Het originele God of War was een paar jaar terug een vrij onverwachte topper van formaat. Het team van SCEA Santa Monica had zowaar één van de beste third-person hack-and-slash titels op de Playstation 2 uit de mouw weten te schudden, een spel dat makkelijk de concurrentie aan kon met grootheden als Devil May Cry en Ninja Gaiden. Je moet van goeden huize komen om vervolgens een vervolg klaar te stomen dat het origineel op elk punt overtreft, iets waar de makers van Devil May Cry bijvoorbeeld in faalden. SCEA Santa Monica kreeg het echter in twee jaar tijd toch voor elkaar!
Op het eerste gezicht is God of War II geen wezenlijk andere game dan het eerste deel. Zowel op grafisch vlak als qua besturing en interface zijn er maar weinig verschillen op te merken. Er zijn weliswaar wat nieuwe bewegingen, wapens en magische aanvallen toegevoegd, maar die maken geen wezenlijk verschil in de gameplay. Dat God of War II toch echt een slag beter is dan zijn voorloper merk je ook pas als je het spel een aantal uurtjes speelt. Wanneer je net dacht de mooiste locatie in de game gezien te hebben, is de volgende nog mooier. De ene puzzel is nog ingenieuzer dan de andere. Heb je net een zeer imposante eindbaas verslagen, staat binnen de kortste keren de volgende alweer voor de deur die nog groter, sterker en verra ender uit de hoek komt. God of War II is God of War².
God of War II begint kort na het einde van de eerste game en in het begin is Kratos dan ook op volle kracht. In een spetterende opening cène, waarin Kratos een gigantisch levend standbeeld verslaat, zien we hoe hij door Zeus persoonlijk om de tuin wordt geleid. Kratos verliest al zijn krachten door van Zeus het Zwaard van Olympus aan te nemen en wordt uiteindelijk door Zeus met ditzelfde zwaard gedood. Maar de dood betekent in de Griekse mythologie doorgaans niet het einde. In de onderwereld krijgt Kratos hulp van Gaia, een van de Titanen, wie Kratos adviseert om zijn lot te veranderen door de Sisters of Fate op te zoeken en Zeus alsnog te verslaan. Net als in het eerste deel krijg je gedurende je lange reis richting de Sisters of Fate langzaam maar zeker je krachten terug. Nieuwe moves, magische aanvallen, vleugels om langere afstanden mee te overbruggen en de Rage of the Titans, waarmee je tijdelijk extra krachtige aanvallen kunt doen, komen al spelende tot je beschikking. Veel van je aanvallen en mogelijkheden waren ook al in de eerste God of War aanwezig, zij het vaak in een iets ander jasje. Nieuw is onder andere de mogelijkheid om met de Golden Fleece projectielen van tegenstanders af te weren door ze te blokkeren nét voordat ze je raken. Zo kun je aanvallen van Gorgons, slangachtige wezens die je met hun blik in steen veranderen, weerkaatsen waarna de Gorgons zelf in steen veranderen.
Ondanks de paar nieuwe mogelijkheden zijn de gevechten in God of War II niet heel verschillend van het eerst deel. Je zult voornamelijk dezelfde aanvallen uitvoeren, zoals de bekende vierkantje-vierkantje-driehoekje aanval die nog steeds erg krachtig blijkt. De meeste speciale moves duren qua uitvoering te lang om ze in het heetste van de strijd te gebruiken, omdat je vaak al een tegenaanval te verduren krijgt voordat je eigen aanval helemaal is voltooid. Op de normale moeilijkheidsgraad zijn de gevechten ook niet zo pittig dat je het allemaal perfect hoeft te doen en echt je aanvallenpakket tot het uiterste moet benutten. Wanneer je er echt even niet uitkomt bieden vooral magische aanvallen en de Rage of the Titans uitkomst. Op hogere moeilijkheidsgraden zul je natuurlijk wel wat meer moeten doseren, maar die zijn dan ook bedoeld voor de echte bikkels.
Wanneer tegenstanders bijna het loodje leggen, verschijnt er vaak een icoontje van de cirkeltoets boven hun hoofd waarmee je een korte minigame kunt inschakelen om de tegenstander stijlvol om te leggen. Dit komt vaak neer op button bashen, een juiste sequentie knoppen indrukken of bewegingen maken met de analoge sticks. Deze minigames verschillen niet heel erg van de eerste God of War, al zijn sommige finishing moves wel erg spectaculair om naar te kijken: zo is er een vijand die je over zijn eigen wapen heen spiest nadat je dit wapen in de grond hebt gestampt. Ja mensen, God of War II is nog steeds minstens zo'n bloederige game als zijn voorloper en ook een paar borsten wordt niet geschuwd. De met bomen begroeide buste van Gaia bijvoorbeeld zal een verpletterende indruk achter laten. Maar God of War II is niet alleen maar bloed en gevechten, de puzzels vormen een minstens zo belangrijk spelonderdeel en zitten minstens zo slim in elkaar als die van het eerste deel. Leuk is vooral dat geen van de puzzels precies dezelfde aanpak vergt als de vorige puzzel; je zult telkens goed moeten kijken naar de omgeving en soms écht na moeten denken voordat je verder komt. Toch komen de puzzels geenszins geforceerd over, want ze zijn op een prachtige manier geïntegreerd met de omgeving en soms zelfs met de gevechten.
De gevechten met de vele eindbazen zijn ook puzzels op zich en vergen in de meeste gevallen meer tactiek dan louter erop in hakken. Bij de paar eindbazen waarbij je wel moet hakken tot je een ons weegt, vraag je je daardoor wel vrij snel af of je wel op de goede weg zit. Een balkje met de gezondheid van je eindbaas is in God of War II namelijk niet aanwezig. Het zoeken van alle geheime kisten in God of War II, waarmee je je gezondheidsbalk of magiebalk kunt uitbreiden, is ook een puzzel op zich. Waar geheimen in de meeste games net om een hoekje liggen, vergen ze in God of War II regelmatig enig denkwerk. Je moet soms de tijd vertragen, blokken verplaatsen of muren omver werpen voordat je een kist kunt bereiken. De vaste camerastandpunten werken slim mee in het verstoppen van de geheime kistjes, doorgangen en bruikbare objecten. Wil je alle kisten in God of War II vinden, dan ben je behoorlijk lang aan het zoeken en zul je flink goed op de omgeving moeten letten.
De locaties die je in God of War II bezoekt zijn stuk voor stuk pareltjes, kunstwerkjes haast. Zo is een deel van het spel gesitueerd op de reus Atlas, op de rug van drie gigantische paarden of binnenin een reusachtig standbeeld dat eigenlijk nog in aanbouw was, maar door magische spreuk tot leven is gekomen. God of War II trakteert je regelmatig op prachtige vergezichten zodat je een goed idee krijgt van waar je geweest bent en waar je naartoe gaat. Het ‘daar was ik net nog!’-gevoel dat je hierbij krijgt is onovertroffen. Maar niet alleen artistiek zijn de omgevingen van God of War II pareltjes, ook technisch weet het spel te imponeren. Wat SCEA Santa Monica hier uit de oude Playstation 2 weet te halen, overtreft menig next-gen titel.
Eenmaal je God of War II hebt uitgespeeld, valt er nog genoeg te beleven. Je kunt het spel op een hogere moeilijkheidsgraad uitspelen, of kiezen voor Bonus Play. In die laatste mode speel je het spel opnieuw, maar dan het het volledig geüpgrade personage waarmee je voor het laatst het spel hebt uitgespeeld. Bonus Play is bedoeld om alle geheimen te ontdekken en je personage nog verder te upgraden. Tevens laat de mode je ook toe gebruik te maken van speciale urnen en rare kostuums, die er bijvoorbeeld voor zorgen dat je magie niet op raakt of dat je meer gezondheid terug wint uit kistjes die je her en der vindt. Daarnaast is er een speciale Challenge of the Titans-mode waarin je in een arena met continue toevoer van tegenstanders binnen de tijd een bepaald doel moet zien te bereiken.
Ondanks al het mooie dat God of War II te bieden heeft, hebben we ook wel wat te mopperen. Zo zijn sommige filmpjes in een aanzienlijk lagere resolutie dan de rest van het spel. En hiermee bedoelen we niet de prachtige voorgerenderde filmpjes, maar de filmpjes die zogenaamd ingame moeten lijken maar stiekem gewoon worden afgespeeld. Doordat de resolutie hiervan lager is vallen de makers een beetje door de mand en wordt de illusie van consistentie een beetje doorbroken. Jammer!