Ghostbusters: The Video Game plaatst je in de schoenen van een naamloze spokenjager in wording, die de fijne kneepjes van het vak nog moet leren. Alle bekende personages uit de film komen aan bod. Zo hebben Dan Aykroyd en Harold Ramis, net als de andere hoofdrolspelers, zowel hun uiterlijk en stem verleend aan de game, die een uniek en vooral humoristisch verhaal vertelt. De game speelt zich af in New York City, dat twee jaar na de gebeurteni en uit de laatste film wederom wordt overspoeld door spoken. Het is aan jou en de rest van het Ghostbusters-team om de bovennatuurlijke verschijnselen te onderzoeken en orde te scheppen in de chaos.
Hoewel de game vrij traag start, sta je na niet al te lange tijd al oog in oog met diverse spoken als Slimer, het angstaanjagende vi erspook, en de metershoge Stay-Puft Marshmallow Man, die chaos aanricht in de straten. Zoals het een goede spokenjager betaamt, heb je de beschikking over een protonpack die je op je rug draagt. Het protonpack heeft vier verschillende stralen, met uiteenlopende functies die te upgraden zijn. Met de Slime Blower kun je bijvoorbeeld niet alleen plakkerig slijm afvuren, maar met een straal ook objecten aan elkaar verbinden. Op verschillende punten in de game los je op die manier simpele omgevingspuzzels op.
Vermomd als meubilair
Over het algemeen speelt Ghostbusters: The Videogame ook als een simpele third-person shooter. Je personage heeft niet ontzettend veel mogelijkheden en beweegt stroef door de omgeving. De reden dat je Ghostbusters speelt is echter het vangen van spoken en dat spelelement is prima uitgewerkt. Wanneer je een spook in je vizier hebt, moet je deze met een geconcentreerde straal, genaamd de Boson Dart, eerst verzwakken. Wanneer je overschakelt naar een andere protonstraal en een val plaatst, begint het karwei pas echt. Door de trilling die je controller geeft en de uitdaging die de koppige spoken geven, biedt het vangen van spoken veel voldoening. Sommigen proberen zich zelfs te vermommen met boeken en meubilair, wat weer een andere aanpak vergt.
Tijdens het spelen ben je vrijwel nooit alleen en krijg je sarcastische opmerkingen, maar gelukkig ook nuttige tips naar je hoofd geslingerd. Routineus voelt het wel wanneer je veel dezelfde spoken achter elkaar moet vangen. Er zijn een beperkt aantal tactieken om dit te doen, wat betekent dat opdrachten zo nu en dan in herhaling vallen.
In de game onderzoek je naast spoken ook de omgeving met je PKE-meter. Dit handzame apparaatje stelt je in staat om slijmsporen en vreemde objecten te scannen, om er zo achter te komen waar de spoken zich verschuilen. De stukken waarin je onderzoek doet bieden afwi eling op de actie, maar duren helaas soms wat lang en voelen als een verplicht nummertje. Zo moet je minutenlang in het Sedgewick hotel objecten scannen, voordat eindelijk de confrontatie met een spook volgt. Gelukkig geeft een spokenlogboek humoristische achtergrondinformatie over de schepsels die je tegenkomt en leer je bijvoorbeeld waarom Slimer bijvoorbeeld zo ondeugend is.
De carrièremodus van Ghostbusters: The Videogame is niet ontzettend lang en bij tijd en wijlen erg lineair. Er zijn veel stukken waar je moet wachten voordat een ander Ghostbusters-lid een deur voor je opent, of wanneer Ray en Peter klaar zijn met bekvechten. Dit zijn vaak humoristische gesprekken, vooral wanneer de cynische Peter iets weer beter denkt te weten. Als je het betreffende gedeelte voor de tweede keer speelt, wordt het echter storend, omdat het overslaan van gesprekken onmogelijk is. Ghostbusters: The Videogame is ook niet consequent in wat je wel en niet mag, aangezien het later de game opeens wel mogelijk wordt om deuren te openen en het initiatief te nemen.
Samen spoken vangen
Gelukkig zijn de levels coöperatief te spelen. Het is leuk om met drie vrienden samen te werken om spoken in bedwang te houden. De game bevat tevens een aantal online multiplayermodi, die op het moment van schrijven nog niet optimaal functioneerden. Bij Containment en Survival is het vooral de bedoeling om tegenstand te bieden aan spoken, terwijl de modus Protection het iets tactischer aanpakt. Hier moet je PKE-verstoorders activeren en beschermen tegen andere spelers. Bij de modus Destruction is de bedoeling om kwaadaardige relikwieën die spoken genereren, te vernietigen.
Audiovisueel gooit Ghostbusters: The Videogame hoge ogen. Niet alleen de originele personages zijn aanwezig, maar ook herkenbare plekken als het hoofdkwartier, het Sedgewick hotel en de bibliotheek zijn nauwkeurig nagebouwd. De Ecto-1 keert tevens terug in de game, hoewel je helaas niet in de auto mag rijden. De originele muziek, stemmen en locaties dragen bij aan de sfeer en authenticiteit van de game. Daarnaast zorgen de spoken en je protonstraal voor een spetterende lichtshow en is de spelomgeving in grote mate vernietigbaar. Boeken, spiegels en meubilair vliegen in het rond en vaak genoeg verlaat je een kamer in complete chaos. Zo nu en dan stottert het beeld wanneer er veel actie tegelijkertijd is, maar storend wordt dit nooit.
Ghostbusters: The Videogame is een simpele actiegame die de licentie geweldig implementeert. Wat de game mist in afwi eling en diepgang, maakt het goed in de presentatie en sfeer. Dit is het dichtste bij dat je zult komen bij de 'echte' Ghostbusters-ervaring. Fans van de films zullen hun hart dan ook zeker kunnen ophalen met de game.