De Fire Emblem games zijn allen strategy-RPG's. Je doorloopt een verhaallijn met een vaste cast aan karakters en tu endoor zul je een hoop gevechten moeten leveren die qua gameplay erg tactisch uitgewerkt zijn. Je hebt iedere keer een legertje tot je beschikking die bestaat uit de verscheidene karakters die in het verhaal voor komen. Je beweegt alle karakters tot een bepaalde afstand één voor één over het slagveld, waarna de vijand hetzelfde mag doen met zijn eenheden. Echt turn-based dus en sterk vergelijkbaar met Advance Wars, Age of Wonders en Heroes of Might & Magic. Het vrij verkennen wat in AoW en HOMM sterk terugkomt, is in Fire Emblem echter niet aanwezig. Je wordt automatisch door het verhaal geleid alsof je een boek leest of film zit te kijken.
Hier is weinig mis mee, mits het verhaal maar intere ant en meeslepend genoeg is. Gelukkig is dit bij Fire Emblem: Path of Radiance zeker het geval. Jij speelt namens de Greil huurlingengroep die verwikkelt raakt in een wereldwijd conflict, wanneer het kwaadwillende Daein rijk de aanval opent op koningrijk Crimea. De wantrouwende en onzekere relatie tu en de menselijke Beorc en de halfmenselijke Laguz, wordt hiermee op het spel gezet. Hoofdrolspeler is Ike, de zoon van huurlingenleider Greil. Ike is nog onervaren, maar zal al snel een hoop verantwoordelijkheid moeten dragen door de vele gebeurteni en die tijdens het verhaal plaatsvinden. Het plot kent aardig wat clichématige elementen, maar het wordt toch op een erg boeiende manier verteld en ontvouwd, waardoor dit niet echt storend werkt.
Het verhaal wordt grotendeels uit de doeken gedaan door middel van conversaties tu en de verschillende karakters. Deze worden weergegeven in een stilstaand scherm, met een achtergrond van de omgeving en tekeningen van de sprekende karakters. Een beetje old-skool en mi chien niet de meest onderhoudende manier om een verhaal te vertellen, maar het script is gelukkig goed geschreven. Bovendien worden deze droge momenten zo nu en dan afgewi eld met erg mooi getekende en geanimeerde tu enfilmpjes. Het is wel jammer dat alleen deze tu enfilmpjes ingesproken zijn, bij de reguliere conversaties kun je dit vergeten. Dit zou geen probleem vormen wanneer de gesprekken kort en bondig zijn, maar dat zijn ze dus allerminst. Het script is, zoals gezegd, goed geschreven, maar daarmee ook erg lang en uitgebreid. Het duurt vaak dus wel even voordat je door alle conversaties gewaad bent en aan het volgende gevecht kunt beginnen. Daar moet je tegen kunnen, anders kan dit best een afknapper worden.