Soms wordt het je als recensent makkelijk gemaakt, zoals in het geval van God Mode, een game die zichzelf uitlegt voordat je überhaupt de trekker hebt overgehaald. Het downloadbare spelletje is een op Horde-modi gebaseerde coöpgame pur sang. Samen met drie teamgenoten (idealiter althans, in je eentje is er écht niets aan) kies je aan het begin van een potje een van de vijf maps om hordes aan gespuis uit de Griekse mythologie in kapot te schieten. Slaag je daarin, dan bereik je de God Mode, een hiernamaals waar bergen goud op je wachten.
Basale gameplay
Hoewel de Grieken daar wel een handje van hadden, is nadenken in God Mode niet aan de orde. De game telt maar één twist die de basale gameplay verrijkt. Ieder mapsegment kent een zogeheten ‘Test of Faith’, dat er voor zou moeten zorgen dat een map zich nooit twee keer hetzelfde laat spelen. Zo houdt de Test of Faith soms in dat je extra damage doet en vijanden kleiner zijn, maar kan het in datzelfde segment bij een tweede speelse ie ook zo zijn dat vijanden plots elkaar aanvallen.
Die fluctuerende structuur staat garant voor variatie, maar in de praktijk zijn er te weinig ‘Tests of Faiths’ om in die behoefte te voorzien. Je ziet veelal dezelfde langskomen. Daarbij is het aantal maps met vijf eveneens aan de karige kant, al ondervonden we dat dankzij het te prijzen leveldesign en de imponerende achtergronden niet als heel ergerlijk.
Herhaling
De kwantitatieve en kwalitatieve eenvoud wordt tot op zekere hoogte verklaard door de prijs. Voor een tientje ben je een digitaal exemplaar van God Mode rijker. Maar budgetgame of niet, God Mode kent alsnog te veel gemiste kansen. Zo kun je je personage aanpa en, wapens updaten of de moeilijkheidsgraad verhogen, maar die mogelijkheden ontstijgen nergens het simplisme van de gameplay.
Aanvankelijk is de kale structuur zo ergerlijk nog niet, want alles in God Mode gaat gepaard met een flinke knipoog. Een cynische commentator voorziet iedere gefaalde actie van een bijdehante opmerking. In het begin is dat grappig, maar zoals de gameplay dat ook doet, valt de sarcastische humor van God Mode gauw in herhaling.
Daar komt bij dat op de kwaliteit van de gameplay een hoop valt aan te merken. De wapens voelen impactloos en je ondode personage laat zich moeizaam besturen. Omdat je door zijn lome reactiesnelheid trager bent in je handelen, maakt dat het in panische situaties lastig vijanden te ontwijken. Dat ontaardt in situaties waarin je omsingeld bent door hakkende vijanden en je je met houterige manoeuvres probeert vrij te vechten. Een beetje knullig.
Tien euro te veel
Dat het aan de spelfundering schort doet af aan de souple e waarmee je gevechten beslist, al is God Mode verder redelijk bestuurbaar en wijst het schieten zichzelf. Het spel is met al zijn mi ers typisch een game die alleen leuk is om te spelen met vrienden, maar die je na een dagje laagdrempelig vermaak alweer vergeten bent. Los van de Griekse invalshoek heeft God Mode niets ludieks dat de eenvoudige gameplay kracht bijzet. Dat maakt die tien euro al gauw tien euro te veel.
Getest op Xbox 360.