Toen de oorspronkelijke versie van GoldenEye 007 veertien jaar geleden op de Nintendo 64 uitkwam, waren first-person shooters nog niet en ma e vertegenwoordigd zoals vandaag de dag. Hoewel de game tegenover huidige maatstaven mi chien minder goed overeind blijft, is de splitscreen multiplayer voor vier spelers nog steeds ongeëvenaard. Dat kunstje wist de vorig jaar verschenen versie al dunnetjes over te doen op de met weinig shooters gezegende Wii. Nu moet GoldenEye 007: Reloaded op de krachtigere consoles de concurrentie echter aan met een waslijst aan andere schietspellen.
De serie weet zich te onderscheiden van andere spellen in het genre met een mix van stealth en actie. Hoewel hij het er soms op laat lijken, is James Bond geen Rambo. Het liefst geniet hij van een wodka martini (“shaken, not stirred” natuurlijk) in zijn ene hand en een mooie vrouw in zijn andere, maar met een Walther P99 kan hij ook goed overweg. Een goed James Bond-spel maakt gebruik van beide aspecten van zijn personage om een emotionele achtbaanrit te creëren. Als het ware moet hij een gebouw via het dak binnen komen vallen, een paar vijanden ongehoord uitschakelen, daarna in zijn smoking op de benedenverdieping een feestje bijwonen, wat drinken, een vrouw versieren en al knallend via de achterdeur weer verdwijnen.
Tempoverdeling
Deze tempoverdeling weet dit spel vooral in het beginlevel en in de laatste paar levels te etaleren. Hierin heb je in de meeste gevallen de keuze of je de vijanden stiekem een voor een uitschakelt of dat je de confrontatie opzoekt met zwaarder geschut. Ventilatieschachten laten je de rechtstreekse confrontatie uit de weg gaan en zorgen ervoor dat de meeste vijanden stilletjes uitgeschakeld kunnen worden. Wanneer je toch gezien wordt, breekt de hel alsnog los en moet je niet alleen de oorspronkelijke tegenstanders verslaan, maar ook nog eens de versterkingen die ingeroepen zijn. Op dit soort momenten is de game het sterkst. Het laat de uitvoering volledig aan jou over. Zolang je maar de opdracht voltooit.
Op veel andere momenten voert non-stop actie de boventoon en is het spel vrij lineair. Hier vertoont de serie zijn kleerscheuren, want hoewel James Bond ooit een schoolvoorbeeld voor andere actiegames op de consoles was, is hij (zeker deze generatie spelcomputers) inmiddels aan alle kanten voorbijgestreefd. Wat vooral storend is in deze game, is het ontbreken van een mogelijkheid om de hoek om te leunen om de boel goed te kunnen observeren en het gebrek aan zichtbare impact dat je kogels hebben. Daarnaast verdwijnen de lijken van neergeschoten tegenstanders na enkele seconden al voor je ogen. Iets dat echt niet meer thuishoort in een spel van deze tijd.
Nieuw, maar niet overal verbeterd
De singleplayer laat ruimte over voor herspeelbaarheid. Wanneer je het verhaal op een hogere moeilijkheidsgraad wilt spelen, krijg je er elk level extra optionele doelstellingen bij om te voltooien. Dit nodigt uit voor de verdere verkenning van de omgevingen om bijvoorbeeld sluiproutes te ontdekken of computers te hacken. Verwacht overigens niet te veel gadgets in het spel. Buiten een smartphone om foto’s mee te maken en apparatuur mee te hacken, reist Bond licht. Hiermee sluit de game aan op de nieuwe versie van James Bond, zoals hij door Daniel Craig in de films wordt neergezet. Craig neemt voor dit spel dan ook de hoofdrol over van Pierce Brosnan.
Er zijn met de wi eling van het hoofdpersonage nog maar weinig uit het origineel herkenbare elementen. Het verhaal en de locaties zijn nog wel op het kla ieke spel geïnspireerd, maar ze hebben een drastische metamorfose ondergaan. Dit uiteraard om mee te kunnen komen met de huidige grafische verwachtingen. Overigens hoef je er niet op te rekenen dat je omver geblazen wordt door de pracht en praal. Hoewel de game er niet slecht uitziet, valt deze duidelijk in de middencategorie. Niet heel bijzonder dus.
De enige echt noemenswaardige aanvulling ten opzichte van de versie voor de Wii is MI6 Ops. In deze uitdagingen moet je zo snel mogelijk en onder bepaalde voorwaarden een sectie uit het spel doorspelen. Zo moet je de ene keer een computer verdedigen tegen een stroom aan vijanden terwijl het apparaat data downloadt en moet je in de volgende uitdaging iedereen ongezien uitschakelen. De opzet van de uitdagingen doet een beetje denken aan Deniable Ops uit Splinter Cell: Conviction, maar is noch zo sterk, noch speelbaar in coöp. Je kunt wel zelf een hoop variabelen instellen om de moeilijkheidsgraad te bepalen, waaronder het aantal vijanden, hun agre ie en hoeveel kogels je kunt weerstaan.
Waar het echt om gaat
Waar iedereen natuurlijk echt benieuwd naar is, is hoe de multiplayer zich nog staande weet te houden. Matig eigenlijk. Terwijl vroeger juist gekeken werd naar GoldenEye als inspiratie voor de multiplayer, heeft deze versie van GoldenEye duidelijk zijn inspiratie bij andere shooters vandaan gehaald. Met weinig echt originele elementen blijft het online gedeelte van het spel achter bij de huidige concurrentie. Het vinkt wel gewoon alle vakjes af wat betreft verwachtingen van een multiplayer, maar stiekem hadden we toch op iets meer gehoopt van dit iconische spel.
Er is een grote verscheidenheid aan spelmodi aanwezig en je verdient ervaringspunten voor elke kill die je maakt en voor het behalen van verschillende doelstellingen. Het is alleen jammer dat het matchmaking-proces nogal brak werkt (in ieder geval op de PlayStation 3). Het komt regelmatig voor dat je alleen in een server zit, terwijl je vlak daarvoor nog in een volle server zat. Daarnaast zit er regelmatig een soort lag in de potjes, waardoor het lopen en schieten vaak niet lekker gaat. Hier wordt hopelijk nog wel naar gekeken door de ontwikkelaar, want dit had niet mogen gebeuren.
Gelukkig is de offline multiplayer voor maximaal vier spelers vrij van bovenstaande problemen. Hier restaureert de game een gedeelte van zijn oude glorie. Er is een iets beperktere keuze in spelmodi dan bij de reguliere multiplayer, maar daar komt wel voor in de plaats dat je, net als bij MI6 Ops, zelf de spelopties kunt bepalen. Zo kun je bijvoorbeeld instellen dat alleen maar headshots schade doen of kun je de granaten laten stuiteren als explosieve stuiterballen. De splitscreen multiplayer is mi chien niet zo iconisch als vroeger, maar deze opties garanderen nog steeds spelplezier tot in de late uurtjes. En dat is zoals we ons GoldenEye 007 herinneren.
GoldenEye 007: Reloaded is getest op de PlayStation 3.