Free Running werd al aangekondigd voordat de PSP in Nederland op de markt kwam, maar de parkourgame ligt nu pas in de winkels. Het spel is intussen wel van zowel uitgever als ontwikkelaar veranderd. De ontwikkelaar Core Design (bekend van Tomb Raider) werd ingelijfd door Rebellion, dat nu als ontwikkelaar op de doos prijkt. Uitgever Eidos deed tegelijk met Core Design ook het spel van de hand, dat later weer werd opgepikt door de vrij onbekende uitgever Reef Entertainment. Heeft het ontwikkelteam tussen alle heisa door nog kans gezien een degelijke game te ontwikkelen? Parkour, de sport waar het in Free Running om draait, werd in Frankrijk bedacht door Sébastien Foucan en David Belle. Het draait in Parkour om het zo vloeiend mogelijk voortbewegen door de omgeving. Ze rennen langs muren omhoog, klimmen over relingen, springen tussen gebouwen en slingeren aan buizen. De kans dat je via de media al eens met de sport in aanraking bent gekomen is groot. Zo was de sport onder andere al te zien in een videoclip van Madonna en in de laatste James Bond-film. En nu is het dus tijd voor een Parkour-game.  Voor Free Running heeft men de basisopzet van spellen als Tony Hawk’s Pro Skater genomen. Je parkourt je gedurende het spel door een aantal locaties die duidelijk zijn ontworpen om verschillende trucjes aan elkaar te rijgen. Je basisbewegingen zijn springen, rennen, klimmen en balanceren, grotendeels vergelijkbaar met de moves die je in de Prince of Persia-games tot je beschikking had. Alleen zijn er nu nog wat extra tricks aan toegevoegd, zoals een flick-flack en sprongen met namen als flying dragon en star jump. Door trucjes uit te voeren krijg je flow en wanneer je je volgende trucje doet voordat je flow op is, worden de scores met elkaar vermenigvuldigd. Je hoeft tussendoor dus niet persé een parkour-tegenhanger van de manuals uit Tony Hawk uit te voeren. De verschillende opdrachten die je in Free Running moet voltooien om progressie te maken, kies je uit een menu. Je werkt maar aan één opdracht tegelijk; het is dus niet zo dat je meerdere doelen hebt die je semi-gelijktijdig kunt behalen. Dit bekent ook dat je tussen elke opdracht terug naar het menu moet, inclusief laadscherm. Je hebt weliswaar ook de Freestyle-opdracht, die bestaat uit een aantal kleine opdrachten, maar ook hierbij moet je elke opdracht apart accepteren. Het is ons onduidelijk waarom men niet alle opdrachten in de Freestyle-mode gepropt heeft, omdat dit heel wat gedoe scheelt met heen- en weer gaan naar het menu en de omgeving toch steeds hetzelfde blijft.

Opdrachten in Free Running bestaan met name uit het afleggen van een bepaald parcours (een parkour parcours), soms tegen de tijd, soms tegen een andere renner. Slechts een enkele keer krijg je de kans om zelf een route uit te stippelen, maar dan nog moet je meestal her en der bepaalde markers oprapen. Opdrachten waarin je naar eigen inzicht binnen de tijd een bepaald aantal punten moet halen, doorgaans de leukste en leerzaamste opdrachten, zijn schaars. Wel is er de Crash Test, waarin je met een testdummy zoveel mogelijk letsel moet zien te ontvangen. Het idee klinkt leuk, maar het komt erop neer dat je zoveel mogelijk TNT-kratjes en andere explosieven opraapt in de omgeving. Er komt nauwelijks strategie bij kijken. Het afleggen van routes tegen de tijd had leuk kunnen zijn, ware het niet dat de besturing van Free Running verschrikkelijk is. De indeling van de verschillende acties met de knoppen voelt verre van natuurlijk. Zo wordt het vierkantje gebruikt om te sprinten, een val te landen en om los te laten van relingen. Het kruisje wordt gebruikt om je op te trekken aan relingen, langs muren te rennen, een achterwaartse salto tegen een muur te maken en ook weer om sprongen te landen. Het rondje is er om te springen. De diversiteit aan acties voor elk knopje en het gebrek aan overeenkomst tussen de acties die bij elk knopje horen, zorgt ervoor dat je steevast de verkeerde knoppen indrukt. Springen is de meest prominente actie, maar daarvoor is niet de meest prominente knop, het kruisje, gebruikt. En floep, je loopt weer in een afgrond. Ook niet leuk trouwens: in de handleiding staat de besturing van de verschillende tricks, zelfs de basistruukjes, niet uitgelegd. Om ze na te slaan moet je je via het menu naar je hangout navigeren. Want na de uitgebreide, zeer tekstuele tutorial (met Sébastien Foucan én zijn Franse accent) ben je bijna meteen alles wat je is uitgelegd vergeten.  Nu went elke besturing op den duur wel, ook als het compleet achterlijk is. Maar die van Free Running is ook nog eens enorm stug. Je draait bij het minste of geringste direct een kwartslag en staat subiet stil wanneer je de besturing loslaat. Springen gaat automatisch naar voren, ook als je geen richting aangeeft en de afstand die je springt voelt niet evenredig met je snelheid waardoor het moeilijk is sprongen in te schatten. Al bij het kleinste sprongetje moet je een knop indrukken om je val te breken, anders zakt je personage even ineen en duurt het een halve seconde voor je verder kunt lopen. Over hekjes klimmen kan alleen als je óf precies ervoor staat, óf precies op de plek in je loop bent waar de animatie goed uitkomt. Anders reageert het spel niet op je actie en sta je stil tegen het hek tot je nog een keer op het kruisje drukt. Hang je aan een richeltje en wil je opzij bewegen, dan begint soms de animatie, maar stopt hij ineens halverwege alsof er een onzichtbare barrière tussen zit. Al dit soort dingen werken op den duur behoorlijk op de zenuwen en zorgen ervoor dat nooit lekker door de omgeving zult bewegen, maar vooral aan het ruziën bent met de besturing. Maar niet alleen de besturing laat te wensen over. De gehele aankleding van het spel is niet meer van deze tijd. De menu’s zijn onoverzichtelijk en door het trage knipperen van de geselecteerde menuoptie, is het lastig te zien waar je aan het navigeren bent. De missies zijn ook allemaal van hetzelfde laken een pak; wat creatievere dingen zoals je in Tony Hawk nog wel eens zag, zijn niet aanwezig. De omgevingen zien er ook allemaal blauwgeel uit en zijn wat ongeïnspireerd, al kan het er voor de PSP nog wel meer door. Ook de muziek is niet om over naar huis te schrijven, wat minimale beats en gepingel is het voornaamst wat je hoort.