Pakweg een jaar geleden verraste ontwikkelaar Ready at Dawn vriend en vijand met Ghost of Sparta. De doodgewaande PlayStation Portable werd nog eenmaal van zijn sterfbed gesleurd en compleet uitgewoond en uitgeperst, met als resultaat een bloedstollend en technisch verbluffend avontuur. Nu Ghost of Sparta de overstap naar de console maakt, blijkt dat de game zelfs op dat platform nagenoeg perfect is.

(Kwali)tijdverschil

Ruim twee jaar eerder verscheen Chains of Olympus, de eerste handheld-spin-off van de God of War-serie. Hoewel beide games op Gamer.nl een 9 scoorden, wordt met deze collectie duidelijk hoe relevant het tijdverschil is. Ghost of Sparta is namelijk in alle opzichten superieur aan Chains of Olympus. Ready at Dawn heeft zich in die twee jaar tijd de God of War-formule helemaal eigen gemaakt, met als resultaat een game die evengoed door geestelijk vader David Jaffe gemaakt had kunnen zijn. De ontwikkelaar heeft zich ontwikkeld.

Zo springt Chains of Olympus qua verhaal van de hak op de tak, ontbreken logische overgangen tussen locaties en wordt pas aan het einde van de game enigszins duidelijk wat er precies aan de hand is. Het belangrijkste en in potentie meest sentimentele moment uit de game valt door die willekeur enigszins in het water. Ghost of Sparta is daarentegen één grote emotionele achtbaanrit, wat bijzonder mag heten voor een God of War-titel. Tegelijkertijd is vanaf het beginpunt duidelijk waar het verhaal naartoe gaat en voelt elke stap richting de ontknoping als een logische.

Die coherentie staat variatie geenszins in de weg. Ghost of Sparta verweeft puzzels, platformactie en beeldvullende gevechten tot één afwisselend geheel, waar het grove onderscheid tussen vechten en puzzelen bij Chains of Olympusgeforceerd overkomt. Je denkt misschien dat deze verschillen geen nieuws zijn voor mensen die beide games gespeeld hebben, zoals ondergetekende, maar niets is minder waar. We herinneren ons Chains of Olympus als één van de beste PlayStation Portable-games ooit en als een titel die weinig onderdoet voor Ghost of Sparta. Als deze collectie echter iets doet behalve een technische update aan beide games geven, is dat het wijzen op de soms immense verschillen.

Bugs en details

Het verschil tussen de kwaliteit van beide titels blijkt juist uit de technische update die deze collectie kenmerkt. De opwaardering van 480 bij 272 op de PSP tot High Definition op de PS3 legt alle mankementen, oneffenheden en het verouderd texturewerk bloot, iets waar vooral Chains of Olympus onder lijdt. Bij die game gaat het duidelijk om een port van een handheldgame naar een console, met als gevolg een gebrek aan detail. Ook opvallend – en dit heeft niets met de oorspronkelijke game te maken – is dat Chains of Olympus af en toe wat schokkerig beeld vertoont wanneer Kratos een nieuwe ruimte binnenstapt. Ook doet de camera op bepaalde momenten raar.

Dat is opvallend, want Ghost of Sparta vertoont geen dergelijke bugs. Tegelijkertijd ziet de game er van begin tot eind zo ongelofelijk gedetailleerd en overtuigend uit, dat je af en toe vergeet dat je  geen God of War III aan het spelen bent. Ghost of Sparta zag er natuurlijk al goed uit op een klein scherm, maar de HD-remake maakt het een volwaardige, doch ietwat korte PlayStation 3-game. Beide games lijden overigens aan deze beknopte speelduur, maar opgeteld ben je toch wel een kleine tien uur zoet met de campaigns. Tel daarbij de extra uitdagingen (Challenge of Hades, Challenge of the Gods, Combat Arena), de mogelijkheid om orbs te offeren voor beloningen in The temple of Zeus en New Game + bij op, en je bent met deze collectie wel even zoet.

Naast de grote oppoetsbeurt breng de overzetting van de PSP naar de PlayStation 3 meer voordelen met zich mee. Zo is door de toevoeging van een rechterstick aanvallen ontwijken een stuk eenvoudiger. Daarnaast zijn er nu tientallen trophies te verdienen en is er de mogelijkheid om het geheel in 3D te (her)beleven. Inhoudelijk is er echter niets toegevoegd. Mocht je beide games al veel op de PSP hebben gespeeld, dan heeft deze HD-collectie weinig toegevoegde waarde, ook al kost het geheel een miezerige dertig euro. Zelfs een hoofdmenu waarnaar je terug kunt keren om te switchen tussen beide games ontbreekt.

Collection Volume II, zoals de collectie officieel heet, is vooral interessant voor God of War-fans die nooit een PSP hebben gehad. Zij vinden in beide games God of War-waardige avonturen, want hoewel het wellicht klinkt alsof Chains of Olympus wanhopig verouderd en slecht is, is dat absoluut niet waar. Met de ongelofelijk vloeiende gameplay waar God of War om bekendstaat, een aantal heerlijke magische aanvallen om te unlocken en een achtergrondverhaal voor protagonist Kratos, is het nog altijd een bovengemiddelde game. Het verschil is uiteindelijk dat Chains of Olympus een goede spin-off is, maar Ghost of Sparta een goede God of War-titel. Dat tekent Ready at Dawn. Met Daxter (PSP) en Okami (Wii) bewees het een prima ontwikkelaar voor afspinsels van grote franchises te zijn; met Ghost of Sparta op de PlayStation 3 laat de studio zien klaar te zijn voor het grote werk.