De Wii-Remote leent zich voor veel doeleinden, zoals we al gemerkt hebben bij onder andere Wii Sports. Ook andere ontwikkelaars kwamen met hun toepa ingen voor de Wiimote op de proppen. Dit resulteerde echter in een handje vol games die het vooral moesten hebben van de ervaring die je krijgt door de besturing. Verder hadden deze games weinig diepgang. Ook Fishing Master is zo een game die het vooral moet hebben van de ervaring die je krijgt door de besturing met de Wii-Remote en Nun-chuck. Het is jammer dat de besturing, waar het spel het eigenlijk van moet hebben, zeer teleurstelt.
Je bent in Fishing Master een jongen die leert vi en van zijn opa. Je opa hoopt dat je ooit de beste vi er van Japan zult worden en de titel Fishing Master achter je naam zult krijgen. Daarnaast vraagt hij je zijn logboek met vi oorten aan te vullen, zodat er steeds meer informatie bekend zal zijn over de vi en uit verschillende regio's. Opa zal je tevens rijkelijk belonen voor de vis die je vangt, zodat je op z'n tijd weer wat nieuw aas kunt kopen en kunt investeren in een nieuwe hengel.
Het spel speelt zich af in een abstracte versie van Japan, ingedeeld in verschillende regio's. Elke regio heeft zo zijn eigen winkel, zijn eigen toernooi en natuurlijk ook zijn eigen vi oorten. In elke regio zijn een aantal locaties waar je je lijn uit kunt werpen in de hoop vis te vangen. Vervolgens krijg je daarvoor een bepaald bedrag afhankelijk van de grootte van de vis en de soort. Ben je moe van het vi en, dan ga je thuis slapen om de volgende dag dezelfde routine te hervatten. Als je eenmaal genoeg viservaring hebt, zul je toegelaten worden in het toernooi van de desbetreffende regio, waar je moet winnen om uiteindelijke 'Fishing Master' te worden.
Zoals je mi chien al had kunnen voorspellen, wordt deze routine na een aantal keer wat herhalend. Vergeleken met het vi en zelf, is het verzamelen van aas en het verbeteren van je hengel één van de leukere dingen uit het spel. Het vi en gebeurt namelijk door middel van een systeem vergelijkbaar met wat in Zelda: Twilight Prince gebruikt wordt. Je gooit je lijn door de Wii-Remote naar voren te gooien als een hengel, waarna je met de Nun-chuck rondjes draait zodra je eenmaal beet hebt, om de vis binnen te halen. Indien je beet hebt zal een balk bovenaan het scherm geactiveerd worden waarbij de hoeveelheid spanning op de lijn e entieel is. Staat de lijn te los dan zal de vis ontsnappen, staat hij te strak dan breekt de lijn en ben je de vis ook kwijt. Daarnaast zul je af en toe een de Wii-Remote naar rechts of links moeten bewegen alsof je ruk aan de hengel geeft, waardoor de vis verzwakt.
Hoewel deze hele methode wellicht uitgebreid klinkt, is het systeem erg simpel en wordt het na een tiental succesvolle pogingen zeer eentonig. Het enige verschil dat verder wordt aangebracht is namelijk dat zeldzamere vi en net iets moeilijker te vangen zijn. In dit opzicht is de mogelijkheid om geld te besteden een zeer welkome toevoeging aan het spel. Omdat de game volledig in een animestijl is, zijn de vi en ook niet exact op de waarheid gebaseerd, hoewel ze vaak wel op realistische vi oorten lijken. Een toegevoegde waarde in een soort van visencyclopedie zul je daardoor helaas niet tegenkomen in dit spel.
Het spel probeert zich leuk voor te doen als een soort vis-RPG, waar het niet helemaal in slaagt. Desondanks is het geen ontzettend slecht spel. Echte visliefhebbers kunnen zich er wel even mee vermaken, al zullen zij zich mi chien storen aan het gemis aan echte vi oorten. De oppervlakkigheid van het spel samen met een eentonige gameplay zorgen ervoor dat de meeste andere spelers dit spel snel aan de kant zullen gooien. Had deze titel voor twintig euro in de winkels gelegen, dan was de summiere inhoud wat meer gerechtvaardigd.