Laten we meteen maar beginnen met te zeggen dat EA er jammer genoeg niet in is geslaagd dit te doen. EA is er zelfs nauwelijks in geslaagd een redelijke game te maken. Eigenlijk is dit meteen al te merken aan de titel. Waarom heeft een game die niet de opvolger is van de kla ieke James Bond 007: Goldeneye op de N64 toch de naam Goldeneye gekregen. Je hoeft natuurlijk niet lang na te denken dat EA met deze titel probeert gamers aan te trekken die de oorspronkelijke Goldeneye gespeeld hebben. Of de game ook werkelijk overeenkomsten vertoond of ook maar in de buurt komt bij zijn naamgenoot maakt niets uit, want verkopen doet het toch wel.
Het aspect dat deze game zo uniek en origineel had kunnen maken, het feit dat je de bad guy speelt, is jammer genoeg niet goed uitgewerkt. De intro geeft een vage indruk van hoe de agent die je speelt kwaadaardig geworden is, maar wat voor motief hij heeft om wraakzuchtig te zijn blijft achterwege. Wanneer je eenmaal gerekruteerd bent door de bekende crimineel Auric Goldfinger begin je voor het eerste te spelen als bad guy. Hoe merk je dat?, zul je je mi chien wel afvragen. Om eerlijk te zijn merk je er eigenlijk bar weinig van. De wijze waarop je de game speelt is eigenlijk hetzelfde als wanneer je een good guy bent. De game beloont je wel voor agre iviteit en algemene 'evilheid', maar aangezien je net als in elke andere FPS je vijanden op de standaard manieren moet doden, is dit behoorlijk overbodig. Natuurlijk is het gebruiken van je tegenstander als menselijk schild niet echt lief, maar dit gegeven wordt net zo goed door heilige boontjes uit andere games gebruikt.
Natuurlijk is het wel te merken dat je aan de verkeerde kant vecht. Zo zul je verschillende bekende criminelen uit oude Bond films tegen komen, die je zowel zullen bijstaan als tegenwerken. De grootste schurk is Dr. No, welke de directe vijand is van Goldfinger. Je speelt dus als een bad guy, maar je grootste vijand is ook een bad guy. Het verhaal is ineens niet veel anders dan een gewone James Bond game. Andere bekende karakters, zoals M, Scaramanga, Xenia Onatopp en Oddjob zullen langskomen tijdens de cutscenes, maar hun aanwezigheid voegt eigenlijk niets toe aan het verhaal. De cutscenes waarin ze voorkomen geven een leuke en net wat andere kijk op de vergelijkbare scenes uit de films, maar kunnen niet verhullen dat het verhaal gewoonweg flinterdun is.