Door een dealtje tu en Sony en Atari krijgen we op dit moment in Europa (officieel in ieder geval) slechts de PlayStation 3- en PlayStation 2-versie van Ghostbusters: The Video Game, daar waar men de game in de VS ook kan spelen op de Xbox 360, PC en Nintendo Wii. Nu zijn de twee versies die wij krijgen, ook nog eens de meest inferieure versies. De PS3-versie verbleekt naast de Xbox 360, de PS2 is een schandalig slechte overzetting van de Wii-game. Normaal gesproken besteden we niet zoveel aandacht meer aan PS2-overzettingen, maar in dit geval maken we graag een uitzondering.
De PS2-versie is, samen met de Wii-versie, van de grond af opnieuw opgebouwd en verschilt op behoorlijk wat aspecten van het grote broertje op de PS3. Het meest in het oog springende verschil is de grafische stijl. Waar op de PS3 de sfeer van de films zo nauwkeurig mogelijk wordt benaderd, heeft men voor de PS2 gekozen voor een cartoony stijltje dat dankzij de grote neuzen wel wat weg heeft van de laatste Larry-games. Waarschijnlijk is voor deze stijl gekozen om de technische beperkingen van de platformen enigszins te camoufleren, en in dat opzicht functioneert de stijl prima. Het typische Ghostbusters-gevoel is echter wel minder aanwezig, wat ook te wijten valt aan de rommelige algehele presentatie. Zo ontbreekt een fatsoenlijke intro met welbekende muziek om je in de sfeer te brengen.
Qua gameplay werkt de PS2-versie op zich prima. Het spoken jagen zit inventief in elkaar en biedt na verloop van tijd redelijk wat uitdaging, waarbij je al spelende zult ontdekken hoe je de verschillende spoken het best uit de weg ruimt. De meeste spoken zul je eerst moeten verzwakken met je straal, om ze vervolgens de genadeklap toe te dienen door ze door de kamer heen te meppen. Dit laatste doe je door met het rechter pookje in de richting te bewegen die op het scherm wordt aangegeven en dus niet door naar eigen inzicht de spook in het rond te meppen, zoals op de PS3. Uiteindelijk plaats je een val waar je het verlamde spook in moet slepen. Sommige minder sterke spoken zijn gewoon omver te knallen, maar komen vaak in grotere aantallen op je af gestormd.
Wii-overzetting
De PS2-versie voelt als een overduidelijke overzetting van de Wii-versie, waarbij vaak geen goed alternatief is gevonden voor de bewegingsgevoelige besturing. Zo moet je in de PS2-versie het slijm van je afschudden door simpelweg op een knopje te drukken. Dit heeft geen enkele uitdaging en het hele principe voegt niets toe aan de gameplay, terwijl dat wel het geval is wanneer je echt even moet schudden met de Wiimote om het slijm van je af te krijgen. Ook het plaatsen van vallen gebeurt met een simpele druk op de knop. Het rondslingeren van spoken is ook minder intere ant met slechts een pookje, dan wanneer je met de Wiimote rondzwaait. In elk opzicht is de PS2-versie hierdoor de mindere van de twee, omdat men nergens een intere ant alternatief voor de controller heeft gevonden. Dat is mi chien ook niet zo noodzakelijk als de Wii-versie ook in de winkels ligt zodat de meeste mensen die kunnen kopen, maar omdat wij aangewezen zijn op de PS2, is dit extra jammer.
Technische problemen
Maar het grootste probleem zijn de vele technische problemen waar de PS2-versie mee te kampen heeft. De Wii is toch een iets krachtiger systeem en de PS2 heeft zichtbaar moeite om de game vloeiend op het scherm te krijgen. De framerate zakt bij momenten onder de tien beelden per seconde, waardoor navigeren en mikken buitengewoon lastig wordt. Dit ondanks dat men niet eens het volledige scherm benut, maar voor een breedbeeldweergave met zwarte balken heeft gekozen. Hierdoor is de resolutie lager dan die van een normale PS2-game met echte breedbeeldweergave.
Ook het geluid laat te wensen over. De stemmen zijn aanvankelijk nauwelijks te verstaan door de vele geluiden en muziek die tegelijk te horen zijn. De stemacteurs lijken hun teksten te mompelen terwijl ze tegelijk een boterham naar binnen werken. Daar komt bij dat de Nederlandstalige ondertiteling totaal niet synchroon loopt en ook nog eens veel te snel voorbij scrollt. De jongere doelgroep die Sony toch enigszins met de PS2-versie wil bereiken, ontgaat hierdoor een groot deel van het verhaal. Ook is de humor vaak net iets te subtiel en te Amerikaans om goed over te komen in de vertaling.
Vastlopers
Het ergst zijn echter de vele bugs. Regelmatig zul je een level opnieuw moeten doen omdat een bepaald spook ergens door de muur heen is verdwenen, terwijl je hem wel moet doden om verder te komen. Ook staan er soms grote, grijze kubu en in de omgeving waar je dwars doorheen kunt lopen, maar die overduidelijk niet bij het spel horen. Het ergst zijn echter de keiharde vastlopers. Op de meest willekeurige momenten bevriest het beeld en zit er niets anders op dan je PS2 te resetten. Vrijwel alle gebruikers hebben hier volgens internetfora last van, soms zelfs aanhoudend op dezelfde plaats waardoor mensen het spel niet uit kunnen spelen zonder helemaal opnieuw te beginnen. Waar games voor de nieuwe generatie consoles nog gepatcht kunnen worden, is dat voor de PS2 niet mogelijk wat een bug als deze ronduit schandalig maakt. Het is nog maar de vraag of Atari of Sony met een nieuwe, bugvrije versie komt die je kunt aanvragen ter vervanging, want in de huidige vorm had de PS2-versie van Ghostbusters niet in de winkels mogen liggen.