God of War: Chains ofOlympus is een voorloper van de oorspronkelijke God of War. Tien jaarvoor de gebeurteni en van de oorspronkelijke God of War volgen wewederom Kratos, de getergde dienaar van de goden, op zijn oneindigequeeste naar vrijheid. Toegegeven, de beschrijving van het verhaal iseen beetje vaag. De reden hiervoor is dat het verhaal zelf ook eenbeetje vaag is. Gedurende de hele game, behalve aan het einde, wordteigenlijk nooit echt duidelijk gemaakt waarvoor je uiteindelijkvecht. Begrijp me echter niet verkeerd, het verhaal van Chains ofOlympus wordt groots een meeslepend verteld. De epische muziek, goedgeregi eerde tu enfilmpjes en de wederom prachtige commentaarstemvan Linda Hunt (bedankt IMDb) dragen allemaal bij aan een geliktefilmische ervaring die zelfs op de PSP weet te imponeren. Focus enstructuur in het verhaal zelf is wat er nog aan ontbreekt.
Zo,nu de scherpste kritiek geleverd is, kunnen we doorgaan op meerrooskleurige zaken. Om te beginnen is op technisch gebied schijnbaarhet onmogelijke klaargespeeld door ontwikkelaar Ready at Dawn. Nietalleen ziet de game er bijna uit als een volwaardige PS2-game, ook isgoed te merken dat er veel is gedaan om de geliktheid van van eerdereGod of War-games te evenaren. Het zal mi chien niet iedereen meteenopvallen, maar Chains of Olympus heeft praktisch geen laadschermen.Alles wordt al streamend ingeladen en zonder tu enpozen weergegevenop het scherm. Soms, heel soms, als je bijvoorbeeld snel terug wiltnaar een voorafgaand gebied, dan wil het wel eens voorkomen dat jeeen paar seconden moet wachten tot alle data is ingeladen. Laten wedaar maar niet over klagen, zeker als je in het achterhoofd houdt hoelang de laadtijden voor andere PSP-games zijn.
Om maar evendoor te gaan op de het technische aspect van de game, het detail dattentoon wordt gespreid is enorm. Effecten als vuur een rook enmagische effecten als bliksem worden levensecht neergezet. Dit alleswordt gecompleteerd door levels die gelegen zijn in enormeomgevingen, die weer de achtergrond vormen van de vloeiendgeanimeerde gevechten tu en Kratos en zijn mythisch vijanden. Het i owieso onmogelijk om niet telkens van de ene in de andere verbazingte vallen, want de variatie in thema en schaal van de omgevingen isenorm te noemen. Het geheel is een plaatje dat zijn gelijke nietkent. Stiekem is wel te zien dat er een paar conce ies zijn gedaan.Om rekenkracht te besparen zullen er bijvoorbeeld nooit meer dan eenhandjevol vijanden tegelijk op het scherm verschijnen. Verslagenvijanden verdwijnen en hun plek wordt ingenomen door nieuwe die uitde grond opduiken. Een perfecte oplo ing om het spel zowel opgrafisch gebied als moeilijkheid aantrekkelijk te houden.
Als je echt uitgedaagd wil worden, moetje eigenlijk meteen de normale moeilijkheidgraad overslaan enbeginnen op het niveau Spartan (Hard). De game is op Hero(Normaal) namelijk net wat te makkelijk voor de doorgewinterdespelers. Niet aan te pa en is de moeilijkheidgraad van de puzzelsdie verspreid door de game opgelost moeten worden. Dit is jammer,want ook de puzzels zijn net wat te makkelijk om echt een uitdagingte vormen. Toch hebben de puzzels wel iets dat voor hun spreekt: zebrengen net dat beetje extra afwi eling in de game.
Als je demoeilijkheidsgraad hoger hebt gezet, staat je een uitdagende game tewachten. De uitdaging wordt geenszins veroorzaakt door de omzettingvan de PS2-besturing naar de PSP. Sterker nog, op de besturing vanChains of Olympus is praktisch niets aan te merken. Het grootsteprobleem dat je zou verwachten is het gebrek van een tweede analogestick die werd gebruikt om Kratos te laten rollen. Ready at Dwanheeft dit gemis perfect opgelost door Kratos te laten rollen als jezowel de R- als L-schouderknoppen indrukt en de analoge stick naar degewenste richting beweegt. Verder is de besturing wel gelijk geblevenals in voorgaande games. Door vierkant en driehoek te gebruiken, zijnrespectievelijk lichte en zware aanvallen te maken met Kratos zijnvertrouwde Blades of Chaos. Andere wapens die later kunnenworden verkregen hebben een ander uitwerking op de vijand, maar deopzet van de besturing blijft gelijk. Met de cirkelknop kunnenvijanden worden vastgegrepen en met het kruisje kan wordengesprongen. Door de aanvallen te combineren, zijn krachtige combo'ste maken die een vernietigende uitwerking hebben op de vijand.Combo's kunnen echter niet ongestraft worden gemaakt, want een grootdeel van de vijanden dendert dwars door een groot deel van deaanvallen heen. Op zo'n moment komt de handige blokkeringsfunctiegoed van pas. Door alleen L in te drukken is een aanval te blokkerenen later zelfs te pareren. Zeker wanneer je de Sun Shield inje bezit krijgt, wordt het mogelijk om krachtige tegenaanvallen temaken.
Het verkrijgen van nieuwe wapens en nieuwe krachten isoverigens hetgeen dat de gameplay lekker gevarieerd houdt. Elk momentdat de combo's die je kunt maken een beetje eentonig driegen teworden, komen er weer nieuwe wapens in het spel. Als een wapen jeniet aanstaat is trouwens het arsenaal aan aanvallen per wapen ookuit te breiden. Door rode Orbs, die onder andere doorverslagen vijanden worden achtergelaten of in kisten kunnen wordengevonden, te offeren, zijn je wapens sterker te maken en is hetaantal aanvallen uit te breiden. Het is goed om te zien dat veel vande nieuwe magische aanvallen nog nooit eerder in een God of War-gamezijn voorgekomen. De nodige originaliteit is naast de vele standaardaanvallen dus wel aanwezig.
Quick Time Events ofterwelQTE's spelen ook in Chains of Olympus een grote rol. QTE'shouden in dat op bepaalde momenten de knop moet worden ingedrukt diewordt aangegeven op het scherm. Ook moet geregeld de analoge stickworden geroteerd in de richting die wordt aangegeven. De meestvoorkomende QTE-situaties vinden plaats bij het verslaan vaneen grote eindbaas of een vijand die iets moeilijker is dangemiddeld. Een eervolle vermelding gaat uit naar een kleine, maar onsallen bekende minigame waarin ook gebruik wordt gemaakt van ditomstreden spelelement, namelijk de seks-minigame. Je moet er wel vanhouden, die QTE's. Tijdens het verslaan van kleinere vijandenis het gebruik ervan niet verplicht en kun je deze knoppendrukse ierustig verkloten. Dit is niet het geval met de grote eindbazen. Dezevereisen dat je een vaak lange sequentie tot een goed einde brengt.Op zich niets mis mee, ware het niet dat het roteren van de analogestick lang niet altijd even soepel is. Vooral de grootte en depositie van de analoge stick zijn hier de oorzaak van. Natuurlijk isdit niet de schuld van Ready at Dawn, maar men had wel wat rekeningmogen houden met het verschil tu en de analoge stick van de PSP enPS2.Variatie in aanvallen, variatie inlevels, maar ook variatie in vijanden is wat het spelen van Chains ofOlympus aantrekkelijk maakt. Veel van de oude vijanden zijn weerterug, inclusief die irritante Medusa's. Toch zijn er veranderingenaangebracht in zowel het gedrag als het uiterlijk van de vijanden.Vooral tegenstanders in de lagere kla en zien er naargelang deomgeving verschillend uit. Er is duidelijk goed gelet om hetuiterlijk van de vijanden te laten pa en bij hun natuurlijkehabitat. Zelfs al wijken de aanvallen en niet veel van elkaar af,toch krijg je de indruk dat je met een ander soort vijand aan hetvechten bent. Ook het aanvalspatroon is in veel gevallen een kleinaangepast. Vijanden als de Minotaurus of de Cycloop vallen nog steedsop ruwweg dezelfde manier aan, maar wel weer net dat kleine beetjeanders om je te laten veranderen van de tactiek die je in de eerstetwee games had. Er is een goede balans bereikt tu en het vertrouwdeen het nieuwe.
Chains of Olympus is niet echt lang. Voor demeeste mensen zal de speeltijd variëren van zo'n zes tot achtuur en zo op het eerste gezicht is dit wat kort, maar uiteindelijkkom je toch tot een ander conclusie. Het mag eigenlijk een wonderzijn dat de game zo lang duurt, want het tempo is dermate hoog dat erbijzonder veel content nodig is om die zes tot acht uren te vullen.Bovendien kom je praktisch nooit op dezelfde plek terug, dus wekunnen het Ready at Dawn ook zeker niet kwalijk nemen kunstmatig despeelduur van de game te verlengen. Dit is wel anders bij de nieuwstehack-and-slash-titelvan Capcom. En natuurlijk kun je na het uitspelen van de game nogaltijd je tanden stukbijten op de vele extra uitdagingen die zijnvrijgespeeld in de sectie Treasures. Door het voltooien vandeze uitdagingen zijn weer andere items vrij te spelen, zoals extrakostuums, artwork en zelfs making of-video's. Alles bijelkaar is Chains of Olympus dus een zeer complete game die garantstaat voor de nodige uurtjes aan gameplay.
Uiteindelijk sta ikbij het geven van een cijfer voor deze game voor een dilemma. ZouChains of Olympus beoordelen als volwaardige consoleversie van God ofWar, dan zou het cijfer zeker niet boven een acht uitkomen. Hetverhaal, dat verder prachtig wordt verteld, mist enige focus. Ook demoeilijkheidgraad van de puzzels is wat te laag om echt voor eenuitdaging te zorgen. De 'Quick Time Events blijven leuk, maar debeperking van de hardware zorgt zo nu en dan wel voor enigefrustraties. Als pure PSP-game is Chains of Olymus echterongeëvenaard in bijna elk aspect. De productiewaarde is een vande hoogste die we ooit hebben gezien en op technisch niveau kan ookgeen enkele andere PSP-game in de buurt komen van Chains of Olympus.Variatie in omgevingen, vijanden en aanvallen zijn bovendien een paarvan de speerpunten die deze game ver doen uitsteken boven enigszinsvergelijkbare games op de PSP. Foutloos is Chains of Olympus echterniet.