Gears of War: Judgment is een prequel en speelt zich direct af voor het eerste deel. De singleplayer is eigenlijk een aaneenrijging van flashbacks. Damon Baird, Cole ‘Train’ August en twee nieuwe, weinig charismatische personages worden voor het tribunaal gesleept omdat ze op baldadige wijze een slag in de dan nog kersverse oorlog probeerden te winnen. Eén voor één doen ze hun verhaal voor het gerecht, dat jij vervolgens naspeelt in een mi ie.
In die opzet lagen kansen voor mede-ontwikkelaar People Can Fly. Het verhaal achter Gears of War is namelijk boeiender en complexer dan je zou verwachten. Er zijn immers complete boeken over geschreven. Helaas blijven de vele vragen die fans hebben ook in deze prequel onbeantwoord. Er zijn wel verwijzingen naar de trilogie, maar die zijn te makkelijk en niet erg doordacht. Het is wat opmerkelijk dat juist in een prequel het narratief een overduidelijke bijrol speelt.
En…actie!
De hoofdrol is weggelegd voor de actie. Daar wijst allereerst de nieuwe besturing op. Wapens wi elen gebeurt nu met de Y-knop in plaats van met de D-pad. Wel zo handig in het heetst van de strijd, zeker gezien de D-pad een eigen willetje heeft. Ook kun je granaten middels de rechterschouderknop ‘quick throwen’, waardoor je dus niet eerst hoeft te mikken voordat je een granaat gooit. Overigens is er bij het quick throwen wel sprake van wat zogeheten button lag: er zit af en toe een merkwaardig lange pauze tu en het indrukken van RB en het daadwerkelijk gooien van een granaat.
De veranderingen zijn klein, maar pa en perfect binnen het grotere geheel. In onze preview merkten we bijvoorbeeld op dat we van ons van onze speelse ie geen hoogtepunten konden herinneren. Alles draaide om schieten. Achteraf snappen we waarom. Gears of War: Judgment is namelijk een heel andere game dan de vorige titels uit de serie. De singleplayer is geen achtbaanrit. Er is geen afwi eling. Geen nieuwe vijanden later in het spel. Geen ontzettend verschillende set pieces. Nee, het spel kent eigenlijk maar één objective dat op iedere mi ie van toepa ing is: moord alles uit.
Niet saai…
Dat klinkt saai en weinig ambitieus, maar dat is enkel deels het geval. Saai is Judgment in ieder geval niet. De besturing en actie van Gears of War staan als een huis en zorgen ook in Judgment voor een onderhoudend singleplayeravontuur. Het coversysteem, de wapens en confrontaties (zowel op korte als lange afstand) voelen heel erg eigen. In Judgment zijn daardoor zelfs de standaard conflicten leuk om te spelen.
Zeker in coöp blinkt de actie uit, al moet je om dat zo te ervaren de game wel op hardcore of insane spelen. Bij een lagere moeilijkheidsgraad is Judgment veel te makkelijk. Cover nemen is vaak niet nodig en zelfs zonder te schieten kun je veel levels halen omdat je teammaten je toch wel reviven en de tegenstanders doodmaken.
Weinig ambitieus
Hoewel de singleplayer garantstaat voor vermaak, wringt het dat de opzet zo weinig ambitieus is. De structuur van mi ies is veelal die van de Horde-modus en dus een aan aaneenschakeling van hordes op je afstormende vijanden. Het woord ‘mi ies’ is daarom mi chien zelfs te veel eer. De structuur is meestal als volgt: voordat een level begint liggen alle wapens al klaar, je grijpt er twee en enkele granaten, maakt je klaar voor het gevecht en vervolgens stormen de vijanden op je af. Er is nauwelijks afwi eling, het spel bestaat enkel uit pure actie. Toffe actie, maar enkel actie. En dus gaat diezelfde actie sneller vervelen.
De enige afwi eling schuilt in de Decla ified-mi ies, waarmee je jezelf een extra handicap kunt opleggen. Zo vereist deze optie soms dat je een mi ie binnen een bepaalde tijd moet halen of dat je een mi ie te midden van een zandstorm dient te spelen. Het geeft een leuke twist aan sommige mi ies, maar verandert weinig aan de generieke opzet van de singleplayer. Dat het anders kan, bewijst de vrij te spelen Aftermath-chapter. Deze extra mi ies spelen zich af tijdens Gears of War 3 en hebben meer weg van jet Gears of War zoals je dat gewend bent. Aftermath heeft wel die begeerde variatie, zonder dat de kenmerkende actie verloren gaat.
Multiplayer
Een Gears of War-game valt of staat echter bij de multiplayer, want het is deze modus die de speelduur aanzienlijk verlengt. Dat is bij Judgment niet anders. Net als in de singleplayer ligt de nadruk op de standaard actie en is met name de kern van de gameplay aangepast. Zo is het niet meer mogelijk granaten als mijnen tegen muren te plaatsen, heb je nog maar de keuze uit één wapen naast je pistool en is er voor het eerst de optie om van hogere platformen naar beneden te springen.
Dat zorgt met name in het competitieve gedeelte van de multiplayer voor een vrij andere feel. Gears of War 2 sloeg de plank mis omdat de balans een beetje zoek was. Judgment is met zijn multiplayer-aanpa ingen in die zin het vervolg dat Gears of War 2 had moeten zijn. De shotgun is sterk als vanouds, stopping power lijkt een kleine tot geen rol te spelen, een perfecte reload van je wapen geeft geen schadeboost meer en de Markza, een single shot-langeafstandswapen, is een welkome toevoeging op het bestaande arsenaal. Al die aanpa ingen lijken vooralsnog een positief effect op de speelsnelheid en balans te hebben.
Het grote nadeel schuilt hem in de afwi eling: de puur competitieve modus bevat maar vier maps en dat is echt te weinig. Er komen er nog twee aan die gratis te downloaden zijn, maar waarom een spel als Judgment met dusdanig weinig maps in de winkel wordt gelegd, valt niet vanuit het perspectief van een gamer te verklaren. Zeker niet bij een game die leunt op zijn multiplayer en community.
Andere modi
Gelukkig introduceert Judgment twee nieuwe modi die andere, aparte maps gebruiken. Van die modi (de nieuwe Free for All-modus niet meegerekend) is er maar eentje die echt lang houdbaar is. Overrun laat teams beurtelings een punt verdedigen tegen de aanvallende Locust. Zij worden gespeeld door het andere team. De focus ligt op samenwerken en het op elkaar afstemmen van de verschillende kla en. Hiermee combineert Overrun het beste van de modi uit vorige delen, en dan met name Horde en Beast. Survival, de andere modus, is minder geslaagd. Deze lijkt in veel opzichten op Overrun, maar laat je spelen tegen de computer. Overrun is daardoor bijna automatisch veel leuker om te spelen.