De jeugd vantegenwoordig zit veel te veel binnen. In plaats van lekker op straat tevoetballen, sluiten de jonkies van tegenwoordig zichzelf binnen op met eenspelcomputer. Zelfs voor het buiten op straat voetballen heeft EA een variantbedacht die je lekker binnen met een controller in je handen kunt doen. Wehebben het hier over FIFA Street en we zijn alweer bij deeltje drie aanbeland.FIFA Street 3 draait om het traditionele pleintjesvoetbal,maar dan in het kwadraat. Waar normaal op straat een panna de grootstevernedering is en je voor een lekkere trap in de goal een compliment krijg, kunje op de spelcomputer salto's via de muur, omhalen en zweefduiken uitvoeren. Delocaties zijn niet zomaar willekeurige pleintjes, maar bijvoorbeeld het dek vaneen schip of op het dak van een huis op een zonnige locatie. De grafische stijlspringt het meest in het oog en kent in deel drie een zeer cartooneskeuitstraling. Alle spelers zijn karikaturen en dit past zeer goed bij hetoverdreven stijltje dat FIFA Street 3 uitademt. Niets dan lof voor de grafischestijl dus.Dit kunnen we echter niet zeggen van de gameplay. In de kerntelt de game zoveel mankementen, dat we allerminst overtuigd zijn van dekwaliteiten van FIFA Street 3. Op het eerste gezicht is het gewoon eenheerlijke over-de-top arcadetitel. Idiote acties spelen een hoofdrol, en hoemeer succesvolle trucjes je uithaalt, hoe sneller je Gamebreaker-meter zichvult. Wanneer deze eenmaal gevuld is, kun je de Gamebreaker activeren, waarmeeje voor korte tijd enorm krachtige schoten op doel af kunt vuren. Dit is dus démanier om een doelpunt te forceren.Hoewel het concept vermakelijk is, schort het aan deuitwerking. De precisie om je trucjes uit te voeren, ontbreekt vaak en het isin veel gevallen een kwestie van geluk of je met je trucje wel of niet langseen tegenstander komt. Daar tegenover staat dat wanneer je in de verdediging wordtgedrongen, je een nogal goedkope en simplistische manier hebt om de aanvallertegen te houden. In onze hands-on preview kwamdit ook al naar voren, en de zorgen bleken gegrond.

Met de L2-toets kun je namelijk een verdedigende houdingaannemen ten opzichte van de aanvaller en als je dan een tackle inzet, pak jebijna altijd de bal af. Het voelt haast een beetje als val pelen. Eerst sprintje naar de aanvaller toe, vervolgens gebruik je L2 en dan pak je de bal af. Jegewone tackles (blokken met kruisje, harde ingreep met vierkantje) zijn veelminder succesvol zonder de L2-knop. Het nadeel van L2 zou moeten zijn dat jeminder mobiel bent, maar als je een sprintje trekt en vervolgens kort met deL2-knop ingedrukt een tackle maakt, kun je dit zeer simpel omzeilen. Een grootteken van onbalans dus.Een ander structureel minpunt is verbonden aan hetsingleplayergedeelte van de game. Via negen toernooien van elk een aantalpotjes, kun je de verschillende straatvoetbalteams ontgrendelen. Hoewel je vaaksimpel kunt winnen doordat de tegenstander geen enkele moeite doet omdoelpunten te maken, of tenminste vaak toevallig mi chiet, wordt de game naarhet einde toe moeilijker. En dan wordt ook meteen duidelijk waarom FIFA Street3 op zo'n kunstmatige manier makkelijk is gehouden: het hele idee achter degame kan door het rioolputje worden gegoten in de laatste fase van desingleplayermodus.

Dit vereist uiteraard enige toelichting. Elk van de negentoernooitjes om nieuwe teams te ontgrendelen, kent drie continues. Wanneer je een potje verliest, gebruik je een continue en wanneer al je continues op zijn, moet je helemaalopnieuw beginnen. Die straf is nogal zwaar als je net het laatste potje van eenmoeilijk toernooi aan het doen bent. Daardoor wordt het, wil je succesvol zijnin het ontgrendelen van de teams, al snel aanlokkelijk om vooral niet teverliezen, in plaats van veel risico nemen om te winnen. Natuurlijk kun jetegenstanders dol proberen te 'trucen' dicht bij hun eigen goal, wat het meestepunten voor de Gamebreaker oplevert. Maar je meeste pogingen worden geblokt,waarna de tegenstander een countermogelijkheid krijgt. Je kunt echter ook jeGamebreaker-meter vullen door risicoloos trucjes uit te voeren op je eigenhelft.Dat is echter totaal niet waar FIFA Street 3 om zou moetendraaien, maar het is wel de manier waarop je het meeste kans hebt op succes. Inplaats van risico echt te belonen, wordt het afgestraft. En als je alletoernooitjes wilt winnen om alle teams te ontgrendelen, dan ga je op deeffectiefste manier spelen. Zeker bij andere spelmodes dan de gewone potjesvoetbal komt dit manco aan het licht. Zo zijn er spelletjes waarbij je binneneen bepaald aantal minuten de meeste goals moet maken, als eerste een bepaald aantalGamebreaker-goals moet maken en ga zo door. Bij dit soort potjes zijnbehoudende aanpakken het effectiefste, iets wat eigenlijk nergens op slaat.

Hoe langer je de game speelt, hoe meer je het gebrek aanbalans door begint te krijgen. Tegenstanders schieten te vaak mis, verdedigendeacties zijn veel te krachtig en dan is er ook nog de keeper. Het eerste groteirritatiepunt van de keeper is de uitworp. Zelfs wanneer je duidelijk met jepookje aangeeft waar de bal heen moet en er een speler vrijstaat, kan hetgebeuren dat je keeper de bal in voeten van de tegenstander rolt. Andersom ishet werkelijk voorgekomen dat de keeper van de tegenstander de bal drie keer oprij in mijn voeten gooide, waarbij ik drie keer scoorde. Ook is het scoren vangoals vaak zeer arbitrair. De ene keer houdt de keeper een schot van superspitsRooney van dichtbij, maar de andere keer gaat een ver afstand chot de kruisingin. Je hebt hierdoor het idee dat willekeur een te grote rol speelt.Nu valt er te beargumenteren dat je een game als FIFA Street3 helemaal niet zo diep hoeft te analyseren en als enige criterium defun-factor en de geschiktheid om relaxed met vrienden te gamen hoeft te nemen.Lol zul je daarmee hebben. Maar dat neemt niet weg dat heel veel onderliggendegameplaymechanieken gewoon niet goed in elkaar zitten. Als je niet zo kritischbent en af en toe een potje wilt 'trucen', dan zul je met FIFA Street 3 geenmiskoop doen. Maar verwacht dan niet dat het allemaal even goed in elkaar zit.