zijn om aan grondstoffen te komen, wordt het landschap stukje bij beetje vernietigd. Elke beurt zakken de pilaren rondom zo'n harvester één niveau omlaag, tot ze uiteindelijk in zullen storten.
Een ingestorte pilaar komt nooit meer terug, waardoor het speelveld tijdens een potje Greed Corp al maar kleiner wordt. Bij het plaatsen van harvesters dien je alvast rekening te houden met welk deel van het speelveld uiteindelijk vernietigd zal worden, zodat je je eenheden en gebouwen zo positioneert dat ze niet mee de afgrond in donderen. Om aan nieuwe grondstoffen te komen, zul je je continu moeten verplaatsen om andere delen van het landschap te ontginnen en te vernietigen.
Beperkte middelen
Het steeds verder inkrimpende landschap dwingt de spelers uiteindelijk naar elkaar toe, waarna er een verhitte strijd los zal barsten om de laatste paar tegels. Dit bepaalt wie uiteindelijk als winnaar uit de bus komt. De middelen die Greed Corp ter beschikking stelt om elkaar te bevechten, zijn uiterst beperkt. Je hebt allereerst de standaard loopeenheid, de walker, waarmee aangrenzende pilaren kunnen worden ingenomen. Staan daarop walkers van je tegenstander, dan krijgt degene die met de meeste walkers de tegel. Er komen geen dobbelstenen aan te pas, alles in Greed Corp is bij voorbaat zo klaar als een klontje.
Verder zijn er eigenlijk geen eenheden in Greed Corp, behalve een vliegtuig dat gebruikt kan worden om walkers over een grotere afstand, bijvoorbeeld over een ravijn, te verplaatsen. De rest van de eenheden verplaatsen zich niet. Er is een armory die je in staat stelt walkers te maken en een kanon waarmee binnen een bepaalde cirkel geschoten kan worden. Het kanon vernietigt het landschap en een aantal walkers, maar het is duur en tijdrovend om ermee een hele pilaar omlaag te schieten. Je betaalt immers per kogel. Hij komt eigenlijk vooral van pas wanneer een pilaar al bijna ten einde is, of om het aantal walkers te reduceren tot net onder het aantal waarmee jij aanvalt.
En daar houdt Greed Corp op qua mogelijkheden. Dus maar één eenheid, drie gebouwtjes en één hulpvliegtuigje. Maar wat Greed Corp tekort komt aan aantallen, dat compenseert het aan diepgang binnen deze mogelijkheden. Hierin lijkt Greed Corp meer op een bordspel, dan op een gewoon turn-based strategiespel. De regels heb je snel genoeg door, maar voordat je alle dingen weet waar je rekening mee moet houden, ben je heel wat potjes verder.
Overigens is de tutorial waarmee de spelregels uitgelegd worden vrij karig. Alle functies worden weliswaar geïntroduceerd, maar het waarom blijft achterwege. Na de tutorial blijf je met vraagtekens achter, die gelukkig tijdens het echte spelen snel genoeg opgehelderd worden.
Vooruit denken
Om te winnen zul je echt moeten vooruit denken, kijken welke delen van het landschap nog overeind staan bij je volgende beurt. Je harvesters zo plaatsen dat je wel veel geld binnenhaalt, maar dat er ook nog land overblijft om op te staan. En je gebouwen zo plaatsen dat ze niet binnen enkele beurten al in het ravijn donderen. Niets is zo vervelend dan je dure, pasgebouwde kanon in de afgrond te zien storten.
Greed Corp kent een uitgebreide campagne die je een hele reeks gevechten aanbiedt tegen één, twee of drie tegenstanders van uiteenlopende moeilijkheidsgraad. Greed Corp wordt echter pas echt leuk in de multiplayer. Dit kan zowel online als lokaal en door een limiet van één minuut per beurt hoef je nooit heel lang te wachten. Pas bij echte competitie leer je de meest listige tactieken kennen. Snel naar het veilige eilandje van je tegenstander hoppen om er een harvester neer te zetten die vervolgens het hele eilandje met de grond gelijk maakt, er is bijna niets leukers dan dat.
Op de lange duur breekt de compacte spelformule Greed Corp enigszins op. Je hebt van het begin af aan alle mogelijkheden tot je beschikking en eigenlijk alleen de maps en het aantal tegenstanders verandert. Net als bij een bordspel ben je op den duur door je strategieën heen en op dat moment moeten er eigenlijk nieuwe regels bijkomen, getuige de vele uitbreidingen die er bijvoorbeeld voor Catan of Carca onne beschikbaar zijn. Maar voor je zover bent in Greed Corp, heb je al meer dan genoeg waar voor je geld gehad.