De multiplayermodus bij een first-person shooter is óf een slap aanhangsel dat louter ontwikkeld is om op de achterkant van het doosje een vinkje te mogen zetten achter 'multiplayer dubbelepunt', óf het is duidelijk het belangrijkste onderdeel van het spel. In dat laatste geval is de singleplayer vaak maar een slap aanhangsel, als die al niet helemaal absent is. Alleen voor de echte toppers is genoeg geld beschikbaar om zowel de single- als multiplayer interessant te maken, zoals het geval is bij Halo 3 en Call of Duty 4. Ook bij Frontlines: Fuel of War worden beide componenten als even belangrijk in de markt gezet. Ook een topper dus? Qua setting verdient Fuel of War alvast niet de originaliteitprijs. Het spel situeert zich in de nabije toekomst, waar de schaarse olie voor een Derde Wereldoorlog gezorgd heeft. Het achtergrondverhaaltje wordt geschetst met een aantal mooie tekeningen die laten zien hoe de impact van zo'n oliecrisis op de normale, westerse wereld is, maar in het spel zien we hier niets van terug. Je loopt met name door saaie woestijnlandschappen, raffinaderijen, industrie, betonnen complexen en in puin geschoten stadjes. De wapens, de soldaten, de tanks, allemaal zouden ze zo uit een van de honderd eerdere militaire shooters overgenomen kunnen zijn. Maargoed, een saaie setting kan prima voor een goede game zorgen, dat heeft Halo wel bewezen. Oh shit, nu moet ik onderduiken. Gelukkig weet Frontlines op het gebied van gameplay wel een paar vernieuwingen aan te brengen, namelijk de drones en de frontlines. De drones zijn kleine voertuigjes die je op afstand kunt besturen. Ze komen in zowel een rijdende als vliegende uitvoering en kunnen schieten of tot ontploffing gebracht worden. Drones zijn vooral praktisch om grote groepen tegenstanders uit de weg te ruimen zonder dat je zelf gevaar loopt, want ze hebben aanzienlijk meer incasseringsvermogen dan jijzelf. Je moet er uiteraard wel voor zorgen dat je op een veilige plek staat wanneer je een drone gebruikt, wanneer je omsingeld bent dan is het gebruik ervan geen optie. Hoewel de drones niet direct een essentieel onderdeel van de gameplay vormen, zijn ze een goede toevoeging die, mits goed gebruikt, aardig in je voordeel benut kan worden. Essentiëler zijn de frontlines, dit spelonderdeel acht men zelfs zo belangrijk dat het spel ernaar vernoemd is. Hoewel de frontlines eigenlijk alleen in multiplayer tot hun recht komen, zitten we ook in de singleplayer verwerkt. Het komt erop neer dat wanneer je een aantal punten hebt ingenomen, de frontlinie opschuift en je verderop weer wat nieuwe punten in kunt nemen. In de singleplayer komt dit er hooguit op neer dat je bepaalde doelen pas kunt doen als je eerdere doelen al behaald hebt, niet bepaald een nieuw concept in een shooter. Wat wel leuk is, is dat je de doelen van je huidige frontlinie in willekeurige volgorde af kunt werken. Hierdoor krijgt Frontlines een wat vrijere opzet dan het gros van de shooters. Je krijgt daarnaast aardig wat bewegingsruimte en middelen om je eigen tactieken uit te denken, wat aanzienlijk leuker is dan een uitgestippeld pad af te wandelen.  Maar dat staat eigenlijk los van het frontlines concept, dat toch impliceert dat er van beide kanten pressie wordt gezet waardoor de frontlinie langzaam opschuift. Dit is in het singleplayergedeelte niet het geval. Het singleplayergedeelte is verder niet heel speciaal. Het is vermakelijk, maar aan de korte kant en nergens echt vernieuwend of heel enerverend. Vooral de stukjes waar je binnen in saaie, betonnen gebouwen vertoeft, vormen een dieptepunt. Je krijgt echter wel wat handigheid met de drones en andere mogelijkheden, die zeker van pas zullen komen wanneer je aan de multiplayer begint. De multiplayer is aanzienlijk gewichtiger en het is hier waar het frontlines-systeem echt tot zijn recht komt. Het blijft nog steeds een kwestie van punten innemen op de manier zoals we die kennen uit de Battlefield-reeks, maar doordat beide teams strijden rond dezelfde frontlinie, wordt de actie veel meer geconcentreerd. Nadeel is wel dat het soms té druk wordt rond deze punten, waardoor je regelmatig spawnt met een tegenstander voor je neus en je al dood bent, voordat je 'Hallo' in kogeltaal hebt kunnen zeggen. Frontlines kent ook een soort upgradesysteem dat wel wat weg heeft van Call of Duty 4, met het verschil dat het in Frontlines geen persistent systeem is maar per potje. Door tegenstanders te doden of punten te veroveren, krijg je nieuwe mogelijkheden tot je beschikking afhankelijk van je specialisatie. Ben je gespecialiseerd in drones, dan krijg je nieuwe type drones tot je beschikking die om de zoveel tijd worden aangevuld. Mijn persoonlijke favoriet was de luchtondersteuning, waarmee je makkelijk het gebied rond de in te nemen punten van tegenstanders ontdoet. Dit systeem zorgt er overigens wel voor dat de goede spelers alleen maar meer bevoordeeld worden ten opzichte van de slechtere spelers, maar hopelijk moedigt ze dat aan om wat strategischer te werk te gaan en ook op de missiedoelen te focussen. Hoe leuk Frontlines is, is wel sterk afhankelijk van je teamgenoten. Het spel heeft namelijk geen mechanismen die vervelende uitwassen als spawnkilling en ongebalanceerde teams uit de weg gaan. Ik heb potjes gespeeld waar het letterlijk drie tegen twintig was, waarbij je je toch afvraagt waarom geen enkele speler van het andere team het in zijn hoofd haalt eens van team te wisselen. Het ontbreken van stemcommunicatie buiten je squad belet je daarbij om ze er eens op te wijzen. Net als bij Battlefield zijn er ook veel mensen die zich niet rond de frontlinie begeven, maar er schik in hebben net zo lang te wachten tot er een nieuwe helikoper is verschenen om daarna urenlang veilig door de lucht te cirkelen. Erg frustrerend als je in je eentje moet ploeteren om de winst voor je 'team' binnen te halen. Toch mist de multiplayer net dat beetje extra wat het legendarisch maakt. Het is niet zo goed als een Call of Duty 4 of een Enemy Territory. De tijd die men aan de singleplayer besteed heeft, had men uiteindelijk toch beter in de multiplayer kunnen stoppen om de oneffenheden weg te poetsen. Het scoresysteem kan beter, de maps kunnen net wat beter worden gebalanceerd en speciale maps voor grotere en kleinere spelersaantallen, waren welkom geweest. Nu is het bij 32 spelers vaak net iets te druk. Wat meer punten in de frontlinies waren soms ook welkom geweest, want met soms twee punten waar rond gevochten wordt, is het haast ondoenlijk punten in te nemen omdat er continu bosjes tegenstanders spawnen, waardoor het spel aan beide kanten in een soort impasse komt. Visueel weet Frontlines niet echt indruk te maken. De landschappen zijn weliswaar uitgestrekt en de vernietigbare dingen in de omgeving zijn een leuke toevoeging, maar dat voorkomt niet dat alles er wat kaal en blokkerig uitziet. Helikopters die net iets te ver weg zijn verdwijnen gewoon, maar worden wel weer zichtbaar wanneer je inzoomt met je geweer. Het geluid daarentegen is wel een genot. Door goed gebruik van surround zijn vijandige tanks vaak tijdig te lokaliseren en het geluid van overkomende vliegtuigen en ontploffingen dichtbij en veraf, zorgen ervoor dat het spel echt dat 'oorlogsgevoel ' weet over te brengen.