Het spelgaat van start wanneer Johnny Blaze, de naam van Ghost Rider als zijn hoofdniet in de fik staat, de hel in wordt getrokken. Mephisto, de demoon waaraanJohnny zijn ziel verkocht om zijn eigen vader te redden, heeft hem namelijknodig om een klusje te klaren. Mephisto zijn zoon, Blackheart, is uit de helontsnapt en plant de Apocalypse los te laten op de aarde. Natuurlijk moet GhostRider daar een stokje voor gaan steken, terwijl er extra druk op hem wordtgezet doordat zijn vriedin, Roxanne, de rest van haar leven in de hel magdoorbrengen als Johnny zijn opdracht mislukt.Tijdens deeerste levels die je speelt, wordt het al snel duidelijk dat de makers vanGhost Rider grote fans zijn van God of War, de toptitel waarvan binnenkort eenvervolg zal verschijnen. Het spel bevat namelijk een grotendeels identiekvechtsysteem waarin Ghost Rider met zijn kettingen in het rond moet zwaaien om tegenstanderste verslaan. Deze manier van vechten lijkt verschrikkelijk hard op de wijze waaropKratos zijn vijanden een kopje kleiner maakt met zijn twee zwaarden. Een beetjeafkijken van een topspel is natuurlijk niet verboden, maar er zijn nog meertrefpunten tu en beide games.
Deaanvallen die je als Ghost Rider bij het begin van het spel kunt uitvoeren zijnerg standaard, maar naarmate je levels tot een goed einde weet te brengen,krijg je de kans om upgrades te kopen, waardoor je gaandeweg sterker zal wordenof betere moves ter beschikking krijgt. De manier waarop je de upgradesaankoopt is letterlijk overgenomen uit God of War, wat dus wil zeggen dat ergeleidelijk aan een balkje zal opvullen. De upgrade krijg je pas als het balkjehelemaal vol is, net zoals ook Kratos eerst genoeg vijanden moest verslaan omhet metertje te laten vollopen. Ook kun je tijdens het spelen, net zoals in Godof War, voortdurend orbs verzamelendie ervoor zorgen dat de meest krachtige aanvallen zich zullen opladen. Die übermoves variëren van het gebruiken van je allervernietigendeshotgun tot een brute aanval waarmee alle omstaanders in vlammen zullen opgaan.Naast Godof War zit er echter ook een snuifje Devil May Cry in het spel verstopt.Tijdens het vechten krijg je namelijk een ranking te zien die, naarmate je opeen gevarieerde manier vijanden weet om te brengen, steeds hoger zal stijgen.Kan een van die vijanden je echter met een aanval raken, dan verlies je je zuurverdienderanking en moet je deze weer helemaal van voor af aan opbouwen. Naast het feitdat je met een hogere rang meer orbs uitje vijanden kan zuigen, heeft dit systeem nog een andere functie. Soms loop jenamelijk tegen de demonische borst van een tegenstander die door een soort schildbeschermd wordt. De enige manier waarop je zo'n demoon kunt verslaan is door deranking te behalen die op het schild vermeld staat. Eens je de rang hebt en éénvan je kettingen weet het schild te raken, valt het schild in stukjes uiteen enkrijg je de kans om de nu weerloze tegenstander terug te sturen naar de hel.
OntwikkelaarClimax mag dan wel een hele hoop dingen uit andere games hebben gebruikttijdens de ontwikkeling van hun spel, het moet gezegd worden dat alle elementendie ze hebben overgenomen ook wel relatief goed werken en lekker spelen. Zelfsal blijft Ghost Rider een simpel hack and slash-spel zonder al teveel diepgang,het is van groot belang dat het vechten vlot verloopt. Gelukkig gaat hetrondzwaaien met de kettingen van Ghost Rider op de PSP erg soepel terwijl er,zelfs als er zich een heleboel vijanden tegelijk op het beeldscherm bevinden,geen enkel spoor te vinden is van framedrops. Een ander struikelpuntblijkt echter de camera te zijn, die meestal op cruciale momenten een raar trekjekrijgt en achter een muur of vijand blijft steken. Je kunt de camera welmanueel een handje helpen, maar zelfs die mogelijkheid helpt soms niet genoegom het speelveld optimaal in beeld te brengen. Grafisch komen vooral devuureffecten leuk uit de verf als je met je kettingen wat vijanden een mepverkoopt. Daartegenover staat wel dat omgevingen er nogal grauw uitzien en je bovendienvaak het idee hebt dat bepaalde achtergronden steeds weer opnieuw terugkeren.Dat is ook het geval bij de vijanden, omdat er nu eenmaal niet zo heel veelverschillende modellen in het spel zitten.Naast hetvechtwerk mag je zo nu en dan ook plaatsnemen op de motor van Ghost Rider ineen soort van racegame waarin het de bedoeling is om heelhuids de finish tebereiken. Onderweg zijn er een hoop gedrochten te vinden die, al dan niet zelf opeen motor, je zullen proberen tegen te houden. Ghost Rider kan echter alrijdend gebruik maken van zijn shotgun én zijn kettingen, waardoor deze ritjesmeestal niet voor al teveel problemen zullen zorgen. Ook moet je regelmatig watkunstjes met je rijtuig uithalen, zoals over obstakels springen of je motorlaten kantelen om zo over het wegdek te glijden. Leuk voor even, maar zekerniet memorabel genoeg om meerwaarde te bieden.Hetspijtige aan Ghost Rider is dat het na een tijdje allemaal nogal repetitiefgaat overkomen. Je moet steeds opnieuw button bashen of wat racen om verder tekomen in het spel, zonder dat er ooit een greintje afwi eling komt door eenpuzzeltje, een verzamelaspect of een conversatie tu en wat personages. Enkel ophet einde van elke stage (er zijn er vijf in totaal) krijg je een kort filmje tezien in de vorm van een stripverhaal waarin het verhaal uit de doeken wordtgedaan. Echter, voor de rest moet je constant hetzelfde doen. Daarbovenop benje na ongeveer zeven uurtjes spelen wel klaar met Ghost Rider, waarna hetUMD-schijfje waarschijnlijk nooit meer zijn weg naar je PSP zal vinden. Hetlijkt me namelijk sterk dat het spel je voor een tweede keer zal boeien. Tochis Ghost Rider al bij al een vermakelijk spelletje geworden dat, mits je houdtvan wat laagdrempelige gameplay, wel kan zorgen voor wat uurtjes plezier.