De eerste twee God of War-delen waren nauwelijks te overtreffen, maar Sony’s Santa Monica Studio is er toch in geslaagd. Een bizarre prestatie met een bizarre creatie die getuigt van de kundigheid van deze studio binnen het actiegenre. Zo is de cinematografie zeer vernieuwend, het oog voor detail verbluffend en weten zelfs beproefde concepten fris aan te voelen. Want ook al lijkt het spel veel van de spelconcepten te herhalen uit de eerdere delen, toch verdwijnt het gevoel dat je aan het herkauwen bent binnen luttele minuten. Natuurlijk is de kern van het vechtsysteem hetzelfde gebleven, maar een succesvolle formule rigoureus veranderen is nergens goed voor.
Griekse tragedie
Wij worden er mi chien blij van, voor Kratos is het natuurlijk één en al doffe ellende. Het is een kla ieke Griekse tragedie, maar het is maar de vraag of Sophokles of Euripedes zich hier aan had willen wagen. Diegenen die het eerste en het tweede deel niet gespeeld hebben zouden eigenlijk eerst de HD-remakes moeten gaan spelen. Voor iedereen die toch zo koppig is om aan het derde deel te beginnen zonder kennis van de voorgangers: ook aan jullie is gedacht. Vooraf worden de gebeurteni en uit één en twee nog eens beknopt samengevat. Ook voor wie de eerste delen wel gespeeld heeft, is dit een handige opfri ing.
Als slotstuk van de trilogie knoopt de game alle lo e eindjes aan elkaar en gelukkig is er rekening gehouden met de continuïteit van het verhaal. Dat het verhaal een sterkere rol is gaan spelen in de spelbeleving wordt steeds duidelijker naarmate je het einde van de game nadert. Zo komt er een einde aan de strijd tu en de titanen en de goden en ook aan de strijd tu en vader en zoon, tu en Zeus en Kratos. De gebeurteni en van dit deel zullen de antieke wereld opschudden als nooit tevoren. De doos van Pandora maakt weer zijn opkomst, de vlam van Olympus speelt een belangrijke rol en Athene, de Godin van de Wijsheid, maakt wederom haar opwachting.
Het verhaal biedt een mooi excuus voor alle slachtpartijen die de werkelijke drijfveer vormen achter God of War, met extreem gewelddadige sterfscènes van zowel kleine vijanden als goden. Extreem geweld is onlosmakelijk verbonden met God of War en dit laatste deel gaat verder dan ooit tevoren. Ingewanden, kapotgeslagen gezichten, afgerukte hoofden; uiteindelijk heb je meer rood vlees gezien dan de gemiddelde slager. Gelukkig is het wel zinvol geweld. Zo doet het hoofd van zonnegod Helios geweldig dienst als zaklantaarn.
Meer is beter
Na een overweldigende introductie, waarbij Kratos op het lichaam van Gaia strijdt met onder andere de god Poseidon in een poging de top van de berg Olympus te bereiken, lijkt de game te vervallen in een herhalingsoefening van het tweede deel. Wederom begin je met alle krachten die je aan het einde van het vorige deel had, wederom val je weer uit de gratie en wederom verlies je het gros van je krachten en wapens. Na van de berg gegooid te zijn door Zeus en jezelf uit de rivier Styx gesleept te hebben, sta je weer aan de voet van een nieuw avontuur. Links en rechts vallen er lichamen uit de lucht tegen de achtergrond van een enorme gelijkenis van Hades. De schaal daar heb je al even aan kunnen wennen toen je op weg naar de top van Olympus was vergezeld van wandelende wolkenkrabbers uit de oudheid. Het gevoel toch weer aan meer van hetzelfde te beginnen komt hier even in je op, om kort daarna alweer als sneeuw voor de zon te verdwijnen.
De game is namelijk niet alleen het sluitstuk van de trilogie, maar ook verreweg het beste deel van de drie op ieder vlak. Het tempo waarin de game reguliere gevechten afwi elt met omgevingspuzzels en eindbazen is beter geworden. Daarnaast zijn er ook een hoop nieuwe elementen toegevoegd om te voorkomen dat je het gevoel krijgt in een patroon te vervallen. Zo moest je eerder al korte stukken zwemmen, klimmen of aan kettingen hangen, maar nu zijn daar nog andere spelelementen bijgekomen. Denk aan het moeten overbruggen van een kloof door aan harpijen te hangen of pikdonkere ruimtes die je met een lantaarn moet belichten om niet alleen je weg te vinden, maar ook de vijanden te kunnen zien. De meest omvangrijke vernieuwing is dat je nu op bepaalde momenten ook daadwerkelijk kunt vliegen. Geen lullige zweefpartij, maar een minutendurende vlucht langs de Chain of Fate, de ketting die Olympus met de onderwereld verbindt. Hierbij moet je enorme rotsblokken ontwijken, uit de handen blijven van een titaan en intu en jezelf door kleine doorgangen zien te persen.
Vechtersbaas eerste kla e
Hoewel we hadden verwacht dat er een dozijn aan nieuwe wapens en krachten in de game zouden zitten, hadden we niet durven dromen dat het vechtsysteem ook nog aanzienlijk verbeterd zou worden. Niet alleen zijn alle wapens nu te allen tijde daadwerkelijk nuttig, ook de manier waarop je er tu en wi elt is anders. Kon je eerst slechts één ander wapen direct gebruiken zonder tu enkomst van het menu, nu kun je rechtstreeks tu en alle wapens wi elen zonder de actie te moeten pauzeren. Omdat iedere magische kracht nu gebonden is aan een specifiek wapen èn met de rechter trigger gebruikt moet worden, zijn ook deze stukken makkelijker te gebruiken in het heetst van de strijd. Jammer is wel dat je uiteindelijk over drie wapens beschikt die nauwelijks van elkaar verschillen, hoe fijn ze ook spelen. Het vierde wapen, de Nemean Cestus, verschilt gelukkig wel wezenlijk van de anderen en leent zich voor uitzonderlijk sterke aanvallen op de korte afstand. Alleen met deze handschoenen kun je het zogeheten Obsidiaan kapot slaan, wat nodig zal zijn voor het verslaan van vijanden met schilden en het oplo en van bepaalde puzzels.
Kratos zou niet de chagrijnige kale knakker zijn waar we allemaal van houden als hij niet ook over een aantal nieuwe moves zou beschikken. Hoe heerlijk is het bijvoorbeeld om op de rug van een Cycloop te springen om deze vervolgens met me teken te bedienen. Een steek hier en hij zwaait wild om zich heen, een steek daar en hij verplettert alles wat zich voor hem bevindt. Niet alleen de Cycloop is op zeer grove wijze te berijden, je kunt ook Cerberus inzetten als wapen om je vijanden te bedekken met helse vlammen. Of wat te denken van de mogelijkheid om kleinere vijanden op te pakken om ze vervolgens als stormram te gebruiken? Geen simpele gimmick, maar zelfs nodig om één van de Challenges of Olympus te voltooien. Deze uitdagingen zijn overigens pas beschikbaar na het uitspelen van de game, zodat je genoeg oefening hebt gehad.
Filmisch
Datgene dat bijna net zo sterk is als de gameplay zelf, is de cameravoering. De ontwikkelaar heeft hier een waar kunststukje van gemaakt. Sony Santa Monica weet dondersgoed dat de wijze waarop een verhaal verteld wordt net zo belangrijk is als het verhaal zelf. Scènes vanuit de ogen van Kratos of één van je vele slachtoffers terwijl je nog lustig op de knoppen ramt, geven je zo’n heerlijk filmisch gevoel dat je zowel met liefde als in shock de meest gruwelijke dingen ziet gebeuren. Een prachtige panoramische zoom van de oneindig lijkende brandende vlaktes van Tartarus tonen niet alleen de kracht van de grafische engine, maar versterken ook het gevoel voor drama van de game. Van weinig games kan gezegd worden dat het camerawerk zorgt voor zowel innovatie in de speelwijze als een immens sterke sfeer. God of War III is er daar één van. Hoewel de camera meestal briljant is gepositioneerd, komt het af en toe voor dat hij dusdanig opgesteld staat dat je onnodig in ravijnen valt. Dit is jammer, maar valt vooral op omdat de rest van het spel zo foutloos en afgewerkt is.
Een emotioneel afscheid
Met deze laatste God of War-game nemen we afscheid van Kratos, boegbeeld van één van de beste gameseries van het afgelopen decennium. Santa Monica verzekert ons dat dit de laatste keer is dat we Kratos zullen zien (op een DLC-pakketje na). En we zullen ze maar op hun woord geloven. We hadden ons geen laatste avontuur kunnen wensen dat meer episch of memorabel zou zijn geweest dan dit. Het is het beste, meest gore en weldoordachte avontuur tot op heden en brengt een kwaliteit met zich mee die vrijwel ongekend is. Is de game bijster vernieuwend? Niet echt. Maakt dat uit? Absoluut niet.