Geometry Wars 3: Dimensions - Trippen down memory lane | Gamer.nl

Geometry Wars 3: Dimensions - Trippen down memory lane | Gamer.nl

PC REVIEW - Als je gevraagd wordt om een Nederlandse gamedeveloper te noemen, zal je vermoedelijk Killzone-ontwikkelaar Guerrilla Games noemen. Toch zijn er inmiddels ook talloze andere, kleinere studios die fraaie (indie)games hebben uitgebracht. Zo brachten de afgelopen jaren ons onder andere Reus van Abbey Games, Awesomenauts van Ronimo Games en Luftrausers van Vlambeer. Met regelmaat komen er dus kwalitatief degelijke titel van Nederlandse bodem. Nieuw in dit rijtje is Amulware, dat debuteert met Roche Fusion.

Voor de geoefende Geometry Wars-speler is er weinig nieuws onder de zon in Geometry Wars 3: Dimensions. Ja, het speelveld heeft nu soms de vorm van een 3D-object, zoals een bol of pinda, en ook in de ‘platte’ levels kantelt de camera een beetje waardoor het aanzicht altijd een tikje dynamisch is, maar dat verandert weinig aan de haast elementaire opzet van deze twin-stick shooter. Nog steeds schiet je op vijanden en verzamel je punten. Ook de nieuwe adventuremodus is lood om oud ijzer, want deze ‘verhalende’ speelvariant waarin je allerlei challenges achter elkaar speelt leunt toch vooral op bekende gamemodi als Deadline, Evolved en Waves.

Vrijwel alle speelstanden keren zodoende terug, met je linkerpookje bestuur je hetzelfde karakteristieke schip terwijl je met rechts dezelfde geometrische vormen aan flarden schiet, en een hoge scoren halen is nog altijd ouderwets moeilijk. Is dat erg? Nee. Het is ruim zes jaar geleden dat Geometry Wars 2 verscheen en dat was bovendien alleen op de Xbox 360. Dat je nu, zes jaar later, ook op de PlayStation-consoles en PC kunt genieten van deze game, geeft Geometry Wars 3 op zichzelf al bestaansrecht.

Ouderwets goed

De gameplay is namelijk ongehoord uitdagend. Dat Geometry Wars door de jaren heen nauwelijks is veranderd en weinig aan verslaving heeft ingeboet, is niet te danken aan één aanwijsbaar element. Het is het samenspel van de vele objecten, de felle kleuren, de bijpa ende muziek en feilloze framerate die je in een trans trekt. Het zijn de vele verschillende vijanden die je overweldigen met allemaal hun eigen gedrag en aanvalspatroon, waardoor je al snel gaat vertrouwen op je perifere zicht om 90% van alle belagers in de smiezen te houden, wat weer bijdraagt aan het hypnotiserende effect van de game. En het is de confronterende highscore die bovendien exponentieel groeit, waardoor een klein detail voor een immens verschil in je totaalscore kan zorgen.

Neem nou bijvoorbeeld de gamemodus Deadline. In deze modus moet je binnen een bepaalde tijd zoveel mogelijk punten zien te behalen. Doodgaan lijkt niet zo’n ramp, omdat je een oneindig aantal levens hebt. Tot je aan het einde van de rit je erbarmelijke score te zien krijgt en je afvraagt hoe je vrienden drie keer zoveel punten hebben bemachtigd. De truc in Geometry Wars zit ‘m in dat alle verslagen vijanden groene Geoms droppen, die de vermenigvuldiger van je highscore opkrikken. Op een veilig afstandje in herhaaldelijke bewegingen vijanden afschieten is dus geen optie, omdat je dan de gedropte Geoms misloopt en je veel minder punten per kill krijgt. Doodgaan betekent dat alle vijanden die zich op dat moment op het speelveld bevinden, verdwijnen. Eén foutje in Deadline heeft dus tot gevolg dat er een hoop potentiële doelwitten, hun Geoms én een hoop kostbare tijd in rook opgaan en je kan fluiten naar je highscore.

Weinig avontuurlijk

Dit zorgt er helaas ook voor dat de adventuremodus voor nieuwkomers oneerlijk moeilijk is. In elke uitdaging moet je minstens één ster behalen om naar de volgende uitdaging te mogen. Die ene ster is eigenlijk iedere keer wel prima haalbaar, maar niet altijd genoeg. Eens in de zoveel tijd mag je het ook opnemen tegen een eindbaas, maar alleen als je genoeg sterren hebt behaald. De adventuremodus vervalt daarom helaas al snel in eindeloos grinden; het keer op keer opnieuw spelen van dezelfde challenges tot je eindelijk een score hebt behaald die hoog genoeg is voor twee of drie sterren, je het baaslevel mag opstarten en verder kunt gaan.

Door het verslaan van eindbazen speel je bovendien nieuwe drones vrij, die je bijstaan in je eindeloze strijd tegen de geometrische figuren. De ene sidekick schiet gezellig met je mee, de andere verdedigt je of helpt je Geoms op te pakken. De kleine vliegtuigjes voegen zo echt wat toe. Helaas is ook het upgraden van hen ook een tikkeltje grindgevoelig. Eerdere challenges steeds maar weer opnieuw spelen is namelijk de makkelijkste manier om je drone te upgraden. De adventuremodus laat ons daarom met een vrij gevoel achter. De gameplay blijft onveranderd sterk en het merendeel van de challenges zijn leuk en afwi elend, maar de manier waarop je progre ie boekt is niet optimaal gebalanceerd.

Gelukkig is er ook een cla icmodus, waarin de pluspunten van Geometry Wars 3: Dimensions overeind blijven en de minpunten van de adventuremodus geen rol spelen. Hoewel laatstgenoemde in het menu de ‘hoofdmodus’ lijkt, is het dus deze kla ieke variant waarin je gewoon ouderwets kunt schieten en speelt voor een onverslaanbaar hoge highscore.

Geometry Wars 3: Dimensions is beschikbaar op Xbox 360, Xbox One, PlayStation 3, PlayStation 4, pc en Mac.


Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou